Eftir rölt á milli staða þar sem ég var aftur kominn í Hafnarhúsið að hlusta á Emmsjé Gauta, mögulega í ellefta skiptið sem er jafnoft og kappinn hefur komið fram á Airwaves, ákvað ég að gefa Þjóðleikhúsröðinni séns, með pressupassann að vopni. Ekki af því að Emmsjé Gauti sé ekki málið, hann er frábær. Gauti á eftir að koma fram á ellefu Airwaves í viðbót en líkurnar á að Megas troði aftur upp á hátíðinni eru öllu minni.
Og viti menn, röðin var orðin miklu styttri. Þökk sé pressupassanum náði ég líka stærstum hluta Benjamin Clementine sem bauð upp á frábæra tónleika. Ég var samt ekki kominn til að pæla í honum. Megas var markmið kvöldsins.
Forsetinn í lopanum
Ég hafði sagt skilið við félagana sem deildu ekki áhuga mínum á tónleikum Megasar og mætti einn míns liðs í leikhúsið. Það er alltaf skrýtið að vera einn á ferð, hvort sem er í bíó eða tónleika. Ég skemmti mér reyndar konunglega á „Don’t tell mom the babysitter’s dead“ í kringum tíu ára aldurinn, einn í Regnboganum á sunnudegi. Sömuleiðis þegar stakir miðar á Roger Waters og The Police buðust mér eitt sinn á síðustu stundu. Og þarna var ég mættur, on a mission, að sjá Megas í öllu sínu veldi.Tónleikar með kappanum eru ekki á hverju strái, ekki í seinni tíð að minnsta kosti. Ég man eftir tónleikum á sal í MR fyrir sextán árum, mínum fyrstu og líklega einu þar til í gærkvöldi. Þá fannst mér listamaðurinn orðinn ansi gamall, þá 56 ára. Eðli málsins samkvæmt hefur hann ekki yngst.
Líklega höfðu margir gefist upp þegar þeir sáu röðina fyrr um kvöldið. Vinkona mín og kærasti hennar höfðu beðið í tvo tíma í röð til að sjá Megas og voru á meðal þeirra fyrstu sem gengu inn í svo til tóman salinn eftir að Benjamin Clementine var búinn. Næstur kom forsetinn Guðni Th. Jóhannesson ásamt vini. Forsetinn var klæddur í fallega lopapeysu, eins og ég, sem friðaði samvisku mína varðandi fataval mitt þetta kvöld. Búinn að leggja blessun sína á formlegar viðræður stjórnarandstöðuflokkanna og ætlaði að eiga notalega kvöldstund í leikhúsinu.
Helga Vala Helgadóttir, þingkona Samfylkingarinnar klædd í fagurrauðan kjól, sat við hlið hans en maður hennar, Grímur Atlason, er framkvæmdastjóri hátíðarinnar. Vafalítið annasamir dagar hjá Grími og ekki ónýtt að geta treyst á félagsskap forseta Íslands í staðinn. Þótt ég geti ekki fullyrt það held ég að þau Guðni og Helga Vala hafi látið umræður um pólitík mæta afgangi á fimmta bekk Þjóðleikhússins, bæði spennt fyrir tónleikunum.
Ótrúlegt en satt var salurinn ekki orðinn fullur þegar klukkan sló 23:40, þegar tónleikarnir áttu að hefjast. Skáldið, sem nú er 72 ára, stóð á sviðinu síðustu mínúturnar á meðan verið var að gera allt klárt. Hann naut svo aðstoðar við að koma sér fyrir á rauðum barstól á sviðinu, með hljóðnemann einan að vopni, fremstur í flokki um fimmtíu manns á sviðinu. Klæddur í græna skyrtu og fallegan grænan jakka.
Þá gat ballið byrjað.
Fjölskyldustemning
„Ef ég fengi staðfest að hann ætlaði að taka Tvær stjörnur myndi ég pottþétt mæta,“ sagði einn vinur vinar í Hafnarhúsinu þegar dagskrá kvöldsins var til umræðu.Eins gott að hann tók ekki sénsinn því það var ekki boðið upp á Tvær stjörnur þótt mikill stjörnufans hafi verið í leikhúsinu. Og tónleikarnir geggjaðir, svo það sé bara sagt strax. Sem má þakka Megasi og hans lögum en ekki síður frábærum útsetningum Þórðar Magnússonar, sonar Megasar, á lögunum.
Tvær stjörnur er líklega þekktasta lag Megasar og besta íslenska ástarlagið að mati álitsgjafa Vísis.
Á hinum enda sviðsins hélt Sigrún Eðvaldsdóttir um fiðlubogann í kvartett klassísku hljóðfæraleikaranna. Þar mátti einnig finna Bryndísi Höllu Gylfadóttur, eiginkonu Þórðar og þar með tengdadóttur Megasar. Sannkölluð fjölskyldustemning. Þá er ónefndur um þrjátíu manna sameinaður Kammerkór Suðurlands og MÍT kórinn undir stjórn Hilmars Arnar Agnarssonar. Öllu til tjaldað og útkoman eftir því.
Lögin úr ýmsum áttum
Þrátt fyrir mikinn áhuga á tónleikunum er ekki eins og ég hafi stúderað Megas mikið í gegnum tíðina. Þekki hans frægustu lög, sem nokkur fengu að hljóma í gær en auðvitað voru mörg sem ekki komust að á rúmlega klukkustundartónleikum.Raunar var að minnsta kosti hinn almenni aðdáandi Megasar að heyra sum lögin í fyrsta skipti, í það minnsta í útsetningum Þórðar. Sum eru vel þekkt, önnur minna þótt þau hafi verið gefin út og svo nokkur sem hafa líklega ekki ratað á neinar plötur - enn sem komið er.
Lagalistann má sjá hér að neðan (söngvarar innan sviga)
Dufl
(S)áttum náð
A time goes by (Ragnheiður Gröndal og Sigríður Thorlacius)
Upprisubúðir
Orfeus og Evridís (Sigríður Thorlacius)
Ertu ekki að grínast?
Sakamál
Órannsakanlegir
Spáðu í mig (Ragnheiður Gröndal)
Pæklaðar plómur (Didda)
Bíllinn minn
Skutullinn (Unnsteinn Manúel)
Litlir sætir strákar
Krókódílamaðurinn (Unnur Sara Eldjárn, María Viktoría Einarsdóttir, Bjarni töframaður Baldvinsson)
Á barnum
Beri beri
Erfðaskrá (Kammerkór Suðurlands og MÍT kórinn)
Mikil virðing fyrir meistaranum
Megas flutti um helming laganna sjálfur og gerði á sinn einstaka hátt. Önnur lög söng hann ýmist með listamönnum eða sat á stólnum fremst á sviðinu og hlustaði á aðra söngvara flytja lögin. Útsetningar Þórðar voru fjörugar og skemmtilegar þar sem hljóðfæraleikararnir nutu sín, bæði þeir rokkuðu og klassísku. Ýmist fór lítið fyrir kórnum sem styrkti flutninginn í heild sinni en stundum fékk kórinn að eiga sviðið og greip tækifærið í hvert skipti.Að sitja í fallegu sætunum á stóra sviðinu í Þjóðleikhúinu og hlusta á goðsögnina var upplifun útaf fyrir sig. Það hefði ansi margt þurft að fara úrskeiðis til að maður hefði ekki notið kvöldstundarinnar. Virðingin úr salnum fyrir listamanninum var augljóslega afar mikil og ekki síður af sviðinu.
Ragnheiður Gröndal og Sigríður Thorlacius sungu eitt lag saman með Megasi og svo hvort sitt sóló. Flutningur Ragnheiðar á Spáðu í mig var afar fallegur, innlifunin og túlkunin mikil á lagi sem svo til hvert mannsbarn á Íslandi hefur heyrt.
Útgáfa Gylfa Ægissonar og Megasar á slagaranum um árið var ótrúlegt en satt allt öðruvísi.
Sömu sögu má segja um Unni Söru og Maríu Viktoríu í flutningi á Krókódílamanninum þar sem Bjarni Baldvinsson, töframaður með meiru, vann leiksigur.
Annað Airwaves tækifæri
Unnsteinn Manuel flutti hið stutta lag Skutulinn af miklum myndarbrag og það ætti ekki að koma neinum á óvart að Sigga Thorlacius negldi Orfeus og Evridís.Og Megas var Megas. Hann sat yfirvegaður á háa barstólnum og söng sín lög. Tónleikagestir, sem flestir voru í eldri kantinum og væntanlega allir nema þrír íslenskir, sveifluðu ýmist höfði í takt við tónlistina eða leyfðu sér að loka augunum og njóta. Þegar síðasta laginu var lokið, Beri beri, reis fólk úr sætum og klappaði. Einn vildi fá að heyra Megas syngja um Blómalandið en það var ekki á dagskrá. Megas var búinn en kórinn átti eftir að syngja síðustu orðin, Erfðaskrána.
Að neðan má heyra hið fallega lag sem óskað var eftir á tónleikunum.
Fram komu
StrengjakvartettSigrún Eðvaldsdóttir
Vera Panitch
Daniel Schmitt
Bryndís Halla Gylfadóttir
Hrynband
Guðmundur Pétursson
Úlfur Eldjárn
Davíð Þór Jónsson
Valdimar Kolbeinn Sigurjónsson (Valdi Kolli)
Magnús Trygvason Eliassen
Gestasöngvarar
Sigríður Thorlacius
Ragnheiður Gröndal
Unnsteinn Manuel Stefánsson
María Viktoría Einarsdóttir
Unnur Sara Eldjárn
Kórar
Kammerkór Suðurlands
MÍT kórinn
Stjórnandi, Hilmar Örn Agnarsson
