Hvern má ég kynna? 8. september 2004 00:01 Stuð milli stríða Súsanna Svavarsdóttir ætlar að verða upplýsingafulltrúi þegar hún verður stór Það eru ekki svo margir mánuðir (miðað við lengd jarðsögunnar) síðan það uppgötvaðist að upplýsingafulltrúar væru hverju fyrirtæki þarfaþing. Á langri (stuttri miðað við jarðsöguna) ævi hef ég, rétt eins og aðrir, þurft að fá upplýsingar frá ýmsum stjórum hér og þar - en eins og menn þekkja er nokkuð vonlaust að komast að þeim. Þeir eru varðir af símaþjónum og riturum sem bíta af þeim allan óþarfa ágang. Auðvitað hefur þetta verið illa séð. Við lifum í upplýsingaheimi og hér um árið var stjórum almennt bent á að þeim bæri skylda til að upplýsa okkur, sauðsvartan almúgann, um eitt og annað sem fram fer innan þeirra fyrirtækja. Lausnin var upplýsingafulltrúar. Hlutverk þeirra er að vera tengiliður fyrirtækisins við almenning og fjölmiðla og veita upplýsingar sem beðið er um (stundum). En það er nú einu sinni svo að þú ert ekki neitt ef allir eiga aðgang að þér. Það vita landssamtök upplýsingafulltrúa. Þess vegna hefur starf þeirra þróast hratt frá því að það var skáldað upp sem þarfaþing á við heftara í öllum almennilegum fyrirtækjum. Í dag er nánast útilokað að ná í upplýsingafulltrúa í nokkru fyrirtæki, eða stofnun, án þess að vera spurður: "Hvern má ég kynna?" Hvern máttu kynna? Hvaða fjandans máli skiptir það? Hættu þessari varðhundapólitík og gefðu mér bara samband við upplýsingafulltrúann til þess að hann geti sinnt því starfi sínu að veita upplýsingar. Það er ekki eins og ég sé að biðja um samband við forstjórann! Þetta á ekki bara við um upplýsingafulltrúa í fyrirtækjum úti í bæ, heldur líka hjá opinberum stofnunum, jafnvel menningarstofnunum. Hvaða merkilegheit eru þetta eiginlega? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stuð milli stríða Súsanna Svavarsdóttir Mest lesið Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun
Stuð milli stríða Súsanna Svavarsdóttir ætlar að verða upplýsingafulltrúi þegar hún verður stór Það eru ekki svo margir mánuðir (miðað við lengd jarðsögunnar) síðan það uppgötvaðist að upplýsingafulltrúar væru hverju fyrirtæki þarfaþing. Á langri (stuttri miðað við jarðsöguna) ævi hef ég, rétt eins og aðrir, þurft að fá upplýsingar frá ýmsum stjórum hér og þar - en eins og menn þekkja er nokkuð vonlaust að komast að þeim. Þeir eru varðir af símaþjónum og riturum sem bíta af þeim allan óþarfa ágang. Auðvitað hefur þetta verið illa séð. Við lifum í upplýsingaheimi og hér um árið var stjórum almennt bent á að þeim bæri skylda til að upplýsa okkur, sauðsvartan almúgann, um eitt og annað sem fram fer innan þeirra fyrirtækja. Lausnin var upplýsingafulltrúar. Hlutverk þeirra er að vera tengiliður fyrirtækisins við almenning og fjölmiðla og veita upplýsingar sem beðið er um (stundum). En það er nú einu sinni svo að þú ert ekki neitt ef allir eiga aðgang að þér. Það vita landssamtök upplýsingafulltrúa. Þess vegna hefur starf þeirra þróast hratt frá því að það var skáldað upp sem þarfaþing á við heftara í öllum almennilegum fyrirtækjum. Í dag er nánast útilokað að ná í upplýsingafulltrúa í nokkru fyrirtæki, eða stofnun, án þess að vera spurður: "Hvern má ég kynna?" Hvern máttu kynna? Hvaða fjandans máli skiptir það? Hættu þessari varðhundapólitík og gefðu mér bara samband við upplýsingafulltrúann til þess að hann geti sinnt því starfi sínu að veita upplýsingar. Það er ekki eins og ég sé að biðja um samband við forstjórann! Þetta á ekki bara við um upplýsingafulltrúa í fyrirtækjum úti í bæ, heldur líka hjá opinberum stofnunum, jafnvel menningarstofnunum. Hvaða merkilegheit eru þetta eiginlega?
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun