19 hið nýja 16? 9. febrúar 2007 00:01 Nú standa yfir umræður um stöðu Íslands í ímyndarmálum. Við vorum númer 19 af 35 á viðurkenndum ímyndarlista - persónulega hefði mér fundist viðeigandi að vera í 16. sæti, hinu eilífa tapsæti Íslendinga. Þessar niðurstöður ku stjórnast af því hversu lítið þekkt Ísland er úti í hinum stóra heimi. Því beinist athygli stjórnvalda að því hvernig megi sýna umheiminum fram á að Ísland sé í raun og sanni best í heimi. Nú er þetta feikilega hallærislegt allt saman. Það er erfitt að sjá merki um blómstrandi hugmyndaflug í fyrri aðgerðum stjórnvalda og stórfyrirtækja; staða okkar í heiminum viljum við að sé meðal vopnlausra, óþekktra en afar staðfastra eyjaklasa sem hanga aftan í hælnum á Bandaríkjastjórn, til marks um fádæma framsýni ætlum við að veðja á 21. öldina sem Öld Stóriðjunnar, og auglýsingaherferðir hafa mikið til gengið út á að Reykjavík sé ,,Bangkok norðursins" svo ungar stúlkur eiga fótum sínum fjör að launa í miðbæ höfuðborgarinnar undan gröðum útlendingum. En auðvitað eru það ekki bara stjórnvöld og stórfyrirtæki sem skapa ímynd lands og þjóðar. Hinn almenni borgari á ferðalagi erlendis leggur sitt af mörkum í orði og æði. Og hér fer mér að renna kalt vatn milli skinns og hörunds. Fyrst af öllu sé ég fyrir mér hópferðir Íslendinga í sólarlöndum, heimilisfeður á leið niður að sundlaug með tvö börn og kippu klukkan ellefu á morgnana eða skaðbrenndar húsmæður í orlofi klípandi suðræna þjóna í rassinn, að kenna þeim að segja, „rassgat í bala". Svo hristi ég af mér þessa viðurstyggilegu fordóma gagnvart þjóð minni og reyni að rifja upp eigin fullyrðingar um Ísland á erlendri grund. Þar tekur ekki betra við. Það er langt síðan ég komst að því að það er miklu skemmtilegra að ýta undir ranghugmyndir en leiðrétta þær. Þegar vongóður útlendingur spyr til dæmis hvort það sé satt að íslenskar konur séu fallegastar í heimi er tilvalið að kalla það áróður stjórnvalda, í raun og veru sé Ísland gömul fanganýlenda Norðurlandanna og bæði karlar og konur afsprengi þess versta í genamengi norrænna þjóða. Þessi skelfilega þjóð búi svo upp til hópa í tveggja hæða snjóhúsum með sleðahunda. Þannig að þegar litið er til ímyndarsköpunar stjórnvalda og almennings á Íslandi held ég að við ættum að prísa okkur sæl fyrir 19. sætið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristín Svava Tómasdóttir Mest lesið Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson Skoðun
Nú standa yfir umræður um stöðu Íslands í ímyndarmálum. Við vorum númer 19 af 35 á viðurkenndum ímyndarlista - persónulega hefði mér fundist viðeigandi að vera í 16. sæti, hinu eilífa tapsæti Íslendinga. Þessar niðurstöður ku stjórnast af því hversu lítið þekkt Ísland er úti í hinum stóra heimi. Því beinist athygli stjórnvalda að því hvernig megi sýna umheiminum fram á að Ísland sé í raun og sanni best í heimi. Nú er þetta feikilega hallærislegt allt saman. Það er erfitt að sjá merki um blómstrandi hugmyndaflug í fyrri aðgerðum stjórnvalda og stórfyrirtækja; staða okkar í heiminum viljum við að sé meðal vopnlausra, óþekktra en afar staðfastra eyjaklasa sem hanga aftan í hælnum á Bandaríkjastjórn, til marks um fádæma framsýni ætlum við að veðja á 21. öldina sem Öld Stóriðjunnar, og auglýsingaherferðir hafa mikið til gengið út á að Reykjavík sé ,,Bangkok norðursins" svo ungar stúlkur eiga fótum sínum fjör að launa í miðbæ höfuðborgarinnar undan gröðum útlendingum. En auðvitað eru það ekki bara stjórnvöld og stórfyrirtæki sem skapa ímynd lands og þjóðar. Hinn almenni borgari á ferðalagi erlendis leggur sitt af mörkum í orði og æði. Og hér fer mér að renna kalt vatn milli skinns og hörunds. Fyrst af öllu sé ég fyrir mér hópferðir Íslendinga í sólarlöndum, heimilisfeður á leið niður að sundlaug með tvö börn og kippu klukkan ellefu á morgnana eða skaðbrenndar húsmæður í orlofi klípandi suðræna þjóna í rassinn, að kenna þeim að segja, „rassgat í bala". Svo hristi ég af mér þessa viðurstyggilegu fordóma gagnvart þjóð minni og reyni að rifja upp eigin fullyrðingar um Ísland á erlendri grund. Þar tekur ekki betra við. Það er langt síðan ég komst að því að það er miklu skemmtilegra að ýta undir ranghugmyndir en leiðrétta þær. Þegar vongóður útlendingur spyr til dæmis hvort það sé satt að íslenskar konur séu fallegastar í heimi er tilvalið að kalla það áróður stjórnvalda, í raun og veru sé Ísland gömul fanganýlenda Norðurlandanna og bæði karlar og konur afsprengi þess versta í genamengi norrænna þjóða. Þessi skelfilega þjóð búi svo upp til hópa í tveggja hæða snjóhúsum með sleðahunda. Þannig að þegar litið er til ímyndarsköpunar stjórnvalda og almennings á Íslandi held ég að við ættum að prísa okkur sæl fyrir 19. sætið.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun