Neytandinn sem auðlind 19. mars 2007 05:30 Botnlaus viðskiptahalli þjóðarinnar bendir til þess að verðmætasta auðlind hennar, neytendastofninn, sé gróflega ofnýttur, enda hefur hvaða sótraftur sem er ótakmarkað veiðileyfi á hinn íslenska neytanda. Því væri skynsamlegt að koma hér á kerfi til að vernda neytandann og tryggja að ekki verði svo nærri honum gengið að hann og þjóðin öll verði gjaldþrota. Langbesta aðferðin sem fundin hefur verið upp til að vernda auðlindir er hið eitursnjalla kvótakerfi. Síðan það var tekið upp við fiskveiðistjórnun hafa bæði þorskurinn og útgerðarmenn svifið um með sælubros á vör. KVÓTAKERFI í verslun yrði þannig að verslunarkvóta væri úthlutað til þeirra sem nú eru að berjast við að stunda þessa áhættusömu atvinnugrein. Kvótaeignin yrði í hlutfalli við veltu hverrar verslunar undanfarin þrjú ár. Kvótalausu fólki væri að sjálfsögðu óheimilt að stunda verslun og viðskipti þótt hugsanlega mætti heimila söfnurum að skiptast á frímerkjum innbyrðis. KVÓTAKERFI í verslun mundi gera verslun í landinu hagkvæmari og skilvirkari. Öflugir aðilar gætu keypt verslunarkvótann af eigendum gamalla og úreltra smáverslana, þannig að þeir sem nú reka óarðbærar búðarholur í fámennum krummaskuðum gætu selt verslunarkvóta sinn og sest í helgan stein í Reykjavík. Einnig gætu verslunarkvótaeigendur leigt út verslunarkvóta sinn og stundað þannig arðbær viðskipti án þess að þurfa framar að standa í að vigta ketfars. KVÓTAKERFI í verslun mundi stuðla að skynsamlegri versunarrekstri. Ein verslun í hverjum landsfjórðungi og tvær í Reykjavík gætu hæglega afkastað öllum viðskiptum sem íslenski neytendastofninn getur staðið undir. Til að ná þjóðarsátt um kvótakerfi í verslun mætti slaka inn í stjórnarskrána málamyndaákvæði um að neytandinn sem auðlind yrði áfram hluti af þjóðinni og eign þjóðarinnar ... bla ... bla ... bla ... þótt leyfið til að nýta auðlindina og braska með hana væri að sjálfsögðu í höndum kaupmanna og afkomenda þeirra. Þetta þolir enga bið. Verndun íslenska neytandastofnsins er stærsta hagsmunamál samtímans. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þráinn Bertelsson Mest lesið Krafan sem kvennahreyfingin gleymdi Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Við erum ekki eign annarra! Anna Lizzy Wichmann Skoðun Börn geta ekki beðið – krefjumst tafarlausra aðgerða! Elín H. Hinriksdóttir,Bóas Valdórsson,Árný Ingvarsdóttir,,Anna Lára Steindal,Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun Afglæpavæðing veðmála Gunnar Pétur Haraldsson Skoðun Gleðilegan kvennafrídag og gleðilegt kvennaár Helena Hafþórsdóttir O’Connor Skoðun Samstaða - afl sem breytir samfélaginu Heiða Björg Hilmarsdóttir Skoðun Sterkara námslánakerfi – raunveruleg framför fyrir námsmenn París Anna Bergmann,Sigurður Kári Harðarson Skoðun Enn er verk að vinna – upprætum ofbeldi á vinnustöðum Brynhildur Heiðar- og Ómarsdóttir Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson Skoðun
Botnlaus viðskiptahalli þjóðarinnar bendir til þess að verðmætasta auðlind hennar, neytendastofninn, sé gróflega ofnýttur, enda hefur hvaða sótraftur sem er ótakmarkað veiðileyfi á hinn íslenska neytanda. Því væri skynsamlegt að koma hér á kerfi til að vernda neytandann og tryggja að ekki verði svo nærri honum gengið að hann og þjóðin öll verði gjaldþrota. Langbesta aðferðin sem fundin hefur verið upp til að vernda auðlindir er hið eitursnjalla kvótakerfi. Síðan það var tekið upp við fiskveiðistjórnun hafa bæði þorskurinn og útgerðarmenn svifið um með sælubros á vör. KVÓTAKERFI í verslun yrði þannig að verslunarkvóta væri úthlutað til þeirra sem nú eru að berjast við að stunda þessa áhættusömu atvinnugrein. Kvótaeignin yrði í hlutfalli við veltu hverrar verslunar undanfarin þrjú ár. Kvótalausu fólki væri að sjálfsögðu óheimilt að stunda verslun og viðskipti þótt hugsanlega mætti heimila söfnurum að skiptast á frímerkjum innbyrðis. KVÓTAKERFI í verslun mundi gera verslun í landinu hagkvæmari og skilvirkari. Öflugir aðilar gætu keypt verslunarkvótann af eigendum gamalla og úreltra smáverslana, þannig að þeir sem nú reka óarðbærar búðarholur í fámennum krummaskuðum gætu selt verslunarkvóta sinn og sest í helgan stein í Reykjavík. Einnig gætu verslunarkvótaeigendur leigt út verslunarkvóta sinn og stundað þannig arðbær viðskipti án þess að þurfa framar að standa í að vigta ketfars. KVÓTAKERFI í verslun mundi stuðla að skynsamlegri versunarrekstri. Ein verslun í hverjum landsfjórðungi og tvær í Reykjavík gætu hæglega afkastað öllum viðskiptum sem íslenski neytendastofninn getur staðið undir. Til að ná þjóðarsátt um kvótakerfi í verslun mætti slaka inn í stjórnarskrána málamyndaákvæði um að neytandinn sem auðlind yrði áfram hluti af þjóðinni og eign þjóðarinnar ... bla ... bla ... bla ... þótt leyfið til að nýta auðlindina og braska með hana væri að sjálfsögðu í höndum kaupmanna og afkomenda þeirra. Þetta þolir enga bið. Verndun íslenska neytandastofnsins er stærsta hagsmunamál samtímans.
Börn geta ekki beðið – krefjumst tafarlausra aðgerða! Elín H. Hinriksdóttir,Bóas Valdórsson,Árný Ingvarsdóttir,,Anna Lára Steindal,Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun
Sterkara námslánakerfi – raunveruleg framför fyrir námsmenn París Anna Bergmann,Sigurður Kári Harðarson Skoðun
Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson Skoðun
Börn geta ekki beðið – krefjumst tafarlausra aðgerða! Elín H. Hinriksdóttir,Bóas Valdórsson,Árný Ingvarsdóttir,,Anna Lára Steindal,Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun
Sterkara námslánakerfi – raunveruleg framför fyrir námsmenn París Anna Bergmann,Sigurður Kári Harðarson Skoðun
Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson Skoðun