Miðbæjar-vandinn 20. september 2007 05:30 Hvað er að þessu liði? Slagandi um helgi eftir helgi, mígandi utan í veggi, slefandi fullt og ógeðslegt í örvæntingarfullri leit að einhverju til að dempa depurðina og einhverjum til að fjölga sér með. Getur þetta lið ekki hist í iðnaðarhverfum svo Egill Helgason og Þráinn Bertelsson geti hlaupið á náttbuxunum eftir baguette kl. 8 á laugardagsmorgni án þess að stíga í ælu eða fá einn gúmoren hjá vitstola ofbeldishnakka? Á meðan áfengi er ekki bara leyft heldur líka selt af ríkinu verður einhvers staðar að vera hægt að drekka það. Eða er kannski einhver byrjaður að tala um áfengisbann í hinni miklu miðbæjarmóðursýkisumræðu sem nú fer fram? Reyndar væri mér alveg sama þótt mér væri bannað að finna á mér - áfengisvíma er eitthvað svo aumingjalegt ástand og Pálmi Gunnarsson hafði alveg rétt fyrir sér þarna um árið - en verður maður ekki að hugsa um heildina? Fjölmörgum er fró í því að hrynja íða, enda ekki furða þar sem lífið á skerinu snýst um að þræla myrkranna á milli til að hafa efni á að láta öll gráðugu einokunarfyrirtækin á landinu taka sig í bakaríið. Er nema von að Íslendingar séu drykkjusjúkir? Grænlendingar hvað? Sjálfur er ég sem betur fer sloppinn, en þarna slarkaði ég áratugum saman, mígandi í sund, brjótandi flöskur, dettandi á svellbunkum, rífandi kjaft og verandi sá fulli hálfviti sem áfengisframleiðendur minnast aldrei á í auglýsingunum sínum. Ég lagði reyndar aldrei hendur á neinn, enda ekki algjör hálfviti, og slapp við að vera barinn, sem er heppni. Ef borðalagður Stefán Eiríksson hefði leitt mig niðrá stöð og sektað um tíu þúsund kall fyrir að míga á rúðuna í Dressmann hefði ég orðið brjálaður, en sennilega aldrei migið á rúðu aftur. Nóg að láta skemma fyrir sér kvöldið einu sinni. Stærsti miðbæjarvandinn er sá að allir - og þá meina ég nákvæmlega allir - sætta sig bara ekki við að vera heima hjá sér að horfa á fjölskyldumyndina á RÚV. Það verður aldrei. Og áfengisvíma mun lengi þykja eftirsóknarverð. Miðbæjarvandinn er því kominn til að vera. Tja, nema risastóru verslunarmiðstöðinni sem nú er verið að reisa á leiðinni til Mosfellsbæjar verði breytt í stærsta skemmtistað í heimi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Dr. Gunni Mest lesið Nýtt húsnæðislánakerfi Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Allt að helmingslíkur á eyðingu byggðar á Íslandi Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Stuldur um hábjartan dag Herdís Dröfn Fjeldsted Skoðun Kæru ungu foreldrar Jóna Þórey Pétursdóttir Skoðun Það besta sem þú gerir fyrir loftslagið Halldór Björnsson Skoðun 7.500 íbúðir á Reykjavíkurflugvelli? Ásdís Kristjánsdóttir Skoðun Ný og fersk örmyndskýrsla um hvalveiðar Rán Flygenring Skoðun Frambjóðendur, gerið betur Steinunn Þórðardóttir Skoðun Varð að segja af sér ráðherradómi vegna vanhæfi – Er nú þrefaldur ráðherra, líka forsætisráðherra Ole Anton Bieltvedt Skoðun Dæmisaga úr raunveruleikanum Sigurður F. Sigurðarson Skoðun
Hvað er að þessu liði? Slagandi um helgi eftir helgi, mígandi utan í veggi, slefandi fullt og ógeðslegt í örvæntingarfullri leit að einhverju til að dempa depurðina og einhverjum til að fjölga sér með. Getur þetta lið ekki hist í iðnaðarhverfum svo Egill Helgason og Þráinn Bertelsson geti hlaupið á náttbuxunum eftir baguette kl. 8 á laugardagsmorgni án þess að stíga í ælu eða fá einn gúmoren hjá vitstola ofbeldishnakka? Á meðan áfengi er ekki bara leyft heldur líka selt af ríkinu verður einhvers staðar að vera hægt að drekka það. Eða er kannski einhver byrjaður að tala um áfengisbann í hinni miklu miðbæjarmóðursýkisumræðu sem nú fer fram? Reyndar væri mér alveg sama þótt mér væri bannað að finna á mér - áfengisvíma er eitthvað svo aumingjalegt ástand og Pálmi Gunnarsson hafði alveg rétt fyrir sér þarna um árið - en verður maður ekki að hugsa um heildina? Fjölmörgum er fró í því að hrynja íða, enda ekki furða þar sem lífið á skerinu snýst um að þræla myrkranna á milli til að hafa efni á að láta öll gráðugu einokunarfyrirtækin á landinu taka sig í bakaríið. Er nema von að Íslendingar séu drykkjusjúkir? Grænlendingar hvað? Sjálfur er ég sem betur fer sloppinn, en þarna slarkaði ég áratugum saman, mígandi í sund, brjótandi flöskur, dettandi á svellbunkum, rífandi kjaft og verandi sá fulli hálfviti sem áfengisframleiðendur minnast aldrei á í auglýsingunum sínum. Ég lagði reyndar aldrei hendur á neinn, enda ekki algjör hálfviti, og slapp við að vera barinn, sem er heppni. Ef borðalagður Stefán Eiríksson hefði leitt mig niðrá stöð og sektað um tíu þúsund kall fyrir að míga á rúðuna í Dressmann hefði ég orðið brjálaður, en sennilega aldrei migið á rúðu aftur. Nóg að láta skemma fyrir sér kvöldið einu sinni. Stærsti miðbæjarvandinn er sá að allir - og þá meina ég nákvæmlega allir - sætta sig bara ekki við að vera heima hjá sér að horfa á fjölskyldumyndina á RÚV. Það verður aldrei. Og áfengisvíma mun lengi þykja eftirsóknarverð. Miðbæjarvandinn er því kominn til að vera. Tja, nema risastóru verslunarmiðstöðinni sem nú er verið að reisa á leiðinni til Mosfellsbæjar verði breytt í stærsta skemmtistað í heimi.
Varð að segja af sér ráðherradómi vegna vanhæfi – Er nú þrefaldur ráðherra, líka forsætisráðherra Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Varð að segja af sér ráðherradómi vegna vanhæfi – Er nú þrefaldur ráðherra, líka forsætisráðherra Ole Anton Bieltvedt Skoðun