Ógleymanlegt óminni 30. september 2007 00:01 Einu sinni fékk ég launaseðil sem er mér afar eftirminnilegur. Þar var ég nefnilega minntur á að ég hefði þegið greiðslu fyrir að leika djass á ákveðnum veitingastað í Reykjavík og að mér bæri að borga af henni skatt. Satt best að segja kom þetta verulega flatt upp á mig, því ég mundi hreinlega ekki eftir því að hafa nokkurn tímann leikið neins konar tónlist á þessum stað, allra síst djass, sem aldrei hefur verið í neinu sérstöku dálæti hjá mér. Að vísu varð ég að viðurkenna að þetta tímabil, þegar þessi uppákoma átti að hafa átt sér stað, var í dálítilli móðu í huga mínum og því ekki með öllu útilokað að ég hefði tekið upp á einhverju sem ekki sæti eftir í minningunni. Hins vegar þótti mér einkennilegt að frammistaða mín í djassleik, hefði ég á annað borð tekið upp á slíku í einhverri myrkvuninni, hefði verið með þeim ágætum að ástæða hefði þótt til að verðlauna mig fyrir hana með peningum. Í fyrstu varð ég verulega upp með mér og hugðist greiða skattinn glaður í bragði. Ég sá fram á að sennilega byggi ég yfir leyndum hæfileikum sem brytust fram þegar meðvitundin væri í lágmarki, hér blasti jafnvel við ný framabraut sem ég þyrfti ekki að hafa neitt fyrir að ná árangri á, aðeins að stunda það sem var mín helsta afþreying um þær mundir hvort sem er. Að vísu þótti mér dálítill galli að geta ekki munað eftir stærstu sigrunum á ferlinum, að algert óminni væri skilyrði, en mér þótti sá galli þó ekki það stór að hann vægi upp á móti kostunum. Þarna var hin útópíska leið til að afla fjár fundin. Ég gæti lifað á eftirlætisiðju minni. Mér þótti þó rétt að fá þetta staðfest áður en ég gerbreytti öllum mínum framtíðaráformum og gekk á fund veitingamannsins til að fá úr þessu skorið. Þar kom hið sanna auðvitað strax í ljós. Þetta var náttúrlega ekki næstum því svona spennandi. Manngreyið hafði einfaldlega farið línuvillt í þjóðskránni þegar hann gerði launaseðlana og þessi ákveðni seðill átti ekki að berast mér heldur geðþekkum hljómborðsleikara ofan af Akranesi sem er svo ólánsamur að vera alnafni minn. Veitingamaðurinn þakkaði mér kærlega fyrir ábendinguna, þetta skyldi hann leiðrétta, hvað mig varðaði væri málið dautt. Ekki grunaði hann að um leið dó svo miklu, miklu meira. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Davíð Þór Jónsson Mest lesið Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Snorri Másson er ekki vandinn – hann er viðvörun Helen Ólafsdóttir Skoðun Ófullnægjandi vinnubrögð ófaglærðra „iðnaðarmanna“: Áhrif á húskaupendur Kristinn R Guðlaugsson Skoðun Loftslagsverkfallið krefst aðgerða strax! Tinna Hallgrímsdóttir Skoðun Látum draumana rætast, á kostnað hverra? Takmarkanir menntastefnu Reykjavíkurborgar Ingólfur Dan Þórisson,Margrét Dan Þórisdóttir,Ana Victoria Cate,Helga Dögg Yngvadóttir Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun
Einu sinni fékk ég launaseðil sem er mér afar eftirminnilegur. Þar var ég nefnilega minntur á að ég hefði þegið greiðslu fyrir að leika djass á ákveðnum veitingastað í Reykjavík og að mér bæri að borga af henni skatt. Satt best að segja kom þetta verulega flatt upp á mig, því ég mundi hreinlega ekki eftir því að hafa nokkurn tímann leikið neins konar tónlist á þessum stað, allra síst djass, sem aldrei hefur verið í neinu sérstöku dálæti hjá mér. Að vísu varð ég að viðurkenna að þetta tímabil, þegar þessi uppákoma átti að hafa átt sér stað, var í dálítilli móðu í huga mínum og því ekki með öllu útilokað að ég hefði tekið upp á einhverju sem ekki sæti eftir í minningunni. Hins vegar þótti mér einkennilegt að frammistaða mín í djassleik, hefði ég á annað borð tekið upp á slíku í einhverri myrkvuninni, hefði verið með þeim ágætum að ástæða hefði þótt til að verðlauna mig fyrir hana með peningum. Í fyrstu varð ég verulega upp með mér og hugðist greiða skattinn glaður í bragði. Ég sá fram á að sennilega byggi ég yfir leyndum hæfileikum sem brytust fram þegar meðvitundin væri í lágmarki, hér blasti jafnvel við ný framabraut sem ég þyrfti ekki að hafa neitt fyrir að ná árangri á, aðeins að stunda það sem var mín helsta afþreying um þær mundir hvort sem er. Að vísu þótti mér dálítill galli að geta ekki munað eftir stærstu sigrunum á ferlinum, að algert óminni væri skilyrði, en mér þótti sá galli þó ekki það stór að hann vægi upp á móti kostunum. Þarna var hin útópíska leið til að afla fjár fundin. Ég gæti lifað á eftirlætisiðju minni. Mér þótti þó rétt að fá þetta staðfest áður en ég gerbreytti öllum mínum framtíðaráformum og gekk á fund veitingamannsins til að fá úr þessu skorið. Þar kom hið sanna auðvitað strax í ljós. Þetta var náttúrlega ekki næstum því svona spennandi. Manngreyið hafði einfaldlega farið línuvillt í þjóðskránni þegar hann gerði launaseðlana og þessi ákveðni seðill átti ekki að berast mér heldur geðþekkum hljómborðsleikara ofan af Akranesi sem er svo ólánsamur að vera alnafni minn. Veitingamaðurinn þakkaði mér kærlega fyrir ábendinguna, þetta skyldi hann leiðrétta, hvað mig varðaði væri málið dautt. Ekki grunaði hann að um leið dó svo miklu, miklu meira.
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Ófullnægjandi vinnubrögð ófaglærðra „iðnaðarmanna“: Áhrif á húskaupendur Kristinn R Guðlaugsson Skoðun
Látum draumana rætast, á kostnað hverra? Takmarkanir menntastefnu Reykjavíkurborgar Ingólfur Dan Þórisson,Margrét Dan Þórisdóttir,Ana Victoria Cate,Helga Dögg Yngvadóttir Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Ófullnægjandi vinnubrögð ófaglærðra „iðnaðarmanna“: Áhrif á húskaupendur Kristinn R Guðlaugsson Skoðun
Látum draumana rætast, á kostnað hverra? Takmarkanir menntastefnu Reykjavíkurborgar Ingólfur Dan Þórisson,Margrét Dan Þórisdóttir,Ana Victoria Cate,Helga Dögg Yngvadóttir Skoðun