Fleiri herskáa femínista 9. mars 2007 09:30 Áttundi mars er alþjóðlegur baráttudagur kvenna, 19. júní er helgaður kvenréttindum og þann 24. október er „kvennafrídagsins" minnst. Getur verið að þörf sé á öllum þessum sérstökum dögum til að hamra á auknum rétti kvenna, rétt eins og þær séu minnihlutahópur? Konur eru jú, um helmingur mannkyns. Hið sorglega svar er já, það er þörf og hún er brýn. Íslenskar konur eru sem betur fer komnar lengra í jafnréttisátt en kynsystur þeirra í ýmsum fjarlægum löndum. En þegar litið er yfir sviðið er ójafnréttið í íslensku samfélagi að mörgu leyti sláandi. Dæmin eru mörg. Eitt nærtækt er hversu hefðbundin kvennastörf eru illa metin. Umönnun sjúkra og aldraðra, kennsla og gæsla barna eru meðal starfa sem konur hafa sinnt í gegnum tíðina. Þetta eru grundvallarverkefni sem ekkert samfélag fær þrifist án, en þó eru þetta þau störf sem samfélag okkar metur hvað minnst. Að minnsta kosti ef eitthvað er að marka þá launataxta sem þessum stéttum er boðið upp á. Og staða kvenna er veik víðar. Þær eru í minnihluta á Alþingi, í sveitarstjórnum og við stjórnunarstörf í einkafyrirtækjum. Það er lítið mál að hafa þennan lista mun lengri. Ekki líta fjölmiðlar til dæmis vel út þegar þeir eru skoðaðir með jafnréttisgleraugunum. Rannsóknir hafa ítrekað sýnt að miklu oftar er rætt við karla en konur í flestum, ef ekki öllum, efnisflokkum allra miðla. Ábyrgð okkar fjölmiðlafólks er mikil. Það hefur lengi verið viðkvæðið í blaðamannastétt að mun erfiðara sé að fá konur til að tjá sig en karla þegar leitað er til þeirra. Það er sitthvað til í því. Meginskýringin er eflaust sú að konur eru ekki jafn hvatvísar og karlar, sem sumir hverjir eru tilbúnir að mæta og ræða hlutina jafnvel þótt þeir hafi takmarkaða þekkingu á umræðuefninu. En þetta er engin afsökun. Konur eiga auðvitað ekki að gjalda þess að vera varkárari, við getum líka sagt klárari, en karlarnir í þessum efnum. Það stendur upp á fjölmiðlafólk að lagfæra þennan skort á jafnvægi kynjanna. Vel getur verið að það kosti tímabundið meiri vinnu að fjölga kvenviðmælendum. En það er hins vegar nokkuð víst að þegar kvenfyrirmyndunum fjölgar verður sú vinna sjálfkrafa auðveldari. Ákveðinn hópur femínista spratt á dögunum fram á sviðið með háværum mótmælum gegn komu útlendra framleiðenda fullorðinsefnis, sem sumir kalla klám. Þetta eru herskáar konur sem tala tæpitungulaust. Þær eru hressileg viðbót í íslenskan umræðukúltúr. Vissulega truflar sitthvað í fasi þeirra, til dæmis hin bjargfasta efaleysi um að þær hafi rétt fyrir sér en aðrir rangt, en um leið er ekki fram hjá því komist að slík sannfæring kemur hreyfingu á málin. Og það er jákvætt því það er margt sem þarf að laga. Áfram stelpur! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Kaldal Mest lesið Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun Ófullnægjandi vinnubrögð ófaglærðra „iðnaðarmanna“: Áhrif á húskaupendur Kristinn R Guðlaugsson Skoðun Snorri Másson er ekki vandinn – hann er viðvörun Helen Ólafsdóttir Skoðun Loftslagsverkfallið krefst aðgerða strax! Tinna Hallgrímsdóttir Skoðun Látum draumana rætast, á kostnað hverra? Takmarkanir menntastefnu Reykjavíkurborgar Ingólfur Dan Þórisson,Margrét Dan Þórisdóttir,Ana Victoria Cate,Helga Dögg Yngvadóttir Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Landsbyggðin án háskóla? Ketill Sigurður Jóelsson Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal Skoðun
Áttundi mars er alþjóðlegur baráttudagur kvenna, 19. júní er helgaður kvenréttindum og þann 24. október er „kvennafrídagsins" minnst. Getur verið að þörf sé á öllum þessum sérstökum dögum til að hamra á auknum rétti kvenna, rétt eins og þær séu minnihlutahópur? Konur eru jú, um helmingur mannkyns. Hið sorglega svar er já, það er þörf og hún er brýn. Íslenskar konur eru sem betur fer komnar lengra í jafnréttisátt en kynsystur þeirra í ýmsum fjarlægum löndum. En þegar litið er yfir sviðið er ójafnréttið í íslensku samfélagi að mörgu leyti sláandi. Dæmin eru mörg. Eitt nærtækt er hversu hefðbundin kvennastörf eru illa metin. Umönnun sjúkra og aldraðra, kennsla og gæsla barna eru meðal starfa sem konur hafa sinnt í gegnum tíðina. Þetta eru grundvallarverkefni sem ekkert samfélag fær þrifist án, en þó eru þetta þau störf sem samfélag okkar metur hvað minnst. Að minnsta kosti ef eitthvað er að marka þá launataxta sem þessum stéttum er boðið upp á. Og staða kvenna er veik víðar. Þær eru í minnihluta á Alþingi, í sveitarstjórnum og við stjórnunarstörf í einkafyrirtækjum. Það er lítið mál að hafa þennan lista mun lengri. Ekki líta fjölmiðlar til dæmis vel út þegar þeir eru skoðaðir með jafnréttisgleraugunum. Rannsóknir hafa ítrekað sýnt að miklu oftar er rætt við karla en konur í flestum, ef ekki öllum, efnisflokkum allra miðla. Ábyrgð okkar fjölmiðlafólks er mikil. Það hefur lengi verið viðkvæðið í blaðamannastétt að mun erfiðara sé að fá konur til að tjá sig en karla þegar leitað er til þeirra. Það er sitthvað til í því. Meginskýringin er eflaust sú að konur eru ekki jafn hvatvísar og karlar, sem sumir hverjir eru tilbúnir að mæta og ræða hlutina jafnvel þótt þeir hafi takmarkaða þekkingu á umræðuefninu. En þetta er engin afsökun. Konur eiga auðvitað ekki að gjalda þess að vera varkárari, við getum líka sagt klárari, en karlarnir í þessum efnum. Það stendur upp á fjölmiðlafólk að lagfæra þennan skort á jafnvægi kynjanna. Vel getur verið að það kosti tímabundið meiri vinnu að fjölga kvenviðmælendum. En það er hins vegar nokkuð víst að þegar kvenfyrirmyndunum fjölgar verður sú vinna sjálfkrafa auðveldari. Ákveðinn hópur femínista spratt á dögunum fram á sviðið með háværum mótmælum gegn komu útlendra framleiðenda fullorðinsefnis, sem sumir kalla klám. Þetta eru herskáar konur sem tala tæpitungulaust. Þær eru hressileg viðbót í íslenskan umræðukúltúr. Vissulega truflar sitthvað í fasi þeirra, til dæmis hin bjargfasta efaleysi um að þær hafi rétt fyrir sér en aðrir rangt, en um leið er ekki fram hjá því komist að slík sannfæring kemur hreyfingu á málin. Og það er jákvætt því það er margt sem þarf að laga. Áfram stelpur!
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Ófullnægjandi vinnubrögð ófaglærðra „iðnaðarmanna“: Áhrif á húskaupendur Kristinn R Guðlaugsson Skoðun
Látum draumana rætast, á kostnað hverra? Takmarkanir menntastefnu Reykjavíkurborgar Ingólfur Dan Þórisson,Margrét Dan Þórisdóttir,Ana Victoria Cate,Helga Dögg Yngvadóttir Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Ófullnægjandi vinnubrögð ófaglærðra „iðnaðarmanna“: Áhrif á húskaupendur Kristinn R Guðlaugsson Skoðun
Látum draumana rætast, á kostnað hverra? Takmarkanir menntastefnu Reykjavíkurborgar Ingólfur Dan Þórisson,Margrét Dan Þórisdóttir,Ana Victoria Cate,Helga Dögg Yngvadóttir Skoðun