Íslendingar hafa verið baðaðir sérfræðiálitum um árafjöld. Einna ákafastir og fyrirferðarmestir hafa fjármálasérfræðingar verið á síðustu misserum.
Þeir hafa komið sér upp heilu greiningardeildunum - og sitja þar vísast í skjóli nýfengins bankaauðs og ausa úr skálum visku sinnar.
Vel greiddir, vel launaðir.
Fjölmiðlar hafa framlengt vit þessara manna á síðum sínum og fréttatímum, nokkuð athugasemdalaust. Þetta eru flottir viðmælendur, vel menntaðir og vaskir til orðavals.
En hver er þessi sérfræði?
Sleiktur putti upp í loftvindana?
Ja, lítið meir, sýnist mér.
Greiningardeildir bankanna voru á verulegum villigötum mestan part síðasta árs. Þær sáu ekki fyrir ósköpin sem nú æra buddur auðmanna og annarra áhugamanna um úrvarlsvísitölur og hlutabréfaviðskipti.
Þær sáu gósentíðina á meðan raunin varð allt önnur.
Hvar voru varnaðarorðin ... veruleikinn?
Þetta eru áhættuvísindi sem sverja sig meira í ætt við hreina og klára spákaupmennsku fremur en skothelda ráðgjöf.
En þetta er fínt orð; greiningardeildir ...
Guð hjálpi samt þeim sem fóru að ráðum þeirra ...
-SER.
