Bómullarlífið búið að eilífu Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 5. október 2009 12:31 Mánuði eftir að ég horfði klökk á eftir litlu dótturinni byrja í skóla, taldist mér til að á tímabilinu væru horfnar þrjár húfur, eitt buff, fjölmargir vettlingar og ullarsokkar auk gullfallegu lopapeysunnar frá ömmu. Þrátt fyrir talsverða vandvirkni höfðum við steingleymt að kenna barninu að passa sjálfu upp á fötin sín. Á tíu skrefa ferðalagi á frístundaheimilið eftir skólatíma getur greinilega allt gerst. Afföllin voru orðin umtalsverð og ullarsokkalagerinn yrði brátt á þrotum. Sama dag og gúmmístígvélin hurfu líka og í þeirra stað önnur skilin eftir, fjórum númerum of lítil, gerðist tvennt: Spáð var haugarigningu og mælirinn var fullur. Urrandi af geðvonsku æddi ég af stað eftir kvöldverkin út í myrkur og slagviðri í einu búðina sem opin er svona seint og selur hlífðarfatnað. Gramsaði þusandi fúl eftir réttum stærðum og gerðum af gúmmístígvélum og öðrum nauðsynjum. Það var ekki fyrr en á leiðinni löngu á afgreiðslukassann sem mér varð ljóst að ég var reyndar klædd náttfötum og þau stungu undarlega í stúf við háu hælaskóna. Sem betur fer býr kona á mínum aldri yfir töluverðri reynslu í að láta sem ekkert sé. Jafnvel kaldrifjaðir töffarar fara dálítið á taugum þegar litla rúsínubollan þeirra stígur fyrstu sjálfstæðu skrefin fyrir alvöru og hefur skólagöngu. Þeir dagar liðnir þegar tekið er á móti barninu með faðmlagi af hlýlegu staðforeldri í líki leikskólakennara. Hámarks öryggisgæsla fyrir bí, bómullarlífið búið að eilífu. Framvegis verður litla viðkvæma blómið að bjarga sér upp á eigin spýtur í hörðum heimi, sneisafullum af hrekkjusvínum. Jafnvel dásamlegar móttökur í nýja skólanum ná ekki að sefa nema verstu ekkasog foreldranna og fyrstu morgnana þarf að smala þeim út úr skólastofunni með valdi svo kennsla geti hafist. Sem betur fer líður öryggisleysið fljótlega hjá og fyrr en varir eru foreldrarnir farnir að haga sér nokkuð eðlilega í hinum nýja raunveruleika. Hætt að yfirheyra barnið í þaula um öll smáatriði lærdóms, athafna og nýrra félaga og reyna ekki lengur að slá í gegn með flottasta nestisboxinu. Furðu fljótt beinist athyglin einkum að því hvort vettlingar og húfa hafi skilað sér heim. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Við elskum pizzur Herdís Magna Gunnarsdóttir Skoðun Furðuleg meðvirkni með fúskurum Jón Kaldal Skoðun Grafið undan grunnstoð samfélagsins Skoðun Hæfniviðmið eða tölulegar einkunnir, hvað segir okkur meira um nám? Bryngeir Valdimarsson Skoðun Gætum eggja og forðumst náttúruleysi! Pétur Heimisson Skoðun Þegar viska breytist í vopn Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Fjölbreytt líf í sjónum Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Laura Sólveig Lefort Scheefer Skoðun Lesblinda og skólahald á Norðurlöndunum Snævar Ívarsson Skoðun Hraðara regluverk fyrir ómissandi innviði! Sólrún Kristjánsdóttir Skoðun Heimspeki og hugmyndaheimur Kína Jón Sigurgeirsson Skoðun
Mánuði eftir að ég horfði klökk á eftir litlu dótturinni byrja í skóla, taldist mér til að á tímabilinu væru horfnar þrjár húfur, eitt buff, fjölmargir vettlingar og ullarsokkar auk gullfallegu lopapeysunnar frá ömmu. Þrátt fyrir talsverða vandvirkni höfðum við steingleymt að kenna barninu að passa sjálfu upp á fötin sín. Á tíu skrefa ferðalagi á frístundaheimilið eftir skólatíma getur greinilega allt gerst. Afföllin voru orðin umtalsverð og ullarsokkalagerinn yrði brátt á þrotum. Sama dag og gúmmístígvélin hurfu líka og í þeirra stað önnur skilin eftir, fjórum númerum of lítil, gerðist tvennt: Spáð var haugarigningu og mælirinn var fullur. Urrandi af geðvonsku æddi ég af stað eftir kvöldverkin út í myrkur og slagviðri í einu búðina sem opin er svona seint og selur hlífðarfatnað. Gramsaði þusandi fúl eftir réttum stærðum og gerðum af gúmmístígvélum og öðrum nauðsynjum. Það var ekki fyrr en á leiðinni löngu á afgreiðslukassann sem mér varð ljóst að ég var reyndar klædd náttfötum og þau stungu undarlega í stúf við háu hælaskóna. Sem betur fer býr kona á mínum aldri yfir töluverðri reynslu í að láta sem ekkert sé. Jafnvel kaldrifjaðir töffarar fara dálítið á taugum þegar litla rúsínubollan þeirra stígur fyrstu sjálfstæðu skrefin fyrir alvöru og hefur skólagöngu. Þeir dagar liðnir þegar tekið er á móti barninu með faðmlagi af hlýlegu staðforeldri í líki leikskólakennara. Hámarks öryggisgæsla fyrir bí, bómullarlífið búið að eilífu. Framvegis verður litla viðkvæma blómið að bjarga sér upp á eigin spýtur í hörðum heimi, sneisafullum af hrekkjusvínum. Jafnvel dásamlegar móttökur í nýja skólanum ná ekki að sefa nema verstu ekkasog foreldranna og fyrstu morgnana þarf að smala þeim út úr skólastofunni með valdi svo kennsla geti hafist. Sem betur fer líður öryggisleysið fljótlega hjá og fyrr en varir eru foreldrarnir farnir að haga sér nokkuð eðlilega í hinum nýja raunveruleika. Hætt að yfirheyra barnið í þaula um öll smáatriði lærdóms, athafna og nýrra félaga og reyna ekki lengur að slá í gegn með flottasta nestisboxinu. Furðu fljótt beinist athyglin einkum að því hvort vettlingar og húfa hafi skilað sér heim.
Fjölbreytt líf í sjónum Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Laura Sólveig Lefort Scheefer Skoðun
Fjölbreytt líf í sjónum Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Laura Sólveig Lefort Scheefer Skoðun