Kaflaskil Jón Kaldal skrifar 3. nóvember 2009 06:00 Þó að Alþingi eigi enn eftir að afgreiða lokaniðurstöðu Icesave er augljóst að umheimurinn álítur að málinu sé lokið. Fyrsta vísbendingin var endurskoðun Alþjóðagjaldeyrissjóðsins (AGS) í síðustu viku. Sú næsta var affrysting Evrópska fjárfestingarbankans á 30 milljarða króna láni til Orkuveitu Reykjavíkur, eins og Fréttablaðið sagði frá í gær. Það lán var samþykkt fyrr á þessu ári en var fryst þegar leit út fyrir að Ísland ætlaði mögulega ekki að standa við alþjóðlegar skuldbindingar sínar. Í samtali við Vísi í gærkvöldi kom fram að stjórnendur Orkuveitunnar og Landsvirkjunar telja lánveitinguna geysilega mikilvæga fyrir þjóðarbúið í heild. Gríðarleg tíðindi sagði Stefán Pétursson, fjármálastjóri Landsvirkjunar, og benti á að með henni hafi Evrópski fjárfestingarbankinn sent út mjög sterk merki út í hinn alþjóðlega fjármálaheim. Stjórnarformaður Orkuveitunnar, Guðlaugur Sverrisson, sagði að landið hafi á ný komist á kortið hjá bankastofnunum heims og vonast til að aðrir atvinnuvegir en orkugeirinn njóti góðs af. En það er víðar en í Washington og Lúxemborg sem Icesave er hætt að þvælast fyrir. Hér heima gufaði umræðan um þetta mesta þrætumál seinni tíma upp á svipstundu í kjölfar þess að ríkisstjórnin náði innri lendingu um afgreiðslu þess. Þær tafir sem hafa orðið á afgreiðslu Icesavemálsins má alfarið hengja í ríkisstjórnina. Það lá fyrir allan tímann að áfram veginn yrði ekki haldið nema þeim farartálma yrði komið frá. Nú er bara spurning hvort Jóhanna, Steingrímur og félagar hafi lært eitthvað af þeim kaflaskilum sem augsýnilega urðu þegar Icesave komst fyrir vind. Fleiri erfið mál eru við sjóndeildarhringinn. Eitt það snúnasta er hvert framhaldið verður á orkufrekum verkefnum á landinu. Ef ríkisstjórnin ætlar að bjóða upp á sömu málsmeðferð á stjórnarheimilinu í þeim efnum og við lausn deilunnar við Hollendinga og Breta, verður þetta lengri og strangari vetur en efni standa til. Eins og Mark Flanagan, yfirmaður sendinefndar AGS á Íslandi, hefur bent á liggur fyrir að innlend neysla mun ekki standa undir endurreisn efnahagslífsins ein og sér. Rétt er að taka fram að undir þann hatt falla líka allar meiri háttar framkvæmdir á borð við ný Hvalfjarðargöng og nýjar sjúkrahúsbyggingar fyrir tugi milljarða. Hvort sem okkur líkar betur eða verr þá þarf Ísland beina erlenda fjárfestingu á þessum tímapunkti. Í alþjóðlegu umhverfi hefur landið samkeppnislegt forskot þegar kemur að orkufrekum framkvæmdum. Stjórnvöld hljóta að nýta sér þá stöðu með því að greiða fyrir þeim verkefnum sem þegar eru komin vel af stað. Þar eru efst á lista álver í Helguvík og gagnaver í Reykjanesbæ. Jafnframt þarf að sjá til þess að þjóðarbúið verði ekki ofurselt um of einni orkufrekri atvinnuugrein. Það er fleira undir sólinni, sem þarf mikið rafmagn, en álbræðslur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Kaldal Mest lesið Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Tvöfalt heilbrigðiskerfi – það lakara fyrir konur Reynir Arngrímsson Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór
Þó að Alþingi eigi enn eftir að afgreiða lokaniðurstöðu Icesave er augljóst að umheimurinn álítur að málinu sé lokið. Fyrsta vísbendingin var endurskoðun Alþjóðagjaldeyrissjóðsins (AGS) í síðustu viku. Sú næsta var affrysting Evrópska fjárfestingarbankans á 30 milljarða króna láni til Orkuveitu Reykjavíkur, eins og Fréttablaðið sagði frá í gær. Það lán var samþykkt fyrr á þessu ári en var fryst þegar leit út fyrir að Ísland ætlaði mögulega ekki að standa við alþjóðlegar skuldbindingar sínar. Í samtali við Vísi í gærkvöldi kom fram að stjórnendur Orkuveitunnar og Landsvirkjunar telja lánveitinguna geysilega mikilvæga fyrir þjóðarbúið í heild. Gríðarleg tíðindi sagði Stefán Pétursson, fjármálastjóri Landsvirkjunar, og benti á að með henni hafi Evrópski fjárfestingarbankinn sent út mjög sterk merki út í hinn alþjóðlega fjármálaheim. Stjórnarformaður Orkuveitunnar, Guðlaugur Sverrisson, sagði að landið hafi á ný komist á kortið hjá bankastofnunum heims og vonast til að aðrir atvinnuvegir en orkugeirinn njóti góðs af. En það er víðar en í Washington og Lúxemborg sem Icesave er hætt að þvælast fyrir. Hér heima gufaði umræðan um þetta mesta þrætumál seinni tíma upp á svipstundu í kjölfar þess að ríkisstjórnin náði innri lendingu um afgreiðslu þess. Þær tafir sem hafa orðið á afgreiðslu Icesavemálsins má alfarið hengja í ríkisstjórnina. Það lá fyrir allan tímann að áfram veginn yrði ekki haldið nema þeim farartálma yrði komið frá. Nú er bara spurning hvort Jóhanna, Steingrímur og félagar hafi lært eitthvað af þeim kaflaskilum sem augsýnilega urðu þegar Icesave komst fyrir vind. Fleiri erfið mál eru við sjóndeildarhringinn. Eitt það snúnasta er hvert framhaldið verður á orkufrekum verkefnum á landinu. Ef ríkisstjórnin ætlar að bjóða upp á sömu málsmeðferð á stjórnarheimilinu í þeim efnum og við lausn deilunnar við Hollendinga og Breta, verður þetta lengri og strangari vetur en efni standa til. Eins og Mark Flanagan, yfirmaður sendinefndar AGS á Íslandi, hefur bent á liggur fyrir að innlend neysla mun ekki standa undir endurreisn efnahagslífsins ein og sér. Rétt er að taka fram að undir þann hatt falla líka allar meiri háttar framkvæmdir á borð við ný Hvalfjarðargöng og nýjar sjúkrahúsbyggingar fyrir tugi milljarða. Hvort sem okkur líkar betur eða verr þá þarf Ísland beina erlenda fjárfestingu á þessum tímapunkti. Í alþjóðlegu umhverfi hefur landið samkeppnislegt forskot þegar kemur að orkufrekum framkvæmdum. Stjórnvöld hljóta að nýta sér þá stöðu með því að greiða fyrir þeim verkefnum sem þegar eru komin vel af stað. Þar eru efst á lista álver í Helguvík og gagnaver í Reykjanesbæ. Jafnframt þarf að sjá til þess að þjóðarbúið verði ekki ofurselt um of einni orkufrekri atvinnuugrein. Það er fleira undir sólinni, sem þarf mikið rafmagn, en álbræðslur.
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun