Kyssuber Sr. Sigurður Árni Þórðarson skrifar 22. febrúar 2011 00:01 Kirsuberjatréð í garðinum okkar var þakið rauðum og safaríkum berjum haustið 2010. Mér kom á óvart að berin skyldu verða á annað hundrað strax á fyrsta sumri. Blómin voru falleg og ummynduðust síðan í berjaknúppa. Svo færðist roðinn yfir og börnin í hverfinu komu hlaupandi til að sjá undrið. Ber eða ekki ber, súr eða sæt? Ég heyrði samtal fimm ára ungsveina. Heimadrengur spurði: „Viltu kyssuber?" En svo bætti hann við þessum mikilvæga bakþanka: „Passaðu þig, ef maður borðar kyssuber verður maður ástfanginn." Og hinn vildi ekki lenda í slíkum hryllingi – að verða ástinni að bráð – og vildi því engin „kyssuber!" Bylting er hafin á Íslandi. Það er ávaxtainnrás. Ávextir hafa verið ræktaðir í áratugi á Íslandi, en í litlum mæli þar til nú. Ávaxtajöfrarnir, þeir Sæmundur Guðmundsson á Hellu og Jón Guðmundsson á Akranesi, hafa sannfært jafnvel varfærnasta ræktunarfólk um að ávaxtatré geta lifað í okkar skjóli og líka borið ávöxt. Fyrst mögulegt er að rækta í seltunni á Skaganum og öskunni á Hellu er ástar von í öðrum sóknum. Í Bjarnarfirði á Ströndum verða ræktuð ávaxtatré, í Ystafellsskógi í Kinn og Vatnaskógi líka. Stjórn Garðyrkjufélags Íslands ákvað að stofna klúbb ávaxtaræktenda. Viðbrögðin voru meiri en nokkurn óraði fyrir. Í síðustu viku komu um eitt hundrað áhugamenn um ávaxtaræktun í safnaðarheimili Neskirkju og stofnuðu klúbbinn. Nú hafa klúbbfélagar pantað á þriðja þúsund ávaxtatré frá Finnlandi til að setja í íslenska mold í vor. Það verða eplatré, kirsuberjatré, plómutré og ekki má gleyma perunum. Og plöntustöðvar landsins munu líka selja fjölda trjáa. Á næstu árum munu íslenskir ávextir vaxa, gleðja og næra. Marteinn Lúther var einu sinni spurður hvað hann myndi gera ef hann vissi að heimsendir yrði að morgni. Siðbótarmaðurinn var vitur og kenndi líftengda guðfræði og svaraði: „Ég myndi planta eplatré." Gagnvart áþján, kvíða, hörmungum, spillingu – þessum hefðbundnu heimsendum – eru fá meðul betri en að efla lífið með ræktun. Ávaxtaræktun er aðeins til góðs. Enginn skyldi heldur óttast að ávaxtatrén muni yfirtaka náttúru Íslands. Má bjóða þér kyssuber? Drengurinn hefur rétt fyrir sér, maður verður ástfanginn. Þó að litlir karlar séu bangnir við ástina kunnum við sem eldri erum henni vel og óttumst ekki brímann. Gleðin yfir mætti lífsins styrkist í huga við ræktun. Epli, plómur og perur bragðast vel. Já, takk, líka kyssuber. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sr. Sigurður Árni Þórðarson Mest lesið Viljum við að erlendir milljarðamæringar setji einhliða leikreglurnar í almannarýminu okkar? Elfa Ýr Gylfadóttir Skoðun Af hverju eru kennarar að fara í verkfall? Anton Már Gylfason Skoðun Val Vigdísar Skúli Ólafsson Skoðun Hefjum aðildarviðræður við Bandaríkin Einar Jóhannes Guðnason Skoðun Eru tengsl milli Úkraínustríðsins og breyttrar stöðu Grænlands? Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Árið 1975 er að banka Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Kennarar segja: „Nóg komið!“ – Verkfall fyrir virðingu og verðskulduð réttindi Jónas Sen Skoðun Friður á jörðu Þröstur Friðfinnsson Skoðun Hlýnun jarðar mun ekki valda heimsendi Sæunn Kjartansdóttir Skoðun Hafa fyrrum æskunnar eftirlætisbörn og nú ellinnar olnbogabörn fengið nóg? Gunnar Ármannsson Skoðun
Kirsuberjatréð í garðinum okkar var þakið rauðum og safaríkum berjum haustið 2010. Mér kom á óvart að berin skyldu verða á annað hundrað strax á fyrsta sumri. Blómin voru falleg og ummynduðust síðan í berjaknúppa. Svo færðist roðinn yfir og börnin í hverfinu komu hlaupandi til að sjá undrið. Ber eða ekki ber, súr eða sæt? Ég heyrði samtal fimm ára ungsveina. Heimadrengur spurði: „Viltu kyssuber?" En svo bætti hann við þessum mikilvæga bakþanka: „Passaðu þig, ef maður borðar kyssuber verður maður ástfanginn." Og hinn vildi ekki lenda í slíkum hryllingi – að verða ástinni að bráð – og vildi því engin „kyssuber!" Bylting er hafin á Íslandi. Það er ávaxtainnrás. Ávextir hafa verið ræktaðir í áratugi á Íslandi, en í litlum mæli þar til nú. Ávaxtajöfrarnir, þeir Sæmundur Guðmundsson á Hellu og Jón Guðmundsson á Akranesi, hafa sannfært jafnvel varfærnasta ræktunarfólk um að ávaxtatré geta lifað í okkar skjóli og líka borið ávöxt. Fyrst mögulegt er að rækta í seltunni á Skaganum og öskunni á Hellu er ástar von í öðrum sóknum. Í Bjarnarfirði á Ströndum verða ræktuð ávaxtatré, í Ystafellsskógi í Kinn og Vatnaskógi líka. Stjórn Garðyrkjufélags Íslands ákvað að stofna klúbb ávaxtaræktenda. Viðbrögðin voru meiri en nokkurn óraði fyrir. Í síðustu viku komu um eitt hundrað áhugamenn um ávaxtaræktun í safnaðarheimili Neskirkju og stofnuðu klúbbinn. Nú hafa klúbbfélagar pantað á þriðja þúsund ávaxtatré frá Finnlandi til að setja í íslenska mold í vor. Það verða eplatré, kirsuberjatré, plómutré og ekki má gleyma perunum. Og plöntustöðvar landsins munu líka selja fjölda trjáa. Á næstu árum munu íslenskir ávextir vaxa, gleðja og næra. Marteinn Lúther var einu sinni spurður hvað hann myndi gera ef hann vissi að heimsendir yrði að morgni. Siðbótarmaðurinn var vitur og kenndi líftengda guðfræði og svaraði: „Ég myndi planta eplatré." Gagnvart áþján, kvíða, hörmungum, spillingu – þessum hefðbundnu heimsendum – eru fá meðul betri en að efla lífið með ræktun. Ávaxtaræktun er aðeins til góðs. Enginn skyldi heldur óttast að ávaxtatrén muni yfirtaka náttúru Íslands. Má bjóða þér kyssuber? Drengurinn hefur rétt fyrir sér, maður verður ástfanginn. Þó að litlir karlar séu bangnir við ástina kunnum við sem eldri erum henni vel og óttumst ekki brímann. Gleðin yfir mætti lífsins styrkist í huga við ræktun. Epli, plómur og perur bragðast vel. Já, takk, líka kyssuber.
Viljum við að erlendir milljarðamæringar setji einhliða leikreglurnar í almannarýminu okkar? Elfa Ýr Gylfadóttir Skoðun
Hafa fyrrum æskunnar eftirlætisbörn og nú ellinnar olnbogabörn fengið nóg? Gunnar Ármannsson Skoðun
Viljum við að erlendir milljarðamæringar setji einhliða leikreglurnar í almannarýminu okkar? Elfa Ýr Gylfadóttir Skoðun
Hafa fyrrum æskunnar eftirlætisbörn og nú ellinnar olnbogabörn fengið nóg? Gunnar Ármannsson Skoðun