Ályktunargáfa Hæstaréttar Davíð Þór Jónsson skrifar 12. nóvember 2011 06:00 Stundum rekur maður augun í fréttir sem verða þess valdandi að maður rekur upp stór augu og hristir höfuðið. Þetta eru ekki alltaf stórfréttir. Í síðustu viku var t.d. smáklausa á bls. 2 í Fréttablaðinu undir fyrirsögninni „Mildari refsing ofbeldismanns“. Forsaga málsins er sú að maður nokkur gekk svo í skrokk á fyrrverandi sambýliskonu sinni að hún sá sér þann kost vænstan að fleygja sér fram af svölum til að flýja ofbeldið. Hæstiréttur komst að þeirri niðurstöðu að ofbeldismaðurinn væri ekki ábyrgur fyrir áverkunum sem konan hlaut af fallinu, aðeins áverkunum af barsmíðunum. Refsing mannsins var því milduð úr tveggja ára fangelsi í 18 mánuði og skaðabæturnar sem honum var gert að greiða henni voru lækkaðar úr 860.000 kr. í 300.000 kr. Mikið hlýtur að vanta upp á að nógu ítarlega sé greint frá öllum málavöxtum í þessu greinarkorni til að nokkrum óbrjáluðum manni geti fundist heil brú í þessari niðurstöðu. Á kona þessi sér langa sögu af áráttukenndri hegðun sem lýsir sér í því að hún er sýknt og heilagt að fleygja sér fram af svölum og því bendi ekkert til þess að sú ákvörðun hennar að láta vaða hafi staðið í einhverju sambandi við barsmíðarnar sem hún sætti alveg þangað til hún stökk? Iðkaði konan „base-jump“ af slíkri ástríðu að hún lét það ekki aftra sér frá því að stunda íþrótt sína að verið væri að lúberja hana? Ég hef ekki hugmyndaflug til að láta mér detta í hug fleiri skýringar sem gætu réttlætt þessa niðurstöðu. Hvernig í ósköpunum getur það talist ósannað að maðurinn beri ábyrgð á fallinu? Auðvitað breytir það ósköp litlu í hinu stóra samhengi hvort maðurinn kemur sex mánuðum fyrr eða síðar úr fangelsi til að halda uppteknum hætti, sem rannsóknir sýna að allar líkur eru á að hann geri fái hann ekki meðferð við ofbeldishegðun sinni í afplánuninni. En hægt er að berja allmargar konur á sex mánuðum og þessi dómur getur því skipt sköpum í lífi þeirra sem verða á vegi hans þessa sex mánuði sem hann öðrum kosti hefði verið á bak við lás og slá. Samt fæ ég ekki betur séð en að Hæstiréttur hafi með þessum úrskurði sett fram uppskrift að því hvernig drepa megi mann og komast upp með það: Hrekja hann fram af klettum. Sé Hæstiréttur sjálfum sér samkvæmur þyrfti hann að komast að þeirri niðurstöðu að það hefðu ekki verið hrakningarnar sem drápu manninn, heldur lendingin. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Davíð Þór Jónsson Mest lesið Kyn og vægi líkamans Gunnar Snorri Árnason Skoðun Lokun Leo Seafood - Afleiðing tvöföldunar veiðigjalda Sigurgeir B. Kristgeirsson Skoðun Bakslag í skoðanafrelsi? Kári Allansson Skoðun Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir Skoðun Að gjamma á stóra grábjörninn getur haft afleiðingar! Davíð Bergmann Skoðun Vægið eftir sem áður dropi í hafið Hjörtur J Guðmundsson Skoðun Við erum ekki valdalausar. Við erum óbrjótandi Noorina Khalikyar Skoðun Allir geta hjálpað einhverjum Árni Sigurðsson Skoðun Getur þjóð orðið of rík? – Ádeila frá Noregi sem getur átt við um Ísland Júlíus Valsson Skoðun Halldór 06.09.2025 Halldór
Stundum rekur maður augun í fréttir sem verða þess valdandi að maður rekur upp stór augu og hristir höfuðið. Þetta eru ekki alltaf stórfréttir. Í síðustu viku var t.d. smáklausa á bls. 2 í Fréttablaðinu undir fyrirsögninni „Mildari refsing ofbeldismanns“. Forsaga málsins er sú að maður nokkur gekk svo í skrokk á fyrrverandi sambýliskonu sinni að hún sá sér þann kost vænstan að fleygja sér fram af svölum til að flýja ofbeldið. Hæstiréttur komst að þeirri niðurstöðu að ofbeldismaðurinn væri ekki ábyrgur fyrir áverkunum sem konan hlaut af fallinu, aðeins áverkunum af barsmíðunum. Refsing mannsins var því milduð úr tveggja ára fangelsi í 18 mánuði og skaðabæturnar sem honum var gert að greiða henni voru lækkaðar úr 860.000 kr. í 300.000 kr. Mikið hlýtur að vanta upp á að nógu ítarlega sé greint frá öllum málavöxtum í þessu greinarkorni til að nokkrum óbrjáluðum manni geti fundist heil brú í þessari niðurstöðu. Á kona þessi sér langa sögu af áráttukenndri hegðun sem lýsir sér í því að hún er sýknt og heilagt að fleygja sér fram af svölum og því bendi ekkert til þess að sú ákvörðun hennar að láta vaða hafi staðið í einhverju sambandi við barsmíðarnar sem hún sætti alveg þangað til hún stökk? Iðkaði konan „base-jump“ af slíkri ástríðu að hún lét það ekki aftra sér frá því að stunda íþrótt sína að verið væri að lúberja hana? Ég hef ekki hugmyndaflug til að láta mér detta í hug fleiri skýringar sem gætu réttlætt þessa niðurstöðu. Hvernig í ósköpunum getur það talist ósannað að maðurinn beri ábyrgð á fallinu? Auðvitað breytir það ósköp litlu í hinu stóra samhengi hvort maðurinn kemur sex mánuðum fyrr eða síðar úr fangelsi til að halda uppteknum hætti, sem rannsóknir sýna að allar líkur eru á að hann geri fái hann ekki meðferð við ofbeldishegðun sinni í afplánuninni. En hægt er að berja allmargar konur á sex mánuðum og þessi dómur getur því skipt sköpum í lífi þeirra sem verða á vegi hans þessa sex mánuði sem hann öðrum kosti hefði verið á bak við lás og slá. Samt fæ ég ekki betur séð en að Hæstiréttur hafi með þessum úrskurði sett fram uppskrift að því hvernig drepa megi mann og komast upp með það: Hrekja hann fram af klettum. Sé Hæstiréttur sjálfum sér samkvæmur þyrfti hann að komast að þeirri niðurstöðu að það hefðu ekki verið hrakningarnar sem drápu manninn, heldur lendingin.
Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir Skoðun
Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir Skoðun