Á atkvæðaveiðum Björn Þór Sigbjörnsson skrifar 22. nóvember 2012 06:00 Sjálfstæðisflokkurinn mun ekki komast í ríkisstjórn eftir kosningarnar í vor. Til þess er stefna hans ekki nógu sterk, frambjóðendur of veikir og fortíðin enn óuppgerð. Það er reyndar mjög ólíklegt að Sjálfstæðisflokkurinn komist nokkru sinni aftur í ríkisstjórn. Hann er í raun dæmdur til að vera í eilífri stjórnarandstöðu. Og þar sem það hlutskipti fer honum mjög illa munu flokksmenn fljótlega flýja sökkvandi skip og ýmist ganga í Framsóknarflokkinn eða Samfylkinguna eða hætta afskiptum af stjórnmálum og snúa sér í staðinn að frímerkjasöfnun eða fjallgöngum. Þegar síðasti maðurinn gengur úr Valhöll og slekkur á eftir sér verður Sjálfstæðisflokkurinn ekki lengur til. Ég er ekki að spá þessu. Ég er afleitur spámaður og löngu hættur að reyna. Ég spáði því til dæmis árið 1990 að geisladiskurinn yrði ekki langlífur. Raunar hélt ég að hann yrði svo skammlífur að það tæki því ekki fyrir mig að eignast geislaspilara. Þess vegna gaf ég geisladisk sem mér áskotnaðist um vorið þetta ár. Nokkrum vikum seinna eignaðist ég geislaspilara og hef hlustað á geisladiska daglega síðan. Ég óska þess heldur ekki að Sjálfstæðisflokkurinn tærist upp. Eina ósk mín varðandi pólitík er að stjórnmálamenn greiði úr málum í góðum friði en láti annars sem minnst fyrir sér fara. Þessi orð um flokkinn eru hins vegar í þeim anda sem svo margir fjalla um stjórnmál. Settar eru fram alls konar staðhæfingar um að staðan sé svona og að hitt og þetta muni gerast, undir því yfirskini að um djúpvitra speki sé að ræða. Að baki býr þó ekki annað en von um að hlutirnir gangi akkúrat þannig fyrir sig. Engir fyrirvarar eru gerðir, enginn segir „þetta er nú mín skoðun," eða „eins og þetta blasir við mér," eða „ég held". Orðunum er bara slengt fram, staðreyndir og skoðanir fara í einn graut og enginn veit hvort er hvað. Af þessu má auðvitað hafa gaman. Og veitir nú ekki af upplyftingunni í kuldanum. Pólitík er hins vegar í eðli sínu talsvert alvörumál og álitaefnin oftast næg án þess að skrumi og blekkingum sé bætt við. Kjósendur eiga líka betra skilið. Þeir eru ekki bara atkvæði heldur fólkið í landinu með sínar þarfir og væntingar og þá eiga hvorki stjórnmálamenn né skríbentar að reyna að blekkja. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Björn Þór Sigbjörnsson Mest lesið Halldór 24.05.2025 Halldór #blessmeta - önnur grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun Nú þurfa foreldrar að vera hugrakkir Jón Pétur Zimsen Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson Skoðun Næstu sólarhringar á Gaza skipta sköpum Hlynur Már Vilhjálmsson Skoðun
Sjálfstæðisflokkurinn mun ekki komast í ríkisstjórn eftir kosningarnar í vor. Til þess er stefna hans ekki nógu sterk, frambjóðendur of veikir og fortíðin enn óuppgerð. Það er reyndar mjög ólíklegt að Sjálfstæðisflokkurinn komist nokkru sinni aftur í ríkisstjórn. Hann er í raun dæmdur til að vera í eilífri stjórnarandstöðu. Og þar sem það hlutskipti fer honum mjög illa munu flokksmenn fljótlega flýja sökkvandi skip og ýmist ganga í Framsóknarflokkinn eða Samfylkinguna eða hætta afskiptum af stjórnmálum og snúa sér í staðinn að frímerkjasöfnun eða fjallgöngum. Þegar síðasti maðurinn gengur úr Valhöll og slekkur á eftir sér verður Sjálfstæðisflokkurinn ekki lengur til. Ég er ekki að spá þessu. Ég er afleitur spámaður og löngu hættur að reyna. Ég spáði því til dæmis árið 1990 að geisladiskurinn yrði ekki langlífur. Raunar hélt ég að hann yrði svo skammlífur að það tæki því ekki fyrir mig að eignast geislaspilara. Þess vegna gaf ég geisladisk sem mér áskotnaðist um vorið þetta ár. Nokkrum vikum seinna eignaðist ég geislaspilara og hef hlustað á geisladiska daglega síðan. Ég óska þess heldur ekki að Sjálfstæðisflokkurinn tærist upp. Eina ósk mín varðandi pólitík er að stjórnmálamenn greiði úr málum í góðum friði en láti annars sem minnst fyrir sér fara. Þessi orð um flokkinn eru hins vegar í þeim anda sem svo margir fjalla um stjórnmál. Settar eru fram alls konar staðhæfingar um að staðan sé svona og að hitt og þetta muni gerast, undir því yfirskini að um djúpvitra speki sé að ræða. Að baki býr þó ekki annað en von um að hlutirnir gangi akkúrat þannig fyrir sig. Engir fyrirvarar eru gerðir, enginn segir „þetta er nú mín skoðun," eða „eins og þetta blasir við mér," eða „ég held". Orðunum er bara slengt fram, staðreyndir og skoðanir fara í einn graut og enginn veit hvort er hvað. Af þessu má auðvitað hafa gaman. Og veitir nú ekki af upplyftingunni í kuldanum. Pólitík er hins vegar í eðli sínu talsvert alvörumál og álitaefnin oftast næg án þess að skrumi og blekkingum sé bætt við. Kjósendur eiga líka betra skilið. Þeir eru ekki bara atkvæði heldur fólkið í landinu með sínar þarfir og væntingar og þá eiga hvorki stjórnmálamenn né skríbentar að reyna að blekkja.
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun