Stress yfir litlu stressi Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 28. nóvember 2012 08:00 Ég er ekki komin í nokkurt einasta jólaskap, finn ekki fyrir neinu, ekki einu sinni fiðringi í nösum þó ég gangi fram á nýflysjaða mandarínu og opinn piparkökudunk. Aðventan hefst á sunnudaginn og löngu búið að skreyta miðbæinn í borginni. Jólalögin eru farin að hljóma í útvarpinu og jólaauglýsingar dynja á hlustunum. Þetta ástand er mér ekki eðlilegt. Venjulega þarf ég að halda aftur af mér til að ofbjóða ekki samborgurum mínum með því að hengja út jólaljósin í september. Æ, fólk móðgast svo auðveldlega yfir jólaskreytingum. Margir vilja ekki sjá að neitt glitri í glugga fyrr en aðventan gengur í garð og þusa yfir því hve snemma stórverslanirnar auglýsa að „jólin séu komin". Vita ekki hvert þeir ætla ef heyrist jólalag í útvarpi fyrir fyrsta des og jagast yfir smákökubakstri þeirra fyrirhyggjusömu sem skelltu í sort í október. Ég hef aldrei móðgast neitt. Fæ bara fiðrildi í magann. Það er gaman á jólunum og enn þá skemmtilegra að bíða eftir þeim. Eða það hefur mér allavega fundist hingað til. Núna gapa gluggarnir tómir hjá mér út í nóvembermyrkrið og ég er ekki einu sinni viss um hvar seríurnar er að finna. Man ekki hvar ég gekk frá þeim í geymslunni og nenni ekki niður að leita. Þetta er ekkert vit. Ég verð að koma mér í gírinn, en strax um helgina stendur til laufabrauðsbakstur hjá skólastelpunni minni og jólaball stuttu eftir það með skoppandi jólasveinum og tilheyrandi sprelli. Það fer enginn með ólund á svoleiðis samkomur, maður verður að vera í stuði. En hvað er til ráða? Miðað við hve jólaskapið er fjarri mér enn veit ég ekki hvort ég get treyst á að það komi af sjálfu sér áður en klukkurnar hringja jólin inn. Ég hef reynt að hlusta á „Last Christmas" með Wham en án árangurs. Ég er búin að borða mandarínur, piparkökur, smákökur og konfekt, drekka heitt súkkulaði, malt og appelsín og jólabjór! En allt kemur fyrir ekki. Sjálfsagt fer ég kolvitlaust að þessu. Jólin snúast ekkert bara um smákökur og malt eða jólalög frá áttatíu og eitthvað. Ef ég staldra aðeins við og tóna niður taugatitringinn yfir því hve lítill taugatitringur sé kominn í gang, kemur þetta kannski. Best að ég sæki seríurnar í kvöld. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Ómeðvituð vörn í orðræðu – þegar vald ver sjálft sig Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun 48 daga blekking: Loforð sem leiðir til lögbrota? Svanur Guðmundsson Skoðun Ertu nú alveg viss um að hafa læst hurðinni? Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald Skoðun Úrsúla og öryggismálin - Stöndum gegn vígvæðingu Guttormur Þorsteinsson Skoðun Hverjir eiga Ísland? Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson Skoðun Verið öll hjartanlega velkomin á Unglingalandsmót á Egilsstöðum Jónína Brynjólfsdóttir Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun SFS skuldar Sigurjón Þórðarson Skoðun
Ég er ekki komin í nokkurt einasta jólaskap, finn ekki fyrir neinu, ekki einu sinni fiðringi í nösum þó ég gangi fram á nýflysjaða mandarínu og opinn piparkökudunk. Aðventan hefst á sunnudaginn og löngu búið að skreyta miðbæinn í borginni. Jólalögin eru farin að hljóma í útvarpinu og jólaauglýsingar dynja á hlustunum. Þetta ástand er mér ekki eðlilegt. Venjulega þarf ég að halda aftur af mér til að ofbjóða ekki samborgurum mínum með því að hengja út jólaljósin í september. Æ, fólk móðgast svo auðveldlega yfir jólaskreytingum. Margir vilja ekki sjá að neitt glitri í glugga fyrr en aðventan gengur í garð og þusa yfir því hve snemma stórverslanirnar auglýsa að „jólin séu komin". Vita ekki hvert þeir ætla ef heyrist jólalag í útvarpi fyrir fyrsta des og jagast yfir smákökubakstri þeirra fyrirhyggjusömu sem skelltu í sort í október. Ég hef aldrei móðgast neitt. Fæ bara fiðrildi í magann. Það er gaman á jólunum og enn þá skemmtilegra að bíða eftir þeim. Eða það hefur mér allavega fundist hingað til. Núna gapa gluggarnir tómir hjá mér út í nóvembermyrkrið og ég er ekki einu sinni viss um hvar seríurnar er að finna. Man ekki hvar ég gekk frá þeim í geymslunni og nenni ekki niður að leita. Þetta er ekkert vit. Ég verð að koma mér í gírinn, en strax um helgina stendur til laufabrauðsbakstur hjá skólastelpunni minni og jólaball stuttu eftir það með skoppandi jólasveinum og tilheyrandi sprelli. Það fer enginn með ólund á svoleiðis samkomur, maður verður að vera í stuði. En hvað er til ráða? Miðað við hve jólaskapið er fjarri mér enn veit ég ekki hvort ég get treyst á að það komi af sjálfu sér áður en klukkurnar hringja jólin inn. Ég hef reynt að hlusta á „Last Christmas" með Wham en án árangurs. Ég er búin að borða mandarínur, piparkökur, smákökur og konfekt, drekka heitt súkkulaði, malt og appelsín og jólabjór! En allt kemur fyrir ekki. Sjálfsagt fer ég kolvitlaust að þessu. Jólin snúast ekkert bara um smákökur og malt eða jólalög frá áttatíu og eitthvað. Ef ég staldra aðeins við og tóna niður taugatitringinn yfir því hve lítill taugatitringur sé kominn í gang, kemur þetta kannski. Best að ég sæki seríurnar í kvöld.
Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald Skoðun
Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson Skoðun
Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun
Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald Skoðun
Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson Skoðun
Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun