Ofnæmið kvatt Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 17. september 2013 17:10 Bíó. Hross í oss. Leikstjórn: Benedikt Erlingsson. Leikarar: Ingvar E. Sigurðsson, Charlotte Bøving, Helgi Björnsson, Steinn Ármann Magnússon. Kvikmyndataka: Bergsteinn Björgúlfsson. Mér hefur alltaf verið í nöp við hesta. Þótt þeir asnalegir og ljótir, eins og reyndar flest dýr, en þetta barnalega hugarfar er eina leiðin fyrir mig til að lifa með skæðu dýraofnæmi. Hross í oss er eins konar óður til hrossa og því þurfti mikið til þess að vinna mig á hennar band. Ég lærði hins vegar mikið á því að sjá hestinn með augum Benedikts Erlingssonar og er á góðri leið með að taka hann í sátt. Ég mun þó halda áfram að sjá um hnakkinn. Myndin fléttar saman nokkrum smásögur úr sveit sem allar fjalla að einhverju leyti um hesta. Flestar eru þær furðulegar og sú fyrsta veldur mér enn þá heilabrotum, sólarhring síðar. Undarlegheitin eru þó ekki löstur og ég tók því fagnandi að fatta ekki hvert einasta smáatriði. Einhvers staðar las ég að hún fjallaði um um hið mennska í hrossinu og hrossið í manninum. Það er ekki fjarri sannleikanum. Kvikmyndatakan er með því besta sem ég hef séð í íslenskri kvikmynd. Hún er laus við stæla og náttúran fær að njóta sín til fullnustu. Þá fagna ég einnig hófstilltri litvinnslunni sem gerir þetta allt meira sveitó og minna eins og langa auglýsingu frá ferðamálaráði. Tónlistin passar eins og flís við rass og gott ef ég heyrði ekki hófatak slá taktinn á köflum. Leikhópurinn er góður en persónurnar eru meira og minna það bældar tilfinningalega að það mæðir lítið á leikurunum. Mér fannst reyndar Steinn Ármann helst til mikil teiknimyndafyllibytta fyrir andrúmsloft myndarinnar. Atriðið þar sem helkaldi ferðalangurinn leitar skjóls að hætti Han Solo er síðan eitt rosalegasta atriði íslenskrar kvikmyndasögu síðan ég sá sláturslysið í Nóa albinóa. Hross í oss er ljómandi mynd, dásamlega samhengislaus á köflum, og loksins skil ég hvað heillar við hesta. Þeir eru svolítið eins og við.Niðurstaða: Ég bið hesta formlega afsökunar. Þið eruð ágætir. Gagnrýni Mest lesið „Rúrik Gíslason hefur sagt hæ við mig“ Lífið Óöruggur eftir að kærastan stundaði hópkynlíf erlendis Lífið Galopnar sig og segist ætla að breyta hlutunum Lífið Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Gagnrýni Centro-hjónin selja Beverly Hills-villuna Lífið Kókaínklásúla í kaupmálanum tryggir Keith rúman milljarð Lífið Sindri og Albert selja Skerjafjarðarslotið Lífið Baunar á kókaða söngkonu fyrir baktal Tónlist Skilin að borði og sæng eftir 28 ára hjónaband Lífið „Ákvað að skilja hana eftir þar og athuga hversu langt ég kæmist“ Lífið Fleiri fréttir Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Veisla fyrir augu og eyru Ekki er allt gull sem glóir Þeir fátæku borga brúsann Auður í Bæjarbíói: Frá slaufun í standandi fagnaðarlæti Alvöru bíó en hægt brenna Eldarnir Er Lína Langsokkur woke? Kórtónleikar: Heilög naumhyggja eða heilalaust suð Barnaefni fyrir fullorðna Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Sjá meira
Bíó. Hross í oss. Leikstjórn: Benedikt Erlingsson. Leikarar: Ingvar E. Sigurðsson, Charlotte Bøving, Helgi Björnsson, Steinn Ármann Magnússon. Kvikmyndataka: Bergsteinn Björgúlfsson. Mér hefur alltaf verið í nöp við hesta. Þótt þeir asnalegir og ljótir, eins og reyndar flest dýr, en þetta barnalega hugarfar er eina leiðin fyrir mig til að lifa með skæðu dýraofnæmi. Hross í oss er eins konar óður til hrossa og því þurfti mikið til þess að vinna mig á hennar band. Ég lærði hins vegar mikið á því að sjá hestinn með augum Benedikts Erlingssonar og er á góðri leið með að taka hann í sátt. Ég mun þó halda áfram að sjá um hnakkinn. Myndin fléttar saman nokkrum smásögur úr sveit sem allar fjalla að einhverju leyti um hesta. Flestar eru þær furðulegar og sú fyrsta veldur mér enn þá heilabrotum, sólarhring síðar. Undarlegheitin eru þó ekki löstur og ég tók því fagnandi að fatta ekki hvert einasta smáatriði. Einhvers staðar las ég að hún fjallaði um um hið mennska í hrossinu og hrossið í manninum. Það er ekki fjarri sannleikanum. Kvikmyndatakan er með því besta sem ég hef séð í íslenskri kvikmynd. Hún er laus við stæla og náttúran fær að njóta sín til fullnustu. Þá fagna ég einnig hófstilltri litvinnslunni sem gerir þetta allt meira sveitó og minna eins og langa auglýsingu frá ferðamálaráði. Tónlistin passar eins og flís við rass og gott ef ég heyrði ekki hófatak slá taktinn á köflum. Leikhópurinn er góður en persónurnar eru meira og minna það bældar tilfinningalega að það mæðir lítið á leikurunum. Mér fannst reyndar Steinn Ármann helst til mikil teiknimyndafyllibytta fyrir andrúmsloft myndarinnar. Atriðið þar sem helkaldi ferðalangurinn leitar skjóls að hætti Han Solo er síðan eitt rosalegasta atriði íslenskrar kvikmyndasögu síðan ég sá sláturslysið í Nóa albinóa. Hross í oss er ljómandi mynd, dásamlega samhengislaus á köflum, og loksins skil ég hvað heillar við hesta. Þeir eru svolítið eins og við.Niðurstaða: Ég bið hesta formlega afsökunar. Þið eruð ágætir.
Gagnrýni Mest lesið „Rúrik Gíslason hefur sagt hæ við mig“ Lífið Óöruggur eftir að kærastan stundaði hópkynlíf erlendis Lífið Galopnar sig og segist ætla að breyta hlutunum Lífið Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Gagnrýni Centro-hjónin selja Beverly Hills-villuna Lífið Kókaínklásúla í kaupmálanum tryggir Keith rúman milljarð Lífið Sindri og Albert selja Skerjafjarðarslotið Lífið Baunar á kókaða söngkonu fyrir baktal Tónlist Skilin að borði og sæng eftir 28 ára hjónaband Lífið „Ákvað að skilja hana eftir þar og athuga hversu langt ég kæmist“ Lífið Fleiri fréttir Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Veisla fyrir augu og eyru Ekki er allt gull sem glóir Þeir fátæku borga brúsann Auður í Bæjarbíói: Frá slaufun í standandi fagnaðarlæti Alvöru bíó en hægt brenna Eldarnir Er Lína Langsokkur woke? Kórtónleikar: Heilög naumhyggja eða heilalaust suð Barnaefni fyrir fullorðna Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Sjá meira