Þegar safna skal í sarpinn Sara McMahon skrifar 3. september 2013 06:00 Þegar hausta tekur tek ég sinnaskiptum. Ég hætti að grilla fisk í kvöldmat og elda frekar kássur og súpur. Ég hætti að klæðast skærlitu flíkinni (þessari einu sem ég á) og dreg fram svartar peysur, skyrtur og buxur. Ég tek lagið Sunshine Reggae með Jeremy Oates & The Music Makers af lagalistanum í vinnunni og hendi þess í stað tónlist Fever Ray inn á listann. Mesta breytingin á sér þó líklega stað inni á heimilinu, því ég hef enn og aftur í hyggju að bretta upp ermar og safna í sarpinn fyrir komandi ótíð. Fyrsti liður í söfnunarátakinu fór fram um síðastliðna helgi. Þá klæddi ég mig í snjóbuxur, gönguskó og regnstakk og hélt af stað út í móa í þeim tilgangi að tína ber; mörg kíló af berjum! Úr þeim ætla ég að malla sultur, baka bökur og búa til morgunverðarþeytinga. Berjaskammturinn ætti að duga heimilisfólkinu langt fram í desember. Annar liður í átakinu er að framleiða tvíbökur í massavís og lokahnykkur átaksins er hin árlega sláturtaka. Allavega. Berjatínslan hófst á því að ég eigraði um tún og móa, þjökuð af vöðvabólgu, í leit að einhverju ætilegu. Við fyrstu sýn virtist uppskeran engin en þegar betur var að gáð sáust nokkur bláber í felum á bak við lítinn runna og þangað skreið ég. Mér til mikillar gleði voru berin heldur fleiri og stærri en ég hafði búist við og því hlammaði ég mér niður í grasið og hóf að plokka á meðan ég raulaði lagið Joanna með Gasoline fyrir munni mér. Eftir nokkurn tíma reis ég loks úr lautinni, tók fötu mína og hélt í átt að bílnum. Þegar ég svo klæddi mig úr snjóbuxunum tók ég eftir því að rassinn á buxunum var þakinn fjólubláum klessum – nú veit ég að berjablái liturinn næst illa úr flíkum og þess vegna tel ég buxurnar gott sem ónýtar. Ég þarf því að safna mér fyrir nýjum snjóbuxum fyrir veturinn. Söfnunarátakið heldur því áfram. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara McMahon Mest lesið Ef þið þurfið að segja upphátt að þið séuð ekki rasistar... Nichole Leigh Mosty Skoðun 56.000 krónur í vasa Kópavogsbúa Ásdís Kristjánsdóttir Skoðun Af hverju byggjum við innan gróinna hverfa? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun NordAN: Vegið að norrænni forvarnarstefnu Siv Friðleifsdóttir Skoðun Hugleiðingar og skoðanaskipti um rasisma og útlendingahatur Ole Anton Bieltvedt Skoðun Kemur þín háskólagráða úr kornflakes pakka? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Það ætti ekki vera í boði að útskifa fólk úr viðtalstímum hjá geðlæknum Atli Már Haraldsson Zebitz Skoðun Þéttari byggð: Hver nýtur ábatans — og hver borgar brúsann? Daði Freyr Ólafsson Skoðun Er stríðsglæpamaður í rútunni? Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir Skoðun Bensínstöðvardíll og Birkimelur Helgi Áss Grétarsson Skoðun
Þegar hausta tekur tek ég sinnaskiptum. Ég hætti að grilla fisk í kvöldmat og elda frekar kássur og súpur. Ég hætti að klæðast skærlitu flíkinni (þessari einu sem ég á) og dreg fram svartar peysur, skyrtur og buxur. Ég tek lagið Sunshine Reggae með Jeremy Oates & The Music Makers af lagalistanum í vinnunni og hendi þess í stað tónlist Fever Ray inn á listann. Mesta breytingin á sér þó líklega stað inni á heimilinu, því ég hef enn og aftur í hyggju að bretta upp ermar og safna í sarpinn fyrir komandi ótíð. Fyrsti liður í söfnunarátakinu fór fram um síðastliðna helgi. Þá klæddi ég mig í snjóbuxur, gönguskó og regnstakk og hélt af stað út í móa í þeim tilgangi að tína ber; mörg kíló af berjum! Úr þeim ætla ég að malla sultur, baka bökur og búa til morgunverðarþeytinga. Berjaskammturinn ætti að duga heimilisfólkinu langt fram í desember. Annar liður í átakinu er að framleiða tvíbökur í massavís og lokahnykkur átaksins er hin árlega sláturtaka. Allavega. Berjatínslan hófst á því að ég eigraði um tún og móa, þjökuð af vöðvabólgu, í leit að einhverju ætilegu. Við fyrstu sýn virtist uppskeran engin en þegar betur var að gáð sáust nokkur bláber í felum á bak við lítinn runna og þangað skreið ég. Mér til mikillar gleði voru berin heldur fleiri og stærri en ég hafði búist við og því hlammaði ég mér niður í grasið og hóf að plokka á meðan ég raulaði lagið Joanna með Gasoline fyrir munni mér. Eftir nokkurn tíma reis ég loks úr lautinni, tók fötu mína og hélt í átt að bílnum. Þegar ég svo klæddi mig úr snjóbuxunum tók ég eftir því að rassinn á buxunum var þakinn fjólubláum klessum – nú veit ég að berjablái liturinn næst illa úr flíkum og þess vegna tel ég buxurnar gott sem ónýtar. Ég þarf því að safna mér fyrir nýjum snjóbuxum fyrir veturinn. Söfnunarátakið heldur því áfram.
Það ætti ekki vera í boði að útskifa fólk úr viðtalstímum hjá geðlæknum Atli Már Haraldsson Zebitz Skoðun
Það ætti ekki vera í boði að útskifa fólk úr viðtalstímum hjá geðlæknum Atli Már Haraldsson Zebitz Skoðun