Lært af Þjóðverjum Sara McMahon skrifar 17. september 2013 07:00 Ég dvaldi á þýskri grundu um helgina, svolgraði öl, hámaði í mig bratwurst og rifjaði upp þýskuna sem ég taldi fyrir löngu horfna. Þótt ferðin hafi aðallega einkennst af drykkju, ofáti og eyðslu duttum við samferðafólk mitt líka stundum í hlutverk mannfræðinga – pældum þá í viðmóti, þjóðareinkennum, skipulagi og annarri hegðun heimamanna og bárum saman við eigin menningu. Sjálfri þótti mér Þjóðverjinn upp til hópa viðmótsþýður og þokkalega skipulagður, sem er mikill kostur. Ég hef mjög gaman af góðu skipulagi, enda er gott skipulag gulli betra. Ég tók sérstaklega eftir því að viðmót heimamanna í garð glaðlyndra og kærulausra Íslendinga var á stundum ekki ólíkt því sem foreldri sýnir óþægu barni. Þeir brostu þolinmóðir en reyndu á sama tíma að leiðbeina villuráfandi sauðum: „Afsakið. Hvaðan tókuð þið þetta borð? Það má ekki taka útiborð annarra veitingastaða og bera hingað. Það er ekki vel liðið,“ sagði ung þjónustustúlka brosandi og veifaði vísifingri áminnandi í átt til okkar. Við lofuðum auðvitað bót og betrun og fullvissuðum hana um að við myndum láta af þeim mikla ósið sem borðstuldur er. Svo voru aðrir mjög kátir og frjálslegir, eins og stóri húðflúraði maðurinn sem seldi útsaumaða blúndupoka sem fylltir voru með lofnarblómum, eða lavender eins og aðrar Evrópuþjóðir kalla plöntuna. Eiginkona hans hannaði og saumaði pokana en hann sá um verslunarreksturinn. Hann sagði mér að honum leiddist oft í vinnunni, því hann væri bara einn í búðinni. Þess vegna reyndi hann alltaf að halda viðskiptavinum sínum á svolitlu snakki. Svo má ekki gleyma öryggisverðinum á flugvellinum í Frankfurt sem stóð og starði á strolluna er hún teymdi ferðatöskur á eftir sér á leið út í þýskt haustið (að þau héldu). „Er ekkert þeirra að lesa á merkingarnar?“ spurði hann kollega sinn sem svaraði neitandi. Sá fyrri taldi því best að grípa í taumana og benti hópnum góðlátlega á að útgangurinn væri beint áfram, þarna til vinstri. Þangað sem hópurinn var kominn voru skrifstofur tollvarðanna. Það má ýmislegt læra af þeim þýsku. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara McMahon Mest lesið Hver er munurinn á því að neyta fíkniefna í jakkafötum eða í neyðarskýli? Bryndís Rós Morrison,Björk Davíðsdóttir Skoðun Börnin okkar Halla Karen Kristjánsdóttir,Anna Sigríður Guðnadóttir,Valdimar Birgisson Skoðun Stúlkur eiga undir högg að sækja í nauðgunarmálum Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Það besta sem þú gerir fyrir loftslagið Halldór Björnsson Skoðun Varð að segja af sér ráðherradómi vegna vanhæfi – Er nú þrefaldur ráðherra, líka forsætisráðherra Ole Anton Bieltvedt Skoðun Allt að helmingslíkur á eyðingu byggðar á Íslandi Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Ný Ölfusárbrú – af hverju svona brú? Guðmundur Valur Guðmundsson Skoðun Þú mátt vera afi (og ég má vera amma) Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Dæmisaga úr raunveruleikanum Sigurður F. Sigurðarson Skoðun Verstu kennarar í heimi Gígja Bjargardóttir Skoðun
Ég dvaldi á þýskri grundu um helgina, svolgraði öl, hámaði í mig bratwurst og rifjaði upp þýskuna sem ég taldi fyrir löngu horfna. Þótt ferðin hafi aðallega einkennst af drykkju, ofáti og eyðslu duttum við samferðafólk mitt líka stundum í hlutverk mannfræðinga – pældum þá í viðmóti, þjóðareinkennum, skipulagi og annarri hegðun heimamanna og bárum saman við eigin menningu. Sjálfri þótti mér Þjóðverjinn upp til hópa viðmótsþýður og þokkalega skipulagður, sem er mikill kostur. Ég hef mjög gaman af góðu skipulagi, enda er gott skipulag gulli betra. Ég tók sérstaklega eftir því að viðmót heimamanna í garð glaðlyndra og kærulausra Íslendinga var á stundum ekki ólíkt því sem foreldri sýnir óþægu barni. Þeir brostu þolinmóðir en reyndu á sama tíma að leiðbeina villuráfandi sauðum: „Afsakið. Hvaðan tókuð þið þetta borð? Það má ekki taka útiborð annarra veitingastaða og bera hingað. Það er ekki vel liðið,“ sagði ung þjónustustúlka brosandi og veifaði vísifingri áminnandi í átt til okkar. Við lofuðum auðvitað bót og betrun og fullvissuðum hana um að við myndum láta af þeim mikla ósið sem borðstuldur er. Svo voru aðrir mjög kátir og frjálslegir, eins og stóri húðflúraði maðurinn sem seldi útsaumaða blúndupoka sem fylltir voru með lofnarblómum, eða lavender eins og aðrar Evrópuþjóðir kalla plöntuna. Eiginkona hans hannaði og saumaði pokana en hann sá um verslunarreksturinn. Hann sagði mér að honum leiddist oft í vinnunni, því hann væri bara einn í búðinni. Þess vegna reyndi hann alltaf að halda viðskiptavinum sínum á svolitlu snakki. Svo má ekki gleyma öryggisverðinum á flugvellinum í Frankfurt sem stóð og starði á strolluna er hún teymdi ferðatöskur á eftir sér á leið út í þýskt haustið (að þau héldu). „Er ekkert þeirra að lesa á merkingarnar?“ spurði hann kollega sinn sem svaraði neitandi. Sá fyrri taldi því best að grípa í taumana og benti hópnum góðlátlega á að útgangurinn væri beint áfram, þarna til vinstri. Þangað sem hópurinn var kominn voru skrifstofur tollvarðanna. Það má ýmislegt læra af þeim þýsku.
Hver er munurinn á því að neyta fíkniefna í jakkafötum eða í neyðarskýli? Bryndís Rós Morrison,Björk Davíðsdóttir Skoðun
Varð að segja af sér ráðherradómi vegna vanhæfi – Er nú þrefaldur ráðherra, líka forsætisráðherra Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Hver er munurinn á því að neyta fíkniefna í jakkafötum eða í neyðarskýli? Bryndís Rós Morrison,Björk Davíðsdóttir Skoðun
Varð að segja af sér ráðherradómi vegna vanhæfi – Er nú þrefaldur ráðherra, líka forsætisráðherra Ole Anton Bieltvedt Skoðun