Árin í Landakotsskóla

Ástæðan fyrir því að foreldrar mínir ákváðu að mér væri best borgið hjá kaþólikkunum í Landakotsskóla var einfaldlega sú að skólinn var handan götunnar. Auk þess hafði hann gott orð á sér. Skóli þar sem maður þarf að borga skólagjöld hlýtur að vera betri en þar sem þau þekkjast ekki. Er það ekki?

Faðir vorið var á sínum stað í upphafi dags og frímínúturnar buðu upp á fátt annað en eltingaleik á mölinni. Leika sér með bolta? Ekki möguleiki. Krakkarnir sem hlaupa yfir Landakotstúnið í frímínútum í dag og fela sig í garði foreldra minna vita ekki hve gott þau hafa það.

Þótt ég hafi komist stóráfallalaust í gegnum bekkina sjö var það ekki þannig hjá öllum. Margrét Möller, sem nú er orðin landsþekkt, kunni þá list best allra að láta þeim sem leið illa líða enn verr. Aðrir pössuðu sig að sýna alltaf á sér sparihliðarnar þegar sú þýska var nærri.

Augljóst var að Margrét gekk ekki heil til skógar og voru foreldrar upp til hópa hálfsmeykir við hana. Hins vegar datt engum í hug að kynferðisleg áreitni og verri hlutir á sömu línu væri á meðal þess sem á gekk. Hvað þá að hollenski skólastjórinn séra Georg væri jafnilla innrættur og síðar hefur komið í ljós.

Allir vissu að eitthvað mikið væri að en gerðu lítið í því. Hverjum dettur í hug að rukka skólagjöld á þann hátt að senda sjö ára börn heim með tómt umslag mánaðarlega? Hvaða kennarar bjóða útvöldum börnum heim til sín en ekki öðrum? Og baktala þá sömu? Hvers lags kennari býr í skólanum? Er eðlilegt að foreldrar séu smeykir við hann? Hvers konar skólastjóri heldur slíkum kennara í vinnu?

Í einhverjum grunnskólum viðgengst vafalítið óeðlileg háttsemi eins og í nunnuskólanum á sínum tíma. Vonandi hafa foreldrar barna í þeim skóla kjark til þess að láta í sér heyra áður en það er um seinan.