Á háum hesti Bergur Ebbi Benediktsson skrifar 19. júní 2014 07:00 Þegar ég keyri bíl þá þoli ég ekki hjólreiðafólk. Að sjá tvo hjólreiðamenn hjóla samsíða á 30 km hraða á akrein sem ég ætla mér að keyra á 50 km hraða fær blóð mitt til að sjóða. Ég þoli ekki að vera hindraður af hjólandi fólki. Ég hugsa ekki aðeins illa til þess heldur set ég saman eitraðar hugsanir um allt sem tengist hjólreiðum. Þegar ég keyri bíl hata ég hjólastíga, hjólabúðir, Gísla Martein, allt hollenskt, þröng föt, hverskonar keðjur, gjarðir og teina. Ef ég neyðist til að stansa við gangbraut til að hleypa hjólandi fólki yfir þá finnst mér ég eiga skilið fálkaorðuna fyrir miskunnsemi gagnvart þessum annars flokks borgurum. Í raun ættu þessir hjólavesalingar bara að þakka Guði (mér) fyrir miskunnsemi mína, enda er ég þeim æðri, bý yfir a.m.k. 163 hestöflum umfram þá (hógvært mont) og get keyrt til Akureyrar í einum rykk án þess að þurfa svo mikið sem að fá mér vatnssopa. Ég væri til í að sjá hjólreiðamann gera það. En þegar ég hjóla er þessu öfugt farið. Já. Ég hjóla líka. Þá þoli ég ekki ökumenn. Þegar ég finn fyrir ökumanni sem reynir að komast fram úr mér þá hlakkar í mér yfir heimsku hans og hans umhverfiseyðandi offituvaldandi lífsstíl. Ég horfi á borgina og sé ekkert nema frekju einkabílsins, skammsýni heimskra stjórnmálamanna á 20. öldinni sem skildu ekki samhengi manns og náttúru. Ég fyrirlít fólkið sem keyrir einsamalt í bílum sínum, með staðið blóð í æðum og fölar kinnar hlustandi á hugmyndasnauða dagskrárgerðarmenn lesa upp netfréttir í síðdegisþáttum útvarpsstöðva á meðan það spænir upp svifryk og spýr út gróðurhúsalofttegundum. Ég tel þá sem aka bílum ekki gjaldgenga sem homo sapiens heldur tilheyra útvötnuðu, forheimskuðu kyni sem gæti aldrei náð þeim djúpa þolinmóða skilningi á tilverunni sem ég sjálfur hef öðlast. Ég er kominn með símann hjá læknavaktinni og lofa að leita mér hjálpar áður en það verður of seint. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergur Ebbi Mest lesið Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun
Þegar ég keyri bíl þá þoli ég ekki hjólreiðafólk. Að sjá tvo hjólreiðamenn hjóla samsíða á 30 km hraða á akrein sem ég ætla mér að keyra á 50 km hraða fær blóð mitt til að sjóða. Ég þoli ekki að vera hindraður af hjólandi fólki. Ég hugsa ekki aðeins illa til þess heldur set ég saman eitraðar hugsanir um allt sem tengist hjólreiðum. Þegar ég keyri bíl hata ég hjólastíga, hjólabúðir, Gísla Martein, allt hollenskt, þröng föt, hverskonar keðjur, gjarðir og teina. Ef ég neyðist til að stansa við gangbraut til að hleypa hjólandi fólki yfir þá finnst mér ég eiga skilið fálkaorðuna fyrir miskunnsemi gagnvart þessum annars flokks borgurum. Í raun ættu þessir hjólavesalingar bara að þakka Guði (mér) fyrir miskunnsemi mína, enda er ég þeim æðri, bý yfir a.m.k. 163 hestöflum umfram þá (hógvært mont) og get keyrt til Akureyrar í einum rykk án þess að þurfa svo mikið sem að fá mér vatnssopa. Ég væri til í að sjá hjólreiðamann gera það. En þegar ég hjóla er þessu öfugt farið. Já. Ég hjóla líka. Þá þoli ég ekki ökumenn. Þegar ég finn fyrir ökumanni sem reynir að komast fram úr mér þá hlakkar í mér yfir heimsku hans og hans umhverfiseyðandi offituvaldandi lífsstíl. Ég horfi á borgina og sé ekkert nema frekju einkabílsins, skammsýni heimskra stjórnmálamanna á 20. öldinni sem skildu ekki samhengi manns og náttúru. Ég fyrirlít fólkið sem keyrir einsamalt í bílum sínum, með staðið blóð í æðum og fölar kinnar hlustandi á hugmyndasnauða dagskrárgerðarmenn lesa upp netfréttir í síðdegisþáttum útvarpsstöðva á meðan það spænir upp svifryk og spýr út gróðurhúsalofttegundum. Ég tel þá sem aka bílum ekki gjaldgenga sem homo sapiens heldur tilheyra útvötnuðu, forheimskuðu kyni sem gæti aldrei náð þeim djúpa þolinmóða skilningi á tilverunni sem ég sjálfur hef öðlast. Ég er kominn með símann hjá læknavaktinni og lofa að leita mér hjálpar áður en það verður of seint.
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun