Með þumalinn á lofti Sara McMahon skrifar 22. júlí 2014 00:00 Ég skráði mig inn á Facebook árið 2007. Áður hafði ég verið meðlimur á MySpace um stutta hríð. Þegar þetta var þótti mér samfélagsmiðillinn kjörin leið til að halda sambandi við vini og vandamenn um allan heim á einfaldan og auðveldan máta, og þykir enn. Á þeim sjö árum sem ég hef verið hluti af Facebook hefur tækninni fleytt fram; snjallsímar komu fram á sjónarsviðið, símamyndavélarnar hafa náð nýjum hæðum og gæðum og Instagram, Vine og Twitter fæddust. Öll þessi þróun og viðbætur hafa sett svip sinn á Facebook sem iðar nú af lífi sem aldrei fyrr: matarmyndir, sjálfsmyndir, hversdagsmyndir, kaffimyndir, matarboðsmyndir, myndbrot o.fl. fylla fréttaveituna mína daglega. En mennirnir eru eins ólíkir og þeir eru margir og Facebook-notkun þeirra sömuleiðis. Sumir eru pólitískir á Facebook, aðrir eru gæddir þeim öfundsverðu eiginleikum að geta skrifað ótrúlega hnyttnar færslur og einhverjir teljast gott sem óvirkir. Ég og vinkona mín ræddum þessa hópa á kaffihúsi fyrir skemmstu og veltum því fyrir okkur í hvaða flokk við mundum falla. Við komumst að þeirri niðurstöðu að báðar erum við líklega nokkuð óvirkar; þ.e.a.s. uppfærslur frá okkur eru heldur sjaldséðir hrafnar. Þrátt fyrir fátíðar stöðu-uppfærslur vil ég þó ekki meina að ég sé „óvirk“ á Facebook – við nánari hugsun er ég nefnilega mjög gjafmild á „like“-hnappinn, hef unun af því að spjalla um daginn og veginn í einkaskilaboðum og er meðlimur í óteljandi hópum (misvirkum hópum). En fyrir mér er tilhugsunin um tíðar stöðu-uppfærslur eða myndbirtingar á eigin síðu jafn ógnvænleg og að halda ræðu frammi fyrir fullum sal af fólki eða syngja í karókí; Ég er hrædd um að gera sjálfa mig að fífli, en hef (oftast) gaman af því að hlýða á annarra manna ræður og söng og læt svo ánægju mína í ljós með lófaklappi eða með því að vísa rafrænum þumli í átt til himins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara McMahon Mest lesið Halldór 31.05.2025 Halldór Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun Er ekki tími til kominn að tengja? Kristín María Birgisdóttir Skoðun Barnasáttmáli fyrir öll börn Guðný Björk Eydal,Paola Carenas Skoðun Til hamingju með sjómannadaginn Sigurjón Þórðarson Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Ójafnvægið sem heimurinn býr við – og skellur á Bakka Erna Bjarnadóttir Skoðun Trollveiðar og veiðiráðgjöf Magnús Jónsson Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun
Ég skráði mig inn á Facebook árið 2007. Áður hafði ég verið meðlimur á MySpace um stutta hríð. Þegar þetta var þótti mér samfélagsmiðillinn kjörin leið til að halda sambandi við vini og vandamenn um allan heim á einfaldan og auðveldan máta, og þykir enn. Á þeim sjö árum sem ég hef verið hluti af Facebook hefur tækninni fleytt fram; snjallsímar komu fram á sjónarsviðið, símamyndavélarnar hafa náð nýjum hæðum og gæðum og Instagram, Vine og Twitter fæddust. Öll þessi þróun og viðbætur hafa sett svip sinn á Facebook sem iðar nú af lífi sem aldrei fyrr: matarmyndir, sjálfsmyndir, hversdagsmyndir, kaffimyndir, matarboðsmyndir, myndbrot o.fl. fylla fréttaveituna mína daglega. En mennirnir eru eins ólíkir og þeir eru margir og Facebook-notkun þeirra sömuleiðis. Sumir eru pólitískir á Facebook, aðrir eru gæddir þeim öfundsverðu eiginleikum að geta skrifað ótrúlega hnyttnar færslur og einhverjir teljast gott sem óvirkir. Ég og vinkona mín ræddum þessa hópa á kaffihúsi fyrir skemmstu og veltum því fyrir okkur í hvaða flokk við mundum falla. Við komumst að þeirri niðurstöðu að báðar erum við líklega nokkuð óvirkar; þ.e.a.s. uppfærslur frá okkur eru heldur sjaldséðir hrafnar. Þrátt fyrir fátíðar stöðu-uppfærslur vil ég þó ekki meina að ég sé „óvirk“ á Facebook – við nánari hugsun er ég nefnilega mjög gjafmild á „like“-hnappinn, hef unun af því að spjalla um daginn og veginn í einkaskilaboðum og er meðlimur í óteljandi hópum (misvirkum hópum). En fyrir mér er tilhugsunin um tíðar stöðu-uppfærslur eða myndbirtingar á eigin síðu jafn ógnvænleg og að halda ræðu frammi fyrir fullum sal af fólki eða syngja í karókí; Ég er hrædd um að gera sjálfa mig að fífli, en hef (oftast) gaman af því að hlýða á annarra manna ræður og söng og læt svo ánægju mína í ljós með lófaklappi eða með því að vísa rafrænum þumli í átt til himins.
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun