Miðstéttarplebbi með verðtryggð lán Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 5. nóvember 2014 07:00 Aldrei fór ég niður á Austurvöll og barði í pott eftir hrunið. Kveikti ekki í jólatré og braut enga rúðu. Ég var áhorfandi, fylgdist með búsáhaldabyltingunni úr fjarlægð og geymdi pottana inni í skáp. Ekki það að ég hafi verið svo yfir mig ánægð með stjórnina sem ríkti þá og taumlausa græðgina sem keyrði okkur öll á kaf, alls ekki. Ég fann fyrir skellinum. En ég fann mig ekki í látunum, gat ekki sleppt fram af mér beislinu og öskrað mig hása með hinum. Horfði á fréttirnar af bálköstum og barsmíðum með fiðring í maganum, það var eitthvað merkilegt að gerast, en ég gerði ekkert. Ég er meðaljón, miðstéttarplebbi með verðtryggð lán. Ég fjasaði þó heil ósköp yfir ástandinu, maður minn hvað ég gat fjasað. Var mikið niðri fyrir, heitt í hamsi og tuðaði upp á hvern dag yfir kaffibollum og í heitum pottum. Þetta náði ekki nokkurri átt, svo ósanngjarnt, hvers átti fólk að gjalda? Sérstaklega meðaljónar eins og ég! Svo dvínaði reiðin, það verður að viðurkennast, enda er reiði óskaplega lýjandi ástand. Hversdagslegt amstur tók yfir og það fennti yfir hasarinn, enda liðu ár. Ég hætti að tuða. Missti móðinn og mallaði þetta áfram í öðrum gír. Lífið komst í ákveðið jafnvægi eða kannski stakk ég bara höfðinu í sandinn. Svo fór að aftur tók að draga til tíðinda, þessir endemis ráðamenn. Ég fann fyrir ólgunni, því verður ekki neitað. Samskiptamiðlarnir hafa logað frá því fyrir kosningar og allt í einu virtist ætla að sjóða upp úr. Ég þreif upp skápana og fálmaði eftir skaftpottinum, stálpotti sem glymur í… Ég fór ekkert niður á Austurvöll. Barði ekki í pott né öskraði mig hása með hinum. Ekki það að ég sé yfir mig ánægð með ríkjandi stjórn, aldeilis ekki. En ég er meðaljón, finn mig ekki í látunum, miðstéttarplebbinn með verðtryggðu lánin og innsenda umsókn um leiðréttingu. Höfðinu stakk ég í sandinn og pottinum inn í skáp. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun
Aldrei fór ég niður á Austurvöll og barði í pott eftir hrunið. Kveikti ekki í jólatré og braut enga rúðu. Ég var áhorfandi, fylgdist með búsáhaldabyltingunni úr fjarlægð og geymdi pottana inni í skáp. Ekki það að ég hafi verið svo yfir mig ánægð með stjórnina sem ríkti þá og taumlausa græðgina sem keyrði okkur öll á kaf, alls ekki. Ég fann fyrir skellinum. En ég fann mig ekki í látunum, gat ekki sleppt fram af mér beislinu og öskrað mig hása með hinum. Horfði á fréttirnar af bálköstum og barsmíðum með fiðring í maganum, það var eitthvað merkilegt að gerast, en ég gerði ekkert. Ég er meðaljón, miðstéttarplebbi með verðtryggð lán. Ég fjasaði þó heil ósköp yfir ástandinu, maður minn hvað ég gat fjasað. Var mikið niðri fyrir, heitt í hamsi og tuðaði upp á hvern dag yfir kaffibollum og í heitum pottum. Þetta náði ekki nokkurri átt, svo ósanngjarnt, hvers átti fólk að gjalda? Sérstaklega meðaljónar eins og ég! Svo dvínaði reiðin, það verður að viðurkennast, enda er reiði óskaplega lýjandi ástand. Hversdagslegt amstur tók yfir og það fennti yfir hasarinn, enda liðu ár. Ég hætti að tuða. Missti móðinn og mallaði þetta áfram í öðrum gír. Lífið komst í ákveðið jafnvægi eða kannski stakk ég bara höfðinu í sandinn. Svo fór að aftur tók að draga til tíðinda, þessir endemis ráðamenn. Ég fann fyrir ólgunni, því verður ekki neitað. Samskiptamiðlarnir hafa logað frá því fyrir kosningar og allt í einu virtist ætla að sjóða upp úr. Ég þreif upp skápana og fálmaði eftir skaftpottinum, stálpotti sem glymur í… Ég fór ekkert niður á Austurvöll. Barði ekki í pott né öskraði mig hása með hinum. Ekki það að ég sé yfir mig ánægð með ríkjandi stjórn, aldeilis ekki. En ég er meðaljón, finn mig ekki í látunum, miðstéttarplebbinn með verðtryggðu lánin og innsenda umsókn um leiðréttingu. Höfðinu stakk ég í sandinn og pottinum inn í skáp.
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun