Laufabrauðsmynstur og leturgerð

Jólablaðið fékk tvo grafíska hönnuði til að skreyta piparköku í yfirstærð. Bakarameistarinn í Suðurveri hljóp undir bagga og bakaði piparkökurnar. Hönnuðirnir fengu síðan eina helgi til verksins og alveg frjálsar hendur við útfærslu. Útkoman varð skemmtilega ólík



Gunnar Þór Arnarson, framkvæmdastjóri hönnunarsviðs á Hvíta húsinu auglýsingastofu

Þegar ég fékk fyrirspurnina var ég nýstiginn út af fyrirlestri. Lokaorð fyrirlesarans voru „prufaðu að segja já við einhverju sem þú myndir venjulega segja nei við“.

Mig langaði að gera eitthvað öðruvísi en hefðbundna piparkökuskreytingu. Ég sagði börnunum mínum, Ísak og Leu, frá verkefninu en þau hafa bæði mjög gaman af bakstri. Lea kom með þá hugmynd að nota letur sem ég hannaði nýlega. Letrið er í fjórum lögum, sem gefur því skúlptúrtilfinningu. Mér fannst það tilvalið og við völdum orðið JÆJA. Orðið getur haft margs konar merkingu eftir hljómburði og lýsir vel viðhorfi mínu til verkefnisins: „jæja, byrjum á þessu“, „jæja, þetta er ekki gott“, „jæja, en þetta var gaman“, „jæja, hér er piparkakan“, „jæja, nú er nóg komið“.

Ég byrjaði á að festa hvíta súkkulaðidropa á kökuna með glassúr. Síðan blandaði ég rosalega mikinn glassúr fyrir bláa grunninn og hellti yfir. Því næst bjó ég letrið til í Illustrator CC og valdi litasamsetninguna. Prentaði út og skar stafina út í pappa. Þá var að fletja út deig í stafina, skera þá út og baka. Glassúrinn blandaði ég í alls konar litum, hellti yfir stafina og lét þorna. Setti svo letrið saman og festi á kökuna.

Útkoman var ekki eins og góð og ég ímyndaði mér en tilraunin var skemmtileg og sýnir að það er hægt að leyfa hugmyndafluginu að ráða og prófa eitthvað nýtt, stundum misheppnast það og stundum verður útkoman frábær. Sama lögmál gildir í vinnunni hjá mér. Munurinn er samt að góð kaka fer aldrei til spillis.

Finnur J. Malmquist, grafískur hönnuður á Pipar auglýsingastofu

Skreytingin er byggð á íslenska laufabrauðsmynstrinu. Mynstri sem mig minnir að sé kallað „sól“.

Ég teikna fyrst mynstur sem ég sker út í pappír og nota til að „rispa“ eftir í rauða kremið sem er í grunninn. Til þess nota ég fíngerða nál sem særir húðina á kreminu lítillega, nóg til að sjá og fara eftir þegar ég sprauta hvíta kreminu. 

Sjálft kremið er sígilt – úr flórsykri, matarlit og eggjahvítum. Kannski í þynnra lagi við gerð undirlagsins til að það jafnist vel út og þá aðeins þykkara í hvíta mynstrið. Ég notaði sprautu og spaða til að bera kremið á.

Áður en ég lagði rauða kremið „teiknaði“ ég útlínurnar með sprautu til að kremið rynni ekki fram yfir brún kökunnar. Það er líka ágæt leið að nota fíngerða nál til að jafna út og hjálpa kreminu að renna í fíngerða krika, til dæmis við jaðrana.

Hafa þarf í huga að í þessu tilfelli er kremið í grunninn á það stórum fleti og það þykkt að það tekur nokkra klukkutíma að þorna og harðna áður en hægt er að vinna ofan á það.