„Ég nenni alltaf að dreyma“ Björn Teitsson skrifar 30. desember 2014 10:30 Tónlist Tuttugu og sjö Teitur Magnússon Skúrinn Teitur Magnússon er listamaður fram í fingurgóma, það vita þeir sem til hans þekkja. Hann er líklega þekktastur sem annar söngvara reggíhljómsveitarinnar Ojba Rasta þar sem hann leikur einnig á gítar. 27 er fyrsta sólóskífa Teits og bregður hann þar nokkuð út af leið. Í raun má lesa heilmikið um tónlist plötunnar út frá umslaginu sjálfu, sem er listilega hannað af tónlistar-og myndlistarkonunni Sigurlaugu Gísladóttur, en það gæti allt eins verið hannað á fyrri hluta 8. áratugar síðustu aldar og verið umslag fyrir enska þjóðlagarokkhljómsveit, eða jafnvel íslenska hippa sem voru að heyra proggrokk í fyrsta sinn. Yndislega hallærislegi græni liturinn rammar inn portrett af listamanninum, eins og hann sé að segja berum orðum: „Þetta er ég.“ Skífan er líka hippaleg, mjög rík af áhrifum frá svokallaðri „freak-folk“-þjóðlagatónlist, sem bandarísk-venesúelski tónlistarmaðurinn Devandra Banhart hefur náð hvað lengst með. En það er meira þarna, eitthvað séríslenskt, næstum Magga Eiríks-legar poppballöður, skreyttar með sækadelískum hljóðheimi, frábæru slagverki, flautum og básúnu. Þetta er mjög flott, allt saman. Og þá á eftir að minnast á hugarheiminn, sem er ekki síður mikilvægur og fallegur. Textinn í fyrsta laginu, Nenni, er eftir eitt helsta öndvegisskáld Íslendinga, Benedikt Gröndal. Þessi mikli meistari háfleygninnar og háðsins gaf ljóðið aldrei út. Ef til vill var það ekki nógu háfleygt, gaf of mikinn höggstað á hinu kaldlynda skáldi. En Gröndal var hlýr þegar sá gállinn var á honum, rétt eins og Teitur. Miðað við tilfinningaríkan flutning þess síðarnefnda er í öllu falli trúanlegt að hann taki undir hvert orð: „Ég nenni alltaf að elska/ég nenni alltaf að drekka/ég nenni alltaf að dreyma.“Teitur Magnússon úr Ojba Rasta hefur gefið út sína fyrstu sólóplötu.Vísir/GVAMunaðarhóf, annað lag plötunnar, er slagari og sömuleiðis Kamelgult, sem hefur að geyma hreint geggjaðar raddanir í rómantískum óð til sígarettunnar þar sem reggíleg básúna birtist einnig – en virkar fullkomlega. Túlkun Teits á lagi Bubba Morthens, Háflóð, er góðra gjalda verð en líklega lágpunktur plötunnar, þó sá punktur fari reyndar aldrei lágt. Þetta er allt, eitthvað… hátt uppi. Þessi frumburður er skemmtilegur, fallegur, ljóðrænn og einlægur. Mike Lindsay á hrós skilið fyrir upptökustjórn og í raun allir sem að henni koma. Teitur er listamaður fram í fingurgóma, þessar 27 mínútur bera vott um það. Niðurstaða: Ein athyglisverðasta plata ársins sem gefur fögur fyrirheit um það sem koma skal. Teitur Magnússon er listamaður fram í fingurgóma. Gagnrýni Menning Mest lesið Galopnar sig og segist ætla að breyta hlutunum Lífið Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Gagnrýni Baunar á kókaða söngkonu fyrir baktal Tónlist „Ákvað að skilja hana eftir þar og athuga hversu langt ég kæmist“ Lífið Skilin að borði og sæng eftir 28 ára hjónaband Lífið Óöruggur eftir að kærastan stundaði hópkynlíf erlendis Lífið „Rétturinn sem fjölskyldan þín mun elska og biðja um aftur og aftur“ Lífið Útbjó lágkolvetna prógram fyrir systur sína sem léttist strax og fékk meiri orku Lífið Frumsýning á Vísi: Iceguys trylla þjóðina enn og aftur í nýju myndbandi Tónlist Markmiðið að græða ekkert og „helst tapa pening“ Menning Fleiri fréttir Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Veisla fyrir augu og eyru Ekki er allt gull sem glóir Þeir fátæku borga brúsann Auður í Bæjarbíói: Frá slaufun í standandi fagnaðarlæti Alvöru bíó en hægt brenna Eldarnir Er Lína Langsokkur woke? Kórtónleikar: Heilög naumhyggja eða heilalaust suð Barnaefni fyrir fullorðna Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Sjá meira
Tónlist Tuttugu og sjö Teitur Magnússon Skúrinn Teitur Magnússon er listamaður fram í fingurgóma, það vita þeir sem til hans þekkja. Hann er líklega þekktastur sem annar söngvara reggíhljómsveitarinnar Ojba Rasta þar sem hann leikur einnig á gítar. 27 er fyrsta sólóskífa Teits og bregður hann þar nokkuð út af leið. Í raun má lesa heilmikið um tónlist plötunnar út frá umslaginu sjálfu, sem er listilega hannað af tónlistar-og myndlistarkonunni Sigurlaugu Gísladóttur, en það gæti allt eins verið hannað á fyrri hluta 8. áratugar síðustu aldar og verið umslag fyrir enska þjóðlagarokkhljómsveit, eða jafnvel íslenska hippa sem voru að heyra proggrokk í fyrsta sinn. Yndislega hallærislegi græni liturinn rammar inn portrett af listamanninum, eins og hann sé að segja berum orðum: „Þetta er ég.“ Skífan er líka hippaleg, mjög rík af áhrifum frá svokallaðri „freak-folk“-þjóðlagatónlist, sem bandarísk-venesúelski tónlistarmaðurinn Devandra Banhart hefur náð hvað lengst með. En það er meira þarna, eitthvað séríslenskt, næstum Magga Eiríks-legar poppballöður, skreyttar með sækadelískum hljóðheimi, frábæru slagverki, flautum og básúnu. Þetta er mjög flott, allt saman. Og þá á eftir að minnast á hugarheiminn, sem er ekki síður mikilvægur og fallegur. Textinn í fyrsta laginu, Nenni, er eftir eitt helsta öndvegisskáld Íslendinga, Benedikt Gröndal. Þessi mikli meistari háfleygninnar og háðsins gaf ljóðið aldrei út. Ef til vill var það ekki nógu háfleygt, gaf of mikinn höggstað á hinu kaldlynda skáldi. En Gröndal var hlýr þegar sá gállinn var á honum, rétt eins og Teitur. Miðað við tilfinningaríkan flutning þess síðarnefnda er í öllu falli trúanlegt að hann taki undir hvert orð: „Ég nenni alltaf að elska/ég nenni alltaf að drekka/ég nenni alltaf að dreyma.“Teitur Magnússon úr Ojba Rasta hefur gefið út sína fyrstu sólóplötu.Vísir/GVAMunaðarhóf, annað lag plötunnar, er slagari og sömuleiðis Kamelgult, sem hefur að geyma hreint geggjaðar raddanir í rómantískum óð til sígarettunnar þar sem reggíleg básúna birtist einnig – en virkar fullkomlega. Túlkun Teits á lagi Bubba Morthens, Háflóð, er góðra gjalda verð en líklega lágpunktur plötunnar, þó sá punktur fari reyndar aldrei lágt. Þetta er allt, eitthvað… hátt uppi. Þessi frumburður er skemmtilegur, fallegur, ljóðrænn og einlægur. Mike Lindsay á hrós skilið fyrir upptökustjórn og í raun allir sem að henni koma. Teitur er listamaður fram í fingurgóma, þessar 27 mínútur bera vott um það. Niðurstaða: Ein athyglisverðasta plata ársins sem gefur fögur fyrirheit um það sem koma skal. Teitur Magnússon er listamaður fram í fingurgóma.
Gagnrýni Menning Mest lesið Galopnar sig og segist ætla að breyta hlutunum Lífið Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Gagnrýni Baunar á kókaða söngkonu fyrir baktal Tónlist „Ákvað að skilja hana eftir þar og athuga hversu langt ég kæmist“ Lífið Skilin að borði og sæng eftir 28 ára hjónaband Lífið Óöruggur eftir að kærastan stundaði hópkynlíf erlendis Lífið „Rétturinn sem fjölskyldan þín mun elska og biðja um aftur og aftur“ Lífið Útbjó lágkolvetna prógram fyrir systur sína sem léttist strax og fékk meiri orku Lífið Frumsýning á Vísi: Iceguys trylla þjóðina enn og aftur í nýju myndbandi Tónlist Markmiðið að græða ekkert og „helst tapa pening“ Menning Fleiri fréttir Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Veisla fyrir augu og eyru Ekki er allt gull sem glóir Þeir fátæku borga brúsann Auður í Bæjarbíói: Frá slaufun í standandi fagnaðarlæti Alvöru bíó en hægt brenna Eldarnir Er Lína Langsokkur woke? Kórtónleikar: Heilög naumhyggja eða heilalaust suð Barnaefni fyrir fullorðna Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Sjá meira