Tvöfalt stórslys Kristín Þorsteinsdóttir skrifar 29. ágúst 2015 07:00 Nú þegar sumri hallar er lítið lát á heimsóknum útlendra gesta í Reykjavík. Göngutúr um Kvosina minnir á 17. júní, slíkur er fjöldi ferðamanna. Fréttir herma að fundarsalir og gisting séu ekki á lausu næstu misserin þrátt fyrir öll hótelin og heimagistinguna. Svo áfram verður gestkvæmt. Umheimurinn hefur uppgötvað að vetur norður undir heimskautsbaug er heillandi. Norðurljós og hressilegur hríðarbylur freista margra sem búa við tilbreytingarsnautt veðurfar. Fólki sem býr við bjartan dag og dimma nótt árið um kring þykir myrkur vetrardagur spennandi ekki síður en bjartar sumarnætur. Það er góð búbót fyrir okkur og lyftistöng, sem gerir Reykjavík að líflegri bæ. En þessu fylgja vaxtarverkir. Miðbærinn er að verða einsleitur. Hótel, gistiheimili, kaffihús, matstaðir og túristabúðir raska jafnvæginu. Daglegt líf okkar eyjarskeggja þarf meira rými. Aðdráttaraflið glatast ef ekki þrífast vinnustaðir og híbýli bæjarbúa. Snjallir arkitektar kunna ráð við þessu. Þeir geta gætt vöruskemmur og yfirgefnar verksmiðjur lífi. Chelsea í New York og Kristjánshöfn í Kaupmannahöfn eru dæmi um vel heppnaða endurlífgun hnignandi borgarhluta. Í yfirgefnum skemmum blómstrar mannlíf í kringum fínustu gallerí, nýtísku skrifstofur og frumlega mannabústaði. Á Landspítalalóðinni er samansafn ósamstæðra bygginga. Margar eru úreltar. Það er verkefni arkitekta að finna þeim nýtt hlutverk. Þær gætu hýst heilsugæslu, skóla, hótel, matvörubúðir, banka, læknastofur, íbúðir og hvaðeina – snjallir fagmenn kunna svör við því. Sjálft djásnið, gamli Landspítalinn, gæti orðið nýtt Listasafn Íslands og Listasafnið við Tjörnina breyst í langþráð Náttúruminjasafn. Um leið myndi létta á miðbænum. Líklega má hagnast á öllu saman og nota afraksturinn sem útborgun í nýjan spítala, sérhannað hús sem rúmt væri um og uppfyllti ýtrustu kröfur. Það gæti risið á Vífilsstöðum, í Fossvogi eða á góðri lóð í austurborginni. Ný bygging yrði notadrýgri og ódýrari en bútasaumurinn sem er á teikniborðinu. Fínar hugmyndir Guðlaugs Þórs Þórðarsonar alþingismanns um nýtt hlutverk fyrir lögreglustöðina á Hlemmi og Þjóðskjalasafnið efst á Laugavegi eru greinar á sama meiði. Varnaðarorð Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar forsætisráðherra um stórkarlaleg byggingaráform eru líka athyglisverð. Skotgrafatónninn dregur þó úr vægi orðanna. Svo kastar hann steini úr glerhúsi því lóðir ríkisins í miðborginni eru til skammar. En áhugi ráðherrans er lofsverður. En höldum okkur við Landspítalalóðina. Þar er tvöfalt stórslys í uppsiglingu. Borgarstjóri og forsætisráðherra og allt þeirra lið þurfa að sameinast um að afstýra slysinu. Efna þarf til hugmyndasamkeppni með tvíþættu markmiði – að standa vörð um mannlífið í miðborginni og finna nýjum Landspítala verðugan stað þar sem hann fær að vaxa og dafna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristín Þorsteinsdóttir Mest lesið Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir Skoðun Ferðamannaþorpin - Náttúruvá Þóra B. Hafsteinsdóttir Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun
Nú þegar sumri hallar er lítið lát á heimsóknum útlendra gesta í Reykjavík. Göngutúr um Kvosina minnir á 17. júní, slíkur er fjöldi ferðamanna. Fréttir herma að fundarsalir og gisting séu ekki á lausu næstu misserin þrátt fyrir öll hótelin og heimagistinguna. Svo áfram verður gestkvæmt. Umheimurinn hefur uppgötvað að vetur norður undir heimskautsbaug er heillandi. Norðurljós og hressilegur hríðarbylur freista margra sem búa við tilbreytingarsnautt veðurfar. Fólki sem býr við bjartan dag og dimma nótt árið um kring þykir myrkur vetrardagur spennandi ekki síður en bjartar sumarnætur. Það er góð búbót fyrir okkur og lyftistöng, sem gerir Reykjavík að líflegri bæ. En þessu fylgja vaxtarverkir. Miðbærinn er að verða einsleitur. Hótel, gistiheimili, kaffihús, matstaðir og túristabúðir raska jafnvæginu. Daglegt líf okkar eyjarskeggja þarf meira rými. Aðdráttaraflið glatast ef ekki þrífast vinnustaðir og híbýli bæjarbúa. Snjallir arkitektar kunna ráð við þessu. Þeir geta gætt vöruskemmur og yfirgefnar verksmiðjur lífi. Chelsea í New York og Kristjánshöfn í Kaupmannahöfn eru dæmi um vel heppnaða endurlífgun hnignandi borgarhluta. Í yfirgefnum skemmum blómstrar mannlíf í kringum fínustu gallerí, nýtísku skrifstofur og frumlega mannabústaði. Á Landspítalalóðinni er samansafn ósamstæðra bygginga. Margar eru úreltar. Það er verkefni arkitekta að finna þeim nýtt hlutverk. Þær gætu hýst heilsugæslu, skóla, hótel, matvörubúðir, banka, læknastofur, íbúðir og hvaðeina – snjallir fagmenn kunna svör við því. Sjálft djásnið, gamli Landspítalinn, gæti orðið nýtt Listasafn Íslands og Listasafnið við Tjörnina breyst í langþráð Náttúruminjasafn. Um leið myndi létta á miðbænum. Líklega má hagnast á öllu saman og nota afraksturinn sem útborgun í nýjan spítala, sérhannað hús sem rúmt væri um og uppfyllti ýtrustu kröfur. Það gæti risið á Vífilsstöðum, í Fossvogi eða á góðri lóð í austurborginni. Ný bygging yrði notadrýgri og ódýrari en bútasaumurinn sem er á teikniborðinu. Fínar hugmyndir Guðlaugs Þórs Þórðarsonar alþingismanns um nýtt hlutverk fyrir lögreglustöðina á Hlemmi og Þjóðskjalasafnið efst á Laugavegi eru greinar á sama meiði. Varnaðarorð Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar forsætisráðherra um stórkarlaleg byggingaráform eru líka athyglisverð. Skotgrafatónninn dregur þó úr vægi orðanna. Svo kastar hann steini úr glerhúsi því lóðir ríkisins í miðborginni eru til skammar. En áhugi ráðherrans er lofsverður. En höldum okkur við Landspítalalóðina. Þar er tvöfalt stórslys í uppsiglingu. Borgarstjóri og forsætisráðherra og allt þeirra lið þurfa að sameinast um að afstýra slysinu. Efna þarf til hugmyndasamkeppni með tvíþættu markmiði – að standa vörð um mannlífið í miðborginni og finna nýjum Landspítala verðugan stað þar sem hann fær að vaxa og dafna.
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun