Þó er ekki hægt að segja að engar nýjungar líti dagsins ljós. Meðal annars er hægt að aka hestvögnum og nota reipisbyssu til að klifra upp veggi á skjótan hátt. Óhætt er að segja að leikirnir hafi í raun tekið stakkaskiptum frá því að Altaïr Ibn-La'Ahad myrti fólk í Jerúsalem á tímum krossfaranna.
Lengi hafa verið vandræði með klifur og hlaup karaktera leikjanna, en þeim tilvikum þar sem þessi vandræði líta dagsins ljós hefur fækkað til muna. Þá var síðasti leikur seríunnar, Unity, fullur af útlitsgöllum við útgáfu, en það er ekki að sjá að þessu sinni.
Að þessu sinni stýra spilarar tveimur launmorðingjum, sem hægt er að skipta á milli eftir því hvor hentar fyrir verkefnið sem liggur fyrir. Um er að ræða tvíburana Jacob og Evie Frye. Jacob hentar betur til bardaga og Evie hentar betur þegar þörf er á leynd og laumugangi. Verkefni þeirra er að frelsa London undan harðstjórn Musterisriddaranna, eða Templars, og finna Huluna frá Eden, eða Shroud of Eden.

Leikurinn lítur vel út og er skemmtilegur, eins og áður segir. London er gríðarlega stór og Syndicate virkar vel fínpússaður. Sagan er hins vegar ekki upp á marga fiska og er frekar einföld. Þá er mikið um léttleika og grín sem á vel við þau Jacob og Evie.
Niðurstaða: Styrkir leiksins eru margvíslegir. Hann lítur frábærlega út og spilunin er hröð og skemmtileg. Iðnbyltingin kemur vel út í Assassins Creed leik, þar sem farið hefur verið víða um. Saga Synidicate er hins vegar frekar einföld og kliskjukennd.