Samfelldur mánudagur Ragnheiður Tryggvadótir skrifar 28. janúar 2015 07:00 Það er leiðindatíð, rigning og rok á milli þess sem gengur á með hríðarbyl og frosti. Hagl og slydda lemja á mér til skiptis úr öllum áttum og fjallvegir verða ófærir trekk í trekk. Ég hef misst töluna á hversu margar stormviðvaranir hafa verið gefnar út þennan veturinn. Nenni ekki að drösla grillinu inn í stofu alltaf hreint. Greinarnar á gullregninu slást utan í svefnherbergisgluggann svo ég festi ekki blund og get því hlustað á ruslatunnurnar skella lokum í rokinu fram eftir nóttu. Ég verð úrill. Þetta tíðarfar ætlar engan endi að taka og ýfir skapið. Mér finnst eins og það hafi verið einn samfelldur mánudagur frá áramótum. Fögur fyrirheit um nýjan lífsstíl á nýju ári hafa þar af leiðandi ekki verið haldin, það er ekki hægt við þessar aðstæður. Ég er búin að baka minnst tíu dísætar súkkulaðikökur frá því árið 2015 gekk í garð. Velti sænskum kókosbollum upp úr sykri og helli sýrópi yfir pönnukökurnar morgun eftir morgun. Set rjóma í kaffið, poppa á kvöldin og fæ mér ís. Ég heyri reyndar út undan mér að ég er ekki ein um að finnast þessi janúar fúll og leiðinlegur. Við kaffivélina horfi ég framan í álíka úrill andlit og mætti mér í speglinum í morgun. Fer ekki að birta bráðum? segir fólk. Fer ekki að hlýna? Fer ekki að koma vor?! Merkilegar vangaveltur út af fyrir sig, miðað við dagsetningu og legu lands á hnettinum. Við ættum að vera farin að þekkja þetta. Vorið lætur yfirleitt ekki sjá sig á þessu hrollkalda skeri fyrr en í maí. Það eru minnsta kosti þrír mánuðir í það enn. Þrír. Svo skín allt í einu upp. Allt dettur í dúnalogn fyrir utan gluggann og vetrarsólin brýst út úr muggunni. Hún baðar allt í appelsínugulum bjarma og ég verð alveg hissa á hvað það er bjart yfir þó langt sé liðið á daginn. Það skyldi þó ekki vera að koma vor? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun
Það er leiðindatíð, rigning og rok á milli þess sem gengur á með hríðarbyl og frosti. Hagl og slydda lemja á mér til skiptis úr öllum áttum og fjallvegir verða ófærir trekk í trekk. Ég hef misst töluna á hversu margar stormviðvaranir hafa verið gefnar út þennan veturinn. Nenni ekki að drösla grillinu inn í stofu alltaf hreint. Greinarnar á gullregninu slást utan í svefnherbergisgluggann svo ég festi ekki blund og get því hlustað á ruslatunnurnar skella lokum í rokinu fram eftir nóttu. Ég verð úrill. Þetta tíðarfar ætlar engan endi að taka og ýfir skapið. Mér finnst eins og það hafi verið einn samfelldur mánudagur frá áramótum. Fögur fyrirheit um nýjan lífsstíl á nýju ári hafa þar af leiðandi ekki verið haldin, það er ekki hægt við þessar aðstæður. Ég er búin að baka minnst tíu dísætar súkkulaðikökur frá því árið 2015 gekk í garð. Velti sænskum kókosbollum upp úr sykri og helli sýrópi yfir pönnukökurnar morgun eftir morgun. Set rjóma í kaffið, poppa á kvöldin og fæ mér ís. Ég heyri reyndar út undan mér að ég er ekki ein um að finnast þessi janúar fúll og leiðinlegur. Við kaffivélina horfi ég framan í álíka úrill andlit og mætti mér í speglinum í morgun. Fer ekki að birta bráðum? segir fólk. Fer ekki að hlýna? Fer ekki að koma vor?! Merkilegar vangaveltur út af fyrir sig, miðað við dagsetningu og legu lands á hnettinum. Við ættum að vera farin að þekkja þetta. Vorið lætur yfirleitt ekki sjá sig á þessu hrollkalda skeri fyrr en í maí. Það eru minnsta kosti þrír mánuðir í það enn. Þrír. Svo skín allt í einu upp. Allt dettur í dúnalogn fyrir utan gluggann og vetrarsólin brýst út úr muggunni. Hún baðar allt í appelsínugulum bjarma og ég verð alveg hissa á hvað það er bjart yfir þó langt sé liðið á daginn. Það skyldi þó ekki vera að koma vor?
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun