Slagurinn er öllum kostnaðarsamur Óli Kristján Ármannsson skrifar 7. apríl 2015 07:00 Allt bendir til þess að í hönd fari einhverjar hörðustu kjaradeilur sem plagað hafa landsmenn í háa herrans tíð. Í dag er allt útlit fyrir að hefjist verkföll hjá fjölda aðildarfélaga Bandalags íslenskra háskólamanna. Á komandi vikum stefnir svo í verkföll fleiri stétta, til dæmis þegar endurteknar hafa verið kosningar um þær hjá aðildarfélögum Starfsgreinasambandsins. Einhver furðulegur sofandaháttur virðist í gangi hjá viðsemjendum þessara stéttarfélaga í upphafi samninga. Engu líkara er en að menn hafi sætt sig við tilhugsunina um að til verkfalla þurfi að koma. Sá slagur verður kostnaðarsamur fyrir alla. Þannig má taka undir með Páli Halldórssyni, formanni BHM, sem sagði í fréttum í gær „fádæma ábyrgðarleysi“ að boða ekki til fundar í kjaradeilu ríkisins og félagsins yfir páskana. Viðsemjendur BHM hafi fremur kosið að verja dögunum fyrir páskahelgina í dómsal en að reyna að afstýra neyðarástandi. Aðgerðir fimm félaga sem ríkið kærði voru hins vegar um helgina sagðar lögmætar. Ljóst er að áhrif á starfsemi Landspítalans af verkfallinu nú verða ámóta og af læknaverkfallinu og að enn mun bætast við þann hala verka sem illa hefur gengið að vinna upp eftir þær aðgerðir. Þar á bæ fara nú um fimm hundruð manns í verkfall, geislafræðingar, náttúrufræðingar og ljósmæður og lífeindafræðingar. Hér hefur verið haldið þannig á málum á vinnumarkaði og í stjórn efnahagsmála að algjört vantraust virðist ríkja. Krafan sem uppi er, um að fólk fái með sómasamlegum hætti dregið fram lífið á lágmarkslaunum, er hvorki fráleit né óréttmæt. Landsmenn allir eiga hins vegar kröfu til þess að róið sé að því öllum árum að forða verkfallsaðgerðum og að við samningaborðið einhendi sér allir í að ná lendingu. Það sem á undan er gengið boðar samt ekki gott. Þá er náttúrlega galið að vitandi vits sé gengið að því sem vísu að um „verðbólgusamninga“ verði að ræða. Að hækkanir launa verði yfir línuna mun meiri en íslenskt efnahagslíf fái staðið undir og að stundarávinningur verði einu sinni sem oftar hrifsaður frá fólki á bæði verðbólgubáli og með aukinni vaxtapíningu. Í verðbólgusamningum tapa allir (og þeir náttúrlega mestu sem sætta sig við minnst, því verðbólgan og vextirnir berja ekkert síður á þeim). Um leið dugar ekki að ætla byggja hér upp efnahagslíf á baki fólks sem ætlað er að búa við hraksmánarleg kjör. Skýr og trúverðug svör skortir um hvernig hér eigi að tryggja stöðugleika og efla atvinnulíf með þeim hætti að fólk fái dregið hér fram lífið með sómasamlegum hætti. Ofan á óvissu vegna kjaradeilna bætist nefnilega, og flækir stöðuna, óvissa vegna afnáms gjaldeyrishafta. Seint verður sátt um nýjan forsendubrest sem hætt er við að óstöðugleiki krónunnar verði enn og aftur valdur að. Er nokkuð til of mikils mælst að menn svari því hvernig fara á að? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gjaldeyrishöft Óli Kr. Ármannsson Mest lesið Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Er útlegð á innleið? Reyn Alpha Magnúsdóttir Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Skólarnir lokaðir - myglan vinnur Guðmundur Þórir Sigurðsson Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun
Allt bendir til þess að í hönd fari einhverjar hörðustu kjaradeilur sem plagað hafa landsmenn í háa herrans tíð. Í dag er allt útlit fyrir að hefjist verkföll hjá fjölda aðildarfélaga Bandalags íslenskra háskólamanna. Á komandi vikum stefnir svo í verkföll fleiri stétta, til dæmis þegar endurteknar hafa verið kosningar um þær hjá aðildarfélögum Starfsgreinasambandsins. Einhver furðulegur sofandaháttur virðist í gangi hjá viðsemjendum þessara stéttarfélaga í upphafi samninga. Engu líkara er en að menn hafi sætt sig við tilhugsunina um að til verkfalla þurfi að koma. Sá slagur verður kostnaðarsamur fyrir alla. Þannig má taka undir með Páli Halldórssyni, formanni BHM, sem sagði í fréttum í gær „fádæma ábyrgðarleysi“ að boða ekki til fundar í kjaradeilu ríkisins og félagsins yfir páskana. Viðsemjendur BHM hafi fremur kosið að verja dögunum fyrir páskahelgina í dómsal en að reyna að afstýra neyðarástandi. Aðgerðir fimm félaga sem ríkið kærði voru hins vegar um helgina sagðar lögmætar. Ljóst er að áhrif á starfsemi Landspítalans af verkfallinu nú verða ámóta og af læknaverkfallinu og að enn mun bætast við þann hala verka sem illa hefur gengið að vinna upp eftir þær aðgerðir. Þar á bæ fara nú um fimm hundruð manns í verkfall, geislafræðingar, náttúrufræðingar og ljósmæður og lífeindafræðingar. Hér hefur verið haldið þannig á málum á vinnumarkaði og í stjórn efnahagsmála að algjört vantraust virðist ríkja. Krafan sem uppi er, um að fólk fái með sómasamlegum hætti dregið fram lífið á lágmarkslaunum, er hvorki fráleit né óréttmæt. Landsmenn allir eiga hins vegar kröfu til þess að róið sé að því öllum árum að forða verkfallsaðgerðum og að við samningaborðið einhendi sér allir í að ná lendingu. Það sem á undan er gengið boðar samt ekki gott. Þá er náttúrlega galið að vitandi vits sé gengið að því sem vísu að um „verðbólgusamninga“ verði að ræða. Að hækkanir launa verði yfir línuna mun meiri en íslenskt efnahagslíf fái staðið undir og að stundarávinningur verði einu sinni sem oftar hrifsaður frá fólki á bæði verðbólgubáli og með aukinni vaxtapíningu. Í verðbólgusamningum tapa allir (og þeir náttúrlega mestu sem sætta sig við minnst, því verðbólgan og vextirnir berja ekkert síður á þeim). Um leið dugar ekki að ætla byggja hér upp efnahagslíf á baki fólks sem ætlað er að búa við hraksmánarleg kjör. Skýr og trúverðug svör skortir um hvernig hér eigi að tryggja stöðugleika og efla atvinnulíf með þeim hætti að fólk fái dregið hér fram lífið með sómasamlegum hætti. Ofan á óvissu vegna kjaradeilna bætist nefnilega, og flækir stöðuna, óvissa vegna afnáms gjaldeyrishafta. Seint verður sátt um nýjan forsendubrest sem hætt er við að óstöðugleiki krónunnar verði enn og aftur valdur að. Er nokkuð til of mikils mælst að menn svari því hvernig fara á að?
Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun