Ringulreið ómstríðra hljóma á Tectonics Jónas Sen skrifar 24. apríl 2015 11:30 Verk Úlfs Hanssonar tónskálds var ljósið í myrkrinu að mati gagnrýnanda. Visir/Anton Verk eftir Úlf Hansson, Catherine Lamb, Kristínu Þóru Haraldsdóttur, Áka Ásgeirsson og Iancu Dumitrescu í flutningi Sinfóníuhljómsveitar Íslands undir stjórn Ilan Volkov. Einleikari: Stephen O'Malley.Tónleikar Sinfóníuhljómsveitar Íslands á fyrri degi Tectonics byrjuðu ekki illa. Þar var frumflutt Interwoven eftir Úlf Hansson, sem er tónskáld af yngri kynslóðinni. Verkið var fallegt. Það byrjaði með draumkenndu yfirbragði síendurtekinna strengjahendinga sem tóku hægferðugum breytingum. Heildarhljómurinn var hreinn í fyrstu, en svo náðu ómstríðir, langir tónar völdum. Þeir voru seiðandi. Þá myndaðist skemmtileg togstreita á milli hins hreina og bjarta annars vegar og skugga og óreiðu hins vegar. Spennan hélst allan tímann, fögur strengjaáferð og hryssingslegir tréblásturshljómar í bland. Það skapaði einstakt andrúmsloft sem varð smám saman áleitnara og náði svo upp í áhrifamikinn hápunkt. Fátt bar hins vegar til tíðinda í næsta verki, sem var eftir Catherine Lamb. Það hét Portions Transparent/Opaque: I. Expand. Tónlistin samanstóð af ógnarlöngum og ofurveikum hljómum sem urðu fljótt býsna svæfandi. Enga framvindu var að greina í verkinu, engan hápunkt, ekki neitt. Stemningin var ekki ósvipuð í tónsmíðinni þar á eftir, Water's Voice sem hér var frumflutt. Hún var eftir Kristínu Þóru Haraldsdóttur. Þar mátti heyra margar góðar hugmyndir sem voru nostursamlega útfærðar. Það vantaði þó dirfskuna í úrvinnsluna og í heild var tónlistin því óttalega rislítil og skildi fátt eftir sig. Ekki tók betra við eftir hlé. Verk eftir Áka Ásgeirsson, 247°, var óspennandi ringulreið ómstríðra hljóma. Verra var samt Elan and Permanence eftir Iancu Dumitrescu, hávaðasamur hrærigrautur af óhljóðum sem bókstaflega drápu mann úr leiðindum. Stephen O'Malley, sá frægi metalmúsíkant, lék á rafmagnsgítar og vissulega var leikur hans fallega dökkur í byrjun. En svo gerðist ekkert markvert í leik hans, hann varð aldrei að neinu bitastæðu. Þetta voru bara endurtekningar aftur og aftur. Á tímabili langaði mig mest til að taka upp símann minn og fara að hlusta á einhverja aðra tónlist. Fólk hlýtur að hafa fundið þetta á sér, því það var afar fámennt. Eldborgin tekur mest 1.800 manns, ég efast um að fleiri en 200 hafi verið í salnum. Það er gott að fleiri þjáðust ekki. Ég gef þessum tónleikum tvær stjörnur, eingöngu fyrir verk Úlfs sem var ljósið í myrkrinu.Niðurstaða: Aðeins eitt verk var gott á tónleikunum. Gagnrýni Menning Mest lesið Galopnar sig og segist ætla að breyta hlutunum Lífið Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Gagnrýni Baunar á kókaða söngkonu fyrir baktal Tónlist „Ákvað að skilja hana eftir þar og athuga hversu langt ég kæmist“ Lífið Skilin að borði og sæng eftir 28 ára hjónaband Lífið Óöruggur eftir að kærastan stundaði hópkynlíf erlendis Lífið „Rétturinn sem fjölskyldan þín mun elska og biðja um aftur og aftur“ Lífið Frumsýning á Vísi: Iceguys trylla þjóðina enn og aftur í nýju myndbandi Tónlist Útbjó lágkolvetna prógram fyrir systur sína sem léttist strax og fékk meiri orku Lífið Markmiðið að græða ekkert og „helst tapa pening“ Menning Fleiri fréttir Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Veisla fyrir augu og eyru Ekki er allt gull sem glóir Þeir fátæku borga brúsann Auður í Bæjarbíói: Frá slaufun í standandi fagnaðarlæti Alvöru bíó en hægt brenna Eldarnir Er Lína Langsokkur woke? Kórtónleikar: Heilög naumhyggja eða heilalaust suð Barnaefni fyrir fullorðna Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Sjá meira
Verk eftir Úlf Hansson, Catherine Lamb, Kristínu Þóru Haraldsdóttur, Áka Ásgeirsson og Iancu Dumitrescu í flutningi Sinfóníuhljómsveitar Íslands undir stjórn Ilan Volkov. Einleikari: Stephen O'Malley.Tónleikar Sinfóníuhljómsveitar Íslands á fyrri degi Tectonics byrjuðu ekki illa. Þar var frumflutt Interwoven eftir Úlf Hansson, sem er tónskáld af yngri kynslóðinni. Verkið var fallegt. Það byrjaði með draumkenndu yfirbragði síendurtekinna strengjahendinga sem tóku hægferðugum breytingum. Heildarhljómurinn var hreinn í fyrstu, en svo náðu ómstríðir, langir tónar völdum. Þeir voru seiðandi. Þá myndaðist skemmtileg togstreita á milli hins hreina og bjarta annars vegar og skugga og óreiðu hins vegar. Spennan hélst allan tímann, fögur strengjaáferð og hryssingslegir tréblásturshljómar í bland. Það skapaði einstakt andrúmsloft sem varð smám saman áleitnara og náði svo upp í áhrifamikinn hápunkt. Fátt bar hins vegar til tíðinda í næsta verki, sem var eftir Catherine Lamb. Það hét Portions Transparent/Opaque: I. Expand. Tónlistin samanstóð af ógnarlöngum og ofurveikum hljómum sem urðu fljótt býsna svæfandi. Enga framvindu var að greina í verkinu, engan hápunkt, ekki neitt. Stemningin var ekki ósvipuð í tónsmíðinni þar á eftir, Water's Voice sem hér var frumflutt. Hún var eftir Kristínu Þóru Haraldsdóttur. Þar mátti heyra margar góðar hugmyndir sem voru nostursamlega útfærðar. Það vantaði þó dirfskuna í úrvinnsluna og í heild var tónlistin því óttalega rislítil og skildi fátt eftir sig. Ekki tók betra við eftir hlé. Verk eftir Áka Ásgeirsson, 247°, var óspennandi ringulreið ómstríðra hljóma. Verra var samt Elan and Permanence eftir Iancu Dumitrescu, hávaðasamur hrærigrautur af óhljóðum sem bókstaflega drápu mann úr leiðindum. Stephen O'Malley, sá frægi metalmúsíkant, lék á rafmagnsgítar og vissulega var leikur hans fallega dökkur í byrjun. En svo gerðist ekkert markvert í leik hans, hann varð aldrei að neinu bitastæðu. Þetta voru bara endurtekningar aftur og aftur. Á tímabili langaði mig mest til að taka upp símann minn og fara að hlusta á einhverja aðra tónlist. Fólk hlýtur að hafa fundið þetta á sér, því það var afar fámennt. Eldborgin tekur mest 1.800 manns, ég efast um að fleiri en 200 hafi verið í salnum. Það er gott að fleiri þjáðust ekki. Ég gef þessum tónleikum tvær stjörnur, eingöngu fyrir verk Úlfs sem var ljósið í myrkrinu.Niðurstaða: Aðeins eitt verk var gott á tónleikunum.
Gagnrýni Menning Mest lesið Galopnar sig og segist ætla að breyta hlutunum Lífið Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Gagnrýni Baunar á kókaða söngkonu fyrir baktal Tónlist „Ákvað að skilja hana eftir þar og athuga hversu langt ég kæmist“ Lífið Skilin að borði og sæng eftir 28 ára hjónaband Lífið Óöruggur eftir að kærastan stundaði hópkynlíf erlendis Lífið „Rétturinn sem fjölskyldan þín mun elska og biðja um aftur og aftur“ Lífið Frumsýning á Vísi: Iceguys trylla þjóðina enn og aftur í nýju myndbandi Tónlist Útbjó lágkolvetna prógram fyrir systur sína sem léttist strax og fékk meiri orku Lífið Markmiðið að græða ekkert og „helst tapa pening“ Menning Fleiri fréttir Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Veisla fyrir augu og eyru Ekki er allt gull sem glóir Þeir fátæku borga brúsann Auður í Bæjarbíói: Frá slaufun í standandi fagnaðarlæti Alvöru bíó en hægt brenna Eldarnir Er Lína Langsokkur woke? Kórtónleikar: Heilög naumhyggja eða heilalaust suð Barnaefni fyrir fullorðna Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Sjá meira