Að taka tryllingskast Bergur Ebbi skrifar 27. júní 2015 07:00 Ég hef tvisvar á minni fullorðinsævi misst stjórn á skapi mínu á almannafæri. Í fyrra skiptið í Hans Petersen í Bankastræti í ágúst 2002 og í seinna skiptið í afgreiðslunni hjá bílaleigunni Sixt á Bornholmerstrasse í Berlín í júlí 2009. Ástæðan fyrir því að ég man eftir þessum skiptum af sæmilegri nákvæmni er vegna þess að ég skammaðist mín lengi eftir á og hugsaði mikið til afgreiðslufólksins sem ég öskraði á. Þau áttu það ekki skilið. Fyrir utan þessi tvö tilvik hef ég að sjálfsögðu oft lent í minniháttar útistöðum við dyraverði á skemmtistöðum, afgreiðslufólk í lúgum, fólk í biðröðum og skrifað það á hina almennu vanstillingu sem fylgir næturlífi. Ég er enginn sérstakur skaphundur en ég veit að ég er fjarri því að vera fullkominn þegar kemur að skapstillingu. Að sama skapi get ég varla gert kröfu um að allir aðrir í heiminum séu það. Nánast vikulega sé ég myndbönd á netinu af fólki sem missir stjórn á skapi sínu á almannafæri. Viðskiptavinir að öskra á afgreiðslufólk, frægt fólk að ráðast á ljósmyndara, foreldrar að öskra á börnin sín, fólk að hrækja, hrinda og hrúga sér hingað og þangað. Fólk er að tryllast úti um allan heim, allan daginn, alla daga. Svoleiðis er það bara. Sumir tryllast oftar en aðrir, sumir tryllast kannski bara einu sinni á ævinni. Stundum er það fyndið, oftast er það sorglegt, stundum er það (eða ætti að vera) lögreglumál en stundum er það bara ósköp hversdagslegt. Ég hvet engan til að missa stjórn á sér. Það er óeðlileg hegðun. En við höfum flest gert það og við erum líka flest jafn heppin og ég að það var enginn að taka mynd af því og setja á netið. Auk þess höfum við líka flest sagt eitthvað hræðilegt um annað fólk og komist upp með það vandræðalaust. Kannski ágætt að hafa það í huga í næstu hneykslunarbylgju. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergur Ebbi Mest lesið Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun
Ég hef tvisvar á minni fullorðinsævi misst stjórn á skapi mínu á almannafæri. Í fyrra skiptið í Hans Petersen í Bankastræti í ágúst 2002 og í seinna skiptið í afgreiðslunni hjá bílaleigunni Sixt á Bornholmerstrasse í Berlín í júlí 2009. Ástæðan fyrir því að ég man eftir þessum skiptum af sæmilegri nákvæmni er vegna þess að ég skammaðist mín lengi eftir á og hugsaði mikið til afgreiðslufólksins sem ég öskraði á. Þau áttu það ekki skilið. Fyrir utan þessi tvö tilvik hef ég að sjálfsögðu oft lent í minniháttar útistöðum við dyraverði á skemmtistöðum, afgreiðslufólk í lúgum, fólk í biðröðum og skrifað það á hina almennu vanstillingu sem fylgir næturlífi. Ég er enginn sérstakur skaphundur en ég veit að ég er fjarri því að vera fullkominn þegar kemur að skapstillingu. Að sama skapi get ég varla gert kröfu um að allir aðrir í heiminum séu það. Nánast vikulega sé ég myndbönd á netinu af fólki sem missir stjórn á skapi sínu á almannafæri. Viðskiptavinir að öskra á afgreiðslufólk, frægt fólk að ráðast á ljósmyndara, foreldrar að öskra á börnin sín, fólk að hrækja, hrinda og hrúga sér hingað og þangað. Fólk er að tryllast úti um allan heim, allan daginn, alla daga. Svoleiðis er það bara. Sumir tryllast oftar en aðrir, sumir tryllast kannski bara einu sinni á ævinni. Stundum er það fyndið, oftast er það sorglegt, stundum er það (eða ætti að vera) lögreglumál en stundum er það bara ósköp hversdagslegt. Ég hvet engan til að missa stjórn á sér. Það er óeðlileg hegðun. En við höfum flest gert það og við erum líka flest jafn heppin og ég að það var enginn að taka mynd af því og setja á netið. Auk þess höfum við líka flest sagt eitthvað hræðilegt um annað fólk og komist upp með það vandræðalaust. Kannski ágætt að hafa það í huga í næstu hneykslunarbylgju.
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun