Þegar löggan böstaði landsfund Pawel Bartoszek skrifar 4. júlí 2015 07:00 Vorið 2009 sat ég landsfund Sjálfstæðisflokksins. Ég man hvernig, í miðri ræðunni þar sem einhver sagði að Jóhanna Sigurðardóttir væri eins og álfur í framan, að tuttugu lögreglumenn ruddust í salinn með hunda og gengu rösklega á milli borða í leit að hassi. Af og til drógu þeir einn landsfundarfulltrúa út og tóku hann afsíðis. Sumir mótmæltu, aðrir hlýddu. Sumir komu aftur eftir nokkrar mínútur. Aðrir komu ekki til baka þá helgina. Þetta dró aðeins úr stemningunni en hvað getur maður gert? Skipuleg eiturlyfjaleit á opinberum samkomum er líklegast komin til að vera. Ég man þegar okkur stærðfræðingum var orðið nóg boðið eftir enn eina rassíuna á Norrænu stærðfræðiráðstefnunni og við fengum Snarrótina til að halda fund: „Þekktu þinn rétt á stærðfræðiráðstefnum.“ Þar var kennt hvenær á að samþykkja leit og svona. Það er auðvitað bagalegt að þurfa að standa í svona mannréttindastappi en hvað getur maður gert? Ég fór nýlega á árshátíð í banka þar sem konan mín vinnur. Mér er sérstaklega minnisstætt hvernig sýnileg viðvera fíkniefnalögreglunnar setti svip sinn á skemmtihaldið. Bæði stóðu lögreglumenn með hunda við innganginn og leituðu á fólki þegar það mætti til borðhalds, en einnig voru margir vatnsgreiddir leynilögreglumenn í Dressmann-jakkafötum sem fylgdust grannt með hvort nokkur væri að selja „bankabygg“. Þetta dró aðeins úr stuðinu en hvað getur maður svo sem gert? Og svo auðvitað tónlistarhátíðirnar. Handahófskennd líkamsleit. Fíkniefnahundar. Löggur á hverju strái. Fólk í móðursýkiskasti að ásaka hvert annað um að vera „undercover“. Endalaus dópumræða í fjölmiðlum. Þetta dregur vissulega úr gleðinni. En hvað getur maður svo sem gert? Þótt fyrstu þrjú dæmin séu uppspuni þykist ég vita að á öllum þessum stöðum hefðu eiturlyf fundist ef þeirra hefði verið leitað. Þar sem nokkur hundruð manns koma saman til að lyfta sér upp muntu finna eitthvað ólöglegt ef þú leitar nógu vel. En á þremur fyrstu stöðunum er, af einhverjum ástæðum, aldrei leitað. Þetta er dálítið asnalegt. En hvað getur maður svo sem gert… Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Pawel Bartoszek Mest lesið Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson Skoðun Til þeirra sem fagna Sigurður Gísli Bond Snorrason Skoðun Sumar og sól – en ekki alltaf sátt í sálinni Ellen Calmon Skoðun Kúnstin að vera ósammála sjálfum sér Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Geislameðferð sem lífsbjörg Ingibjörg Isaksen Skoðun Að semja er ekki veikleiki – það er forsenda lýðræðis Elliði Vignisson Skoðun Er stríðsglæpamaður í rútunni? Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir Skoðun
Vorið 2009 sat ég landsfund Sjálfstæðisflokksins. Ég man hvernig, í miðri ræðunni þar sem einhver sagði að Jóhanna Sigurðardóttir væri eins og álfur í framan, að tuttugu lögreglumenn ruddust í salinn með hunda og gengu rösklega á milli borða í leit að hassi. Af og til drógu þeir einn landsfundarfulltrúa út og tóku hann afsíðis. Sumir mótmæltu, aðrir hlýddu. Sumir komu aftur eftir nokkrar mínútur. Aðrir komu ekki til baka þá helgina. Þetta dró aðeins úr stemningunni en hvað getur maður gert? Skipuleg eiturlyfjaleit á opinberum samkomum er líklegast komin til að vera. Ég man þegar okkur stærðfræðingum var orðið nóg boðið eftir enn eina rassíuna á Norrænu stærðfræðiráðstefnunni og við fengum Snarrótina til að halda fund: „Þekktu þinn rétt á stærðfræðiráðstefnum.“ Þar var kennt hvenær á að samþykkja leit og svona. Það er auðvitað bagalegt að þurfa að standa í svona mannréttindastappi en hvað getur maður gert? Ég fór nýlega á árshátíð í banka þar sem konan mín vinnur. Mér er sérstaklega minnisstætt hvernig sýnileg viðvera fíkniefnalögreglunnar setti svip sinn á skemmtihaldið. Bæði stóðu lögreglumenn með hunda við innganginn og leituðu á fólki þegar það mætti til borðhalds, en einnig voru margir vatnsgreiddir leynilögreglumenn í Dressmann-jakkafötum sem fylgdust grannt með hvort nokkur væri að selja „bankabygg“. Þetta dró aðeins úr stuðinu en hvað getur maður svo sem gert? Og svo auðvitað tónlistarhátíðirnar. Handahófskennd líkamsleit. Fíkniefnahundar. Löggur á hverju strái. Fólk í móðursýkiskasti að ásaka hvert annað um að vera „undercover“. Endalaus dópumræða í fjölmiðlum. Þetta dregur vissulega úr gleðinni. En hvað getur maður svo sem gert? Þótt fyrstu þrjú dæmin séu uppspuni þykist ég vita að á öllum þessum stöðum hefðu eiturlyf fundist ef þeirra hefði verið leitað. Þar sem nokkur hundruð manns koma saman til að lyfta sér upp muntu finna eitthvað ólöglegt ef þú leitar nógu vel. En á þremur fyrstu stöðunum er, af einhverjum ástæðum, aldrei leitað. Þetta er dálítið asnalegt. En hvað getur maður svo sem gert…
Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun
Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson Skoðun
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun
Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson Skoðun
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun