Framkvæmda-ógleði Berglind Pétursdóttir skrifar 18. janúar 2016 07:00 Milli þess sem ég skelli uppúr yfir skoðunum fólks á listamannalaunum og lifi mínu eðlilega lífi vinn ég hörðum höndum að því að gera upp nýju íbúðina mína. Eða þið vitið, fylgist með smiðunum gera það. Ég hef aldrei átt íbúð áður en ég keypti nýlega ógeðslega ljóta íbúð á mjög lítinn pening og er að eyða mjög miklum pening í að gera hana sæta. Allt í einu snýst líf mitt um múr, fúgur, flísar, plötur og deildir innan Byko. Það versta við þessar framkvæmdir er að ég skil aldrei hvað er í gangi og veit ekki hvað neitt heitir. Alltaf þegar ég mæti á svæðið eru iðnaðarmennirnir á fullu að gera eitthvað sem ég hafði ekki hugmynd um að þyrfti að gera. Ég hélt (vonaði) að þeir myndu bara mála yfir allt sem væri ljótt og ég gæti flutt inn nokkrum dögum síðar. En nei, það þarf að kaupa rör, múra veggi, kaupa lista og leggja leiðslur sem mig óraði ekki fyrir. Og svo senda þeir mig út í búð. Ég held stundum að þeir leiki sér að því að biðja mig að kaupa eitthvað sem er ekki til, því í hvert sinn sem ég geri mér ferð í verslanirnar, sem eru allar nefndar eftir einhverjum mönnum (S. Helgason, Ísleifur Jónsson, Þ. Þorgrímsson, Kalli Kallason) tekur á móti mér starfsmaður sem skilur ekkert hvað ég er að tala um.Já daginn, ég átti að kaupa hérna eitt spliff.SPLIFF?Ha? Já, er það ekki til?Jújú, hvernig spliff?Eeeeee. Og svo þurfa þeir að vita hvort ég vildi hvítt eða svart og á endanum líður yfir mig. Svo ranka ég við mér, kaupi vitlaust spliff og þarf að fara aðra ferð í búðina að fá rétt. Ég hlakka mjög til þess að eiga notalegar stundir í nýju íbúðinni, en aðallega hlakka ég til að það renni upp laugardagur sem ég þarf ekki að eyða í flísabúð. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Berglind Pétursdóttir Mest lesið Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen Skoðun Kemur þín háskólagráða úr kornflakes pakka? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Nei, það verður ekki að vera Ísrael, það er Ísrael Einar Ólafsson Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson Skoðun Ákall Valdimar Júlíusson Skoðun Á að leyfa eða halda áfram að banna? Sigurður G. Guðjónsson Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Þér er boðið með, kæri félagi Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Hinn óseðjandi Eiríkur Ólafsson Skoðun
Milli þess sem ég skelli uppúr yfir skoðunum fólks á listamannalaunum og lifi mínu eðlilega lífi vinn ég hörðum höndum að því að gera upp nýju íbúðina mína. Eða þið vitið, fylgist með smiðunum gera það. Ég hef aldrei átt íbúð áður en ég keypti nýlega ógeðslega ljóta íbúð á mjög lítinn pening og er að eyða mjög miklum pening í að gera hana sæta. Allt í einu snýst líf mitt um múr, fúgur, flísar, plötur og deildir innan Byko. Það versta við þessar framkvæmdir er að ég skil aldrei hvað er í gangi og veit ekki hvað neitt heitir. Alltaf þegar ég mæti á svæðið eru iðnaðarmennirnir á fullu að gera eitthvað sem ég hafði ekki hugmynd um að þyrfti að gera. Ég hélt (vonaði) að þeir myndu bara mála yfir allt sem væri ljótt og ég gæti flutt inn nokkrum dögum síðar. En nei, það þarf að kaupa rör, múra veggi, kaupa lista og leggja leiðslur sem mig óraði ekki fyrir. Og svo senda þeir mig út í búð. Ég held stundum að þeir leiki sér að því að biðja mig að kaupa eitthvað sem er ekki til, því í hvert sinn sem ég geri mér ferð í verslanirnar, sem eru allar nefndar eftir einhverjum mönnum (S. Helgason, Ísleifur Jónsson, Þ. Þorgrímsson, Kalli Kallason) tekur á móti mér starfsmaður sem skilur ekkert hvað ég er að tala um.Já daginn, ég átti að kaupa hérna eitt spliff.SPLIFF?Ha? Já, er það ekki til?Jújú, hvernig spliff?Eeeeee. Og svo þurfa þeir að vita hvort ég vildi hvítt eða svart og á endanum líður yfir mig. Svo ranka ég við mér, kaupi vitlaust spliff og þarf að fara aðra ferð í búðina að fá rétt. Ég hlakka mjög til þess að eiga notalegar stundir í nýju íbúðinni, en aðallega hlakka ég til að það renni upp laugardagur sem ég þarf ekki að eyða í flísabúð.