Jafn réttur til óþæginda Snærós Sindradóttir skrifar 26. júlí 2016 05:00 Ég þekki mann sem er svo hávaxinn að hann rekur reglulega hausinn í. Hann þarf að kaupa sér aðgang að flugsætum með meira fótaplássi og oft situr hann skakkur á mannamótum til að fæturnir rúmist í sætisröðinni hans. Skyrtur með hans armlengd fást ekki hvar sem er og afgreiðslufólk hefur oft reynt að sannfæra hann um að kvartbuxur séu móðins. Um jólin fékk hann gefins langa sæng. Því í meira en 40 ár hafði honum ýmist verið kalt á tásunum eða öxlunum á nóttunni. Ég þekki líka litla konu sem þarf tröppu til að komast í efri skápana í eldhúsinu. Sú kona passar alltaf í flugsætið sitt og finnur alltaf föt á sig en þegar hún fer á sömu tónleika og hávaxni maðurinn þá sér hún ekki neitt. Hún hefur ótal sinnum greitt miða dýrum dómum til að berja átrúnaðargoðin sín augum en þurft að sætta sig við að heyra óminn af tónlistinni í sveittri brjósthæð við annað fólk. Áður fyrr voru strákarnir til í að taka hana á háhest en nú er það liðin tíð. Fólkið fyrir aftan háhestinn lætur hátt í sér heyra því það sér heldur ekki neitt. Hávaxni maðurinn hefur ótal sinnum verið beðinn að færa sig aftar svo þeir minni sjái líka. Það er út af fyrir sig óþolandi því hann kom fyrr til að sjá sem best. Og hæðina ræður hann ekki við. Ef við horfum samt blákalt á staðreyndir þá sér hann líka aðeins aftar. Í hvoru felst fullkomið jafnrétti? Að allir fái jafnt, litlir og stórir, sama hversu óþægileg flugsætin kunna að vera og skálmarnar stuttar? Sama þó maður hafi borgað það sama og maðurinn við hliðina fyrir tónleikana en sjái ekki neitt í tvo tíma? Eða er jafnrétti fólgið í lengri flugsætum fyrir lengri farþega og svæði fyrir lítið fólk fremst við sviðið? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Snærós Sindradóttir Mest lesið Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson Skoðun Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun Árið 2023 kemur aldrei aftur Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun
Ég þekki mann sem er svo hávaxinn að hann rekur reglulega hausinn í. Hann þarf að kaupa sér aðgang að flugsætum með meira fótaplássi og oft situr hann skakkur á mannamótum til að fæturnir rúmist í sætisröðinni hans. Skyrtur með hans armlengd fást ekki hvar sem er og afgreiðslufólk hefur oft reynt að sannfæra hann um að kvartbuxur séu móðins. Um jólin fékk hann gefins langa sæng. Því í meira en 40 ár hafði honum ýmist verið kalt á tásunum eða öxlunum á nóttunni. Ég þekki líka litla konu sem þarf tröppu til að komast í efri skápana í eldhúsinu. Sú kona passar alltaf í flugsætið sitt og finnur alltaf föt á sig en þegar hún fer á sömu tónleika og hávaxni maðurinn þá sér hún ekki neitt. Hún hefur ótal sinnum greitt miða dýrum dómum til að berja átrúnaðargoðin sín augum en þurft að sætta sig við að heyra óminn af tónlistinni í sveittri brjósthæð við annað fólk. Áður fyrr voru strákarnir til í að taka hana á háhest en nú er það liðin tíð. Fólkið fyrir aftan háhestinn lætur hátt í sér heyra því það sér heldur ekki neitt. Hávaxni maðurinn hefur ótal sinnum verið beðinn að færa sig aftar svo þeir minni sjái líka. Það er út af fyrir sig óþolandi því hann kom fyrr til að sjá sem best. Og hæðina ræður hann ekki við. Ef við horfum samt blákalt á staðreyndir þá sér hann líka aðeins aftar. Í hvoru felst fullkomið jafnrétti? Að allir fái jafnt, litlir og stórir, sama hversu óþægileg flugsætin kunna að vera og skálmarnar stuttar? Sama þó maður hafi borgað það sama og maðurinn við hliðina fyrir tónleikana en sjái ekki neitt í tvo tíma? Eða er jafnrétti fólgið í lengri flugsætum fyrir lengri farþega og svæði fyrir lítið fólk fremst við sviðið?
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun