Óður til pítsunnar Tómas Þór Þórðarson skrifar 15. september 2016 07:00 Í byrjun mánaðar greindu flestir miðlar hér heima frá niðurstöðum rannsóknar Duke-háskólans í Bandaríkjunum þar sem kom fram að verksmiðjustarfsmenn í Ísrael kusu gjafabréf upp á pítsu frekar en hól frá yfirmanni sínum eða bónusgreiðslu í lok vinnuvikunnar. Þetta hlýtur að vera endanleg staðfesting á því að pítsa er besti matur í heimi. Pítsa er samt meira en bara matur, hún er gleðigjafi. Fyrir utan að vera bragðgóð er pítsan vinur þinn. Hún getur brugðið sér í allra kvikinda líki og sómir sér jafnvel í litlum skömmtum á tilgerðarlegum opnunum eða hátíðum, en svo er pítsan líka meira en til í að hugga þig þegar þú ert lítil/l í þér á sunnudegi eftir átök í boltanum. Sjaldan ef aldrei hefur pítsan fengið jafnmikið pepp (náðuð þið þessum?) og í enska boltanum á síðustu leiktíð. Englandsmeistarar Leicester fengu pítsuveislu frá ítölskum þjálfara sínum í hvert sinn sem þeir héldu hreinu og á endanum stóð liðið uppi sem meistari í fyrsta sinn í sögunni. Ótrúlegt að einhverjum var ekki búið að detta þetta í hug áður. Ef þetta sannar ekki að pítsan er besti matur í heimi veit ég ekki hvað. Þarna kepptust milljónamæringar um að standa sig, vinna leiki og helst halda hreinu til þess eins að geta gætt sér á gómsætri pítsu. Þó leikmenn í ensku úrvalsdeildinni eigi endalaust af peningum vita þeir alveg að frí pítsa er betri en önnur pítsa, alveg eins og á við um bjórinn. Pítsur. Sumir vilja ofnbakaðar með gráðosti og einhverju bulli en heiðarleg svepperónípítsa stenst enn þá allar gæða- og ánægjukröfur. Það sem ég sakna þó frá árdögum pítsunnar hér á landi er þegar Íslendingar voru ekki búnir að fatta brauðstangapælinguna og buðu upp á franskar með pítsunni. Það var (ekki) góð hugmynd frá Íslandi.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Tómas Þór Þórðarson Mest lesið Á hvaða ári er Inga Sæland stödd? Snorri Másson Skoðun 76 dagar Erlingur Sigvaldason Skoðun Draugagangur í Alaska Hannes Pétursson Skoðun Húsnæðisbæturnar sem hurfu Ragnar Sigurður Kristjánsson Skoðun Háskólaþorpið Bifröst og fólkið sem gleymdist Margrét Jónsdóttir Njarðvík Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun Hunsuðu menntamálin – en ætla nú að bjarga þeim Sigurður Kári Harðarson Skoðun
Í byrjun mánaðar greindu flestir miðlar hér heima frá niðurstöðum rannsóknar Duke-háskólans í Bandaríkjunum þar sem kom fram að verksmiðjustarfsmenn í Ísrael kusu gjafabréf upp á pítsu frekar en hól frá yfirmanni sínum eða bónusgreiðslu í lok vinnuvikunnar. Þetta hlýtur að vera endanleg staðfesting á því að pítsa er besti matur í heimi. Pítsa er samt meira en bara matur, hún er gleðigjafi. Fyrir utan að vera bragðgóð er pítsan vinur þinn. Hún getur brugðið sér í allra kvikinda líki og sómir sér jafnvel í litlum skömmtum á tilgerðarlegum opnunum eða hátíðum, en svo er pítsan líka meira en til í að hugga þig þegar þú ert lítil/l í þér á sunnudegi eftir átök í boltanum. Sjaldan ef aldrei hefur pítsan fengið jafnmikið pepp (náðuð þið þessum?) og í enska boltanum á síðustu leiktíð. Englandsmeistarar Leicester fengu pítsuveislu frá ítölskum þjálfara sínum í hvert sinn sem þeir héldu hreinu og á endanum stóð liðið uppi sem meistari í fyrsta sinn í sögunni. Ótrúlegt að einhverjum var ekki búið að detta þetta í hug áður. Ef þetta sannar ekki að pítsan er besti matur í heimi veit ég ekki hvað. Þarna kepptust milljónamæringar um að standa sig, vinna leiki og helst halda hreinu til þess eins að geta gætt sér á gómsætri pítsu. Þó leikmenn í ensku úrvalsdeildinni eigi endalaust af peningum vita þeir alveg að frí pítsa er betri en önnur pítsa, alveg eins og á við um bjórinn. Pítsur. Sumir vilja ofnbakaðar með gráðosti og einhverju bulli en heiðarleg svepperónípítsa stenst enn þá allar gæða- og ánægjukröfur. Það sem ég sakna þó frá árdögum pítsunnar hér á landi er þegar Íslendingar voru ekki búnir að fatta brauðstangapælinguna og buðu upp á franskar með pítsunni. Það var (ekki) góð hugmynd frá Íslandi.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun