Gleðileg tuðarajól Tómas Þór Þórðarson skrifar 22. desember 2016 07:00 Sælla er að gefa en þiggja var einhvern tíma sagt. Undir þeim formerkjum hefði maður haldið að gaman væri að fara og kaupa eitthvað fallegt sem þú gefur svo öðrum og bíður spenntur eftir brosinu á andliti viðkomandi. Það virðist þó ekki vera alveg satt ef marka má stemninguna á jólagjafarúnti Íslendinga. Ég tók strauið í vikunni og kláraði innkaup á flestöllum gjöfum sem ég læt af hendi þessi jólin. Ég hef líklega aldrei dottið úr meiri jólafíling en eftir þann bíltúr. Og er ég nú ekkert jólabarn fyrir. Sjálfur skal ég viðurkenna að sem mjög reiður bílstjóri var biluð umferðin og ökulag margra ykkar sem eruð að lesa þetta að fara óstjórnlega í taugarnar á mér. Þið heyrið mig ekki öskra á ykkur í gegnum rúðuna en Guð minn góður hvað þið eruð mörg fyrir mér. Það var inni í verslunarkjörnunum og búðunum sjálfum þar sem ég fékk ógeð. Það tók á sums staðar að sjá greyafgreiðslufólkið sem stendur vaktina svo klukkustundum skiptir að afgreiða fleiri þúsundir Íslendinga og fá öskur og tuð í andlitið yfir minnstu hlutum. Það er fátt ósanngjarnara en að taka jólastressið út á einhverjum sem er að reyna að hjálpa þér. Það er einhver almesti misskilningur sögunnar að viðskiptavinurinn hafi alltaf rétt fyrir sér. Þetta er setning sem hljómar vel en er algjört kjaftæði. Ef viðskiptavinurinn hefði alltaf rétt fyrir sér væri hann að vinna í búðinni eða jafnvel eigandi hennar. Sá sem er að afgreiða þig veit meira um vöruna og búðina og er að reyna að hjálpa þér. Segðu bara takk og gleðileg jól. Þetta er jú hátíð ljóss og friðar – ekki tuðs og öskra.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Tómas Þór Þórðarson Mest lesið Staða þorpshálfvita er laus til umsóknar Jón Daníelsson Skoðun Öryggi og varnir Íslands Kristrún Frostadóttir,Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Inga Sæland Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir Skoðun Auglýsingaskrum Landsvirkjunar Stefán Georgsson Skoðun Að reikna veiðigjald af raunverulegum aflaverðmætum Kristján Þórður Snæbjarnarson Skoðun Hvernig hljómar 100.000 kr. mánaðarlegur samgöngustyrkur? Valur Elli Valsson Skoðun Gerist þetta aftur á morgun? Ísak Hilmarsson Skoðun Týndu hermennirnir okkar Bryndís Haraldsdóttir Skoðun Fréttir af baggavélum og lömbum Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Ábyrg stefna í útlendingamálum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun
Sælla er að gefa en þiggja var einhvern tíma sagt. Undir þeim formerkjum hefði maður haldið að gaman væri að fara og kaupa eitthvað fallegt sem þú gefur svo öðrum og bíður spenntur eftir brosinu á andliti viðkomandi. Það virðist þó ekki vera alveg satt ef marka má stemninguna á jólagjafarúnti Íslendinga. Ég tók strauið í vikunni og kláraði innkaup á flestöllum gjöfum sem ég læt af hendi þessi jólin. Ég hef líklega aldrei dottið úr meiri jólafíling en eftir þann bíltúr. Og er ég nú ekkert jólabarn fyrir. Sjálfur skal ég viðurkenna að sem mjög reiður bílstjóri var biluð umferðin og ökulag margra ykkar sem eruð að lesa þetta að fara óstjórnlega í taugarnar á mér. Þið heyrið mig ekki öskra á ykkur í gegnum rúðuna en Guð minn góður hvað þið eruð mörg fyrir mér. Það var inni í verslunarkjörnunum og búðunum sjálfum þar sem ég fékk ógeð. Það tók á sums staðar að sjá greyafgreiðslufólkið sem stendur vaktina svo klukkustundum skiptir að afgreiða fleiri þúsundir Íslendinga og fá öskur og tuð í andlitið yfir minnstu hlutum. Það er fátt ósanngjarnara en að taka jólastressið út á einhverjum sem er að reyna að hjálpa þér. Það er einhver almesti misskilningur sögunnar að viðskiptavinurinn hafi alltaf rétt fyrir sér. Þetta er setning sem hljómar vel en er algjört kjaftæði. Ef viðskiptavinurinn hefði alltaf rétt fyrir sér væri hann að vinna í búðinni eða jafnvel eigandi hennar. Sá sem er að afgreiða þig veit meira um vöruna og búðina og er að reyna að hjálpa þér. Segðu bara takk og gleðileg jól. Þetta er jú hátíð ljóss og friðar – ekki tuðs og öskra.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.