Drusluvaktin María Bjarnadóttir skrifar 21. júlí 2017 06:00 Það eru rúmlega 70 ár síðan íslensk stjórnvöld starfræktu sérstaka lögreglueiningu sem hafði eftirlit með saurlífi og lauslæti kvenna. Lögreglan hélt skrár og skýrslur um konur og sumar þeirra voru hreinlega lokaðar inni til þess að hemja þær í drusluganginum. Í nútíma jafnréttisparadísinni þykir okkur þessi fortíð fjarlæg. En þó að lögreglan sé ekki lengur á drusluvaktinni þá er vaktin ennþá furðuvel mönnuð leikum og lærðum sem skella skuldinni af kynferðisofbeldi á þær sem fyrir því verða. Of full í stuttu pilsi niðrí bæ? Sendi nektarmyndir af sér? Að sjálfsögðu verður ráðist að kynfrelsi þeirra. Að sjálfsögðu dreifa menn nektarmyndum áfram í heimildarleysi. Eða hvað? Drusluvaktin hefur látið á sjá eftir árhundraða árásir femínista, súffragetta, jafnréttissinna, druslugöngufólks og hvað svo sem svoleiðis fólk kallar sig. Þetta hefur valdið síversnandi starfsskilyrðum á vaktinni og þverrandi virðingu fyrir störfum hennar. Stofnanir sem áður var hægt að treysta á í varðstöðunni gegn druslugangi kvenna hafa farið að gefa eftir. Breska stofnunin Internet Watch Foundation réðst nýlega í herferð til þess að koma í veg fyrir að ungir menn dreifi nektarmyndum af öðrum heimildarlaust. Herferðin er studd af lögreglu, stjórnvöldum og tæknifyrirtækjum. Eins og konum sé bara frjálst að senda af sér nektarmyndir án afleiðinga! Það er sótt að drusluvaktinni úr öllum áttum. Það er hægt að taka þátt í aðförinni með því að ganga Druslugönguna í Reykjavík 29. júlí nk. Og með því að sleppa því að áframsenda nektarmyndir. Til dæmis. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein María Bjarnadóttir Mest lesið Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir Skoðun Leiðtogi sem nær árangri Birkir Jón Jónsson Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Fjör á fjármálamarkaði Fastir pennar Græðgin sem hlífir engum Snæbjörn Brynjarsson og Þórólfur Júlían Dagsson Skoðun Kennitala á blaði Jón Viðar Pálsson Skoðun
Það eru rúmlega 70 ár síðan íslensk stjórnvöld starfræktu sérstaka lögreglueiningu sem hafði eftirlit með saurlífi og lauslæti kvenna. Lögreglan hélt skrár og skýrslur um konur og sumar þeirra voru hreinlega lokaðar inni til þess að hemja þær í drusluganginum. Í nútíma jafnréttisparadísinni þykir okkur þessi fortíð fjarlæg. En þó að lögreglan sé ekki lengur á drusluvaktinni þá er vaktin ennþá furðuvel mönnuð leikum og lærðum sem skella skuldinni af kynferðisofbeldi á þær sem fyrir því verða. Of full í stuttu pilsi niðrí bæ? Sendi nektarmyndir af sér? Að sjálfsögðu verður ráðist að kynfrelsi þeirra. Að sjálfsögðu dreifa menn nektarmyndum áfram í heimildarleysi. Eða hvað? Drusluvaktin hefur látið á sjá eftir árhundraða árásir femínista, súffragetta, jafnréttissinna, druslugöngufólks og hvað svo sem svoleiðis fólk kallar sig. Þetta hefur valdið síversnandi starfsskilyrðum á vaktinni og þverrandi virðingu fyrir störfum hennar. Stofnanir sem áður var hægt að treysta á í varðstöðunni gegn druslugangi kvenna hafa farið að gefa eftir. Breska stofnunin Internet Watch Foundation réðst nýlega í herferð til þess að koma í veg fyrir að ungir menn dreifi nektarmyndum af öðrum heimildarlaust. Herferðin er studd af lögreglu, stjórnvöldum og tæknifyrirtækjum. Eins og konum sé bara frjálst að senda af sér nektarmyndir án afleiðinga! Það er sótt að drusluvaktinni úr öllum áttum. Það er hægt að taka þátt í aðförinni með því að ganga Druslugönguna í Reykjavík 29. júlí nk. Og með því að sleppa því að áframsenda nektarmyndir. Til dæmis.