Leikurinn er nær raunveruleikanum en forverar sínir og þá sérstaklega þegar kemur að standandi bardögum. Maður finnur nánast fyrir því þegar góð högg lenda. Um leið og bardagarnir fara í gólfið er raunveruleikinn þó stokkinn út um gluggann og tók hann jafnvel skemmtilegheitin með sér.
Eins og aðrir leikir seríunnar er hann þó skemmtilegastur þegar maður er að berja vini sína til óbóta.
Engar breytingar hafa verið gerðar á glímuhluta leiksins, sem er án efa sá hluti leiksins sem hafði mesta þörf á breytingum. Spilarar þurfa enn að ýta í tiltekna átt til að skipta um stöðu og þeir sem eru að verjast ýta í sömu átt til að stöðva það.
Hengibrögð fylgja einmitt sömu formúlunni og í síðasta leik.
Nú er hægra „analogið“ eingöngu notað til þess að sveigja og beygja bardagakappa á meðan hið vinstra er eingöngu til þess að hreyfa hann. Vilji spilarar taka þyngri og flottari högg en hefðbundnar stungur er notast við gikkina á stýripinnunum.
Eftir smá pirring með breyttar stýringar er ég orðinn sannfærður um að breytingin sé mjög jákvæð. Högg og hreyfingar bardagakappa eru mun raunverulegri og það tekur ekki langan tíma að átta sig á þessu.

Það sem er hvað best við leikinn og að berjast við vini sína er að allt getur í rauninni gerst. Þegar vinir spila FIFA saman, NBA 2K og aðra slíka leiki liggur oftar en ekki fyrir hver er að fara að vinna. Það er alltaf einhver bestur.
Í UFC getur hins vegar allt gerst. Eitt vel staðsett högg getur gerbreytt bardaga. Það sama má segja um eitt höfuðspark sem farið er í í örvæntingu og með bakið við búrið. Það getur allt gerst.
Þrátt fyrir að hver líkamshluti hafi tiltekna orku og sömuleiðis hafa bardagakapparnir orku, er það ekki nákvæmlega til marks um það hvenær þeir rotast. Við sáum til dæmis einn fara niður eftir fyrsta höggið, sem var mjög gott.
Eins og áður segir, þá getur allt gerst. Nema það að Aron vinni mót. Það virðist ekki geta gerst.
Geitin eftirsóknarverða
Eins og áður er einnig hægt að búa til sinn eigin bardagakappa og fara með hann í gegnum hefðbundinn UFC-feril. Það hafa ýmsar breytingar verið gerðar á þessu kerfi og þá sérstaklega sú að litlir leikir sem spilarar notuðu áður til að bæta kappana eru að mestu farnir út. Þá heitir þessi spilunarhluti ekki lengur „Career Mode“ heldur hefur nafninu verið breytt í „G.O.A.T. Mode“.
Nú þurfa spilarar ekki eingöngu að undirbúa sig fyrir bardaga með æfingum, heldur einnig með því að vekja athygli á samfélagsmiðlum og slíku og sanka að sér aðdáendum og höturum.
Það er þó eitt alveg sérstaklega óþolandi við þennan spilunarhluta og þessi sami „galli“ var í síðasta leik. Ef bardagi við tölvuna fer í gólfið og tölvan reynir að hengja þig eða neyða til að gefast upp með öðru bragði, mun hún gera það. Það virðist ómögulegt að koma í veg fyrir það.
Svo geta spilarar auðvitað barist á netinu í einstökum bardögum eða í Ultimate Team.
Hins vegar, þegar einhver kemur í heimsókn mun það fyrsta sem ég geri vera að bjóða honum að taka nokkur „round“ í UFC.
Samantekt-ish
UFC 3 er að mörgu leyti betri en UFC 2. Þeir sem voru ánægðir með hann ættu ekki að eiga í vandræðum með að kunna við þennan. Hann lítur mjög vel út og hljómar einnig. Standandi bardagar eru frábærir. Hraðir og skemmtilegir. Bardagar í gólfinu eru hins vegar ekki jafn góðir og það hefði mátt taka eitthvað á þeim.