Rónateljarinn Guðmundur Brynjólfsson skrifar 17. september 2018 07:00 Það hefur þráfaldlega verið bent á ömurlegt ástand í húsnæðismálum okkar minnstu bræðra og systra. Fíklar og aðrir sem ekki hafa náð að átta sig í/á brjáluðu samfélaginu, til langframa eða tímabundið, mæla göturnar. Geðveila og fíknsjúkdómar ganga oft hönd í hönd um strætin og hafa ekki í nein hús að vernda. Það kemur fyrir að þetta ófremdarástand bögglist fyrir brjósti ráðamanna. Og þá byrja þeir að telja. Svo að þrátta. Fyrst eru rónar taldir, eins og sauðfé í dilk, og svo er þráttað um hver á hvað. Kíkt er á markið og skoðað hvaðan fénaðurinn kemur. Og dugmiklir ráðamenn í höfuðborginni sjá að af X mörgum rónum eru tveir frá Akranesi, einn frá Húsavík, þrír frá Selfossi og átján úr Kópavogi etc. etc. Þannig finna menn út hvernig eigi að skipta kostnaðinum. En þá vilja þeir sem „eiga lömbin“ ekki borga. Þar stoppar málið – fyrir utan fimm eða sex skýrslur sérfræðinga. Kannski, ef vel liggur á mönnum, er bætt við gámi úti á Granda – í útnára byggðar í Reykjavík. Þaðan telur kerfið að styttra sé til himna. Enda er hefð fyrir því að þar séu menn látnir deyja. Jesús og minnstu bræðurnir og sauðirnir og Samverjinn og allt það stöff er gleymt. Enda er það í Nýja testamentinu. Þrátt fyrir ítrekaðar talningar gerist ekki neitt. Því held ég að rétt sé að snúa dæminu við. Það er þekkt úr fótboltanum að borgaðar séu uppeldisbætur. Væri nú ekki sanngjarnt að þau bæjarfélög sem lagt hafa til róna í miðbæjarmynd Reykjavíkur fengju slíkar bætur fyrir sína menn frá borginni? Eða hvað gerir höfuðborg að höfuðborg ef það er ekki róninn? Þá færi líka borgin að finna það á pyngjunni að þetta fólk er til. Það bítur oft. Bítur jafnvel fastar en bragginn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Birtist í Fréttablaðinu Guðmundur Brynjólfsson Mest lesið Kyn og vægi líkamans Gunnar Snorri Árnason Skoðun Skólinn er ekki verksmiðja Kristinn Jón Ólafsson,Halldóra Mogensen Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius Skoðun 60.000 auðir fermetrar Dagur B. Eggertsson Skoðun 76 dagar sem koma aldrei aftur Einar Guðnason Skoðun Bakslag í skoðanafrelsi? Kári Allansson Skoðun Hvar er pabbi? Og aðrir stríðsglæpir Ísraels Þórhildur Sunna Ævarsdóttir Skoðun Umfjöllun Kastljóss Þorgrímur Sigmundsson Skoðun Kristinn átrúnaður á tímum þjóðarmorðs Bjarni Karlsson Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði – stéttarfélög hvetja til þátttöku Hópur formanna stéttarfélaga Skoðun
Það hefur þráfaldlega verið bent á ömurlegt ástand í húsnæðismálum okkar minnstu bræðra og systra. Fíklar og aðrir sem ekki hafa náð að átta sig í/á brjáluðu samfélaginu, til langframa eða tímabundið, mæla göturnar. Geðveila og fíknsjúkdómar ganga oft hönd í hönd um strætin og hafa ekki í nein hús að vernda. Það kemur fyrir að þetta ófremdarástand bögglist fyrir brjósti ráðamanna. Og þá byrja þeir að telja. Svo að þrátta. Fyrst eru rónar taldir, eins og sauðfé í dilk, og svo er þráttað um hver á hvað. Kíkt er á markið og skoðað hvaðan fénaðurinn kemur. Og dugmiklir ráðamenn í höfuðborginni sjá að af X mörgum rónum eru tveir frá Akranesi, einn frá Húsavík, þrír frá Selfossi og átján úr Kópavogi etc. etc. Þannig finna menn út hvernig eigi að skipta kostnaðinum. En þá vilja þeir sem „eiga lömbin“ ekki borga. Þar stoppar málið – fyrir utan fimm eða sex skýrslur sérfræðinga. Kannski, ef vel liggur á mönnum, er bætt við gámi úti á Granda – í útnára byggðar í Reykjavík. Þaðan telur kerfið að styttra sé til himna. Enda er hefð fyrir því að þar séu menn látnir deyja. Jesús og minnstu bræðurnir og sauðirnir og Samverjinn og allt það stöff er gleymt. Enda er það í Nýja testamentinu. Þrátt fyrir ítrekaðar talningar gerist ekki neitt. Því held ég að rétt sé að snúa dæminu við. Það er þekkt úr fótboltanum að borgaðar séu uppeldisbætur. Væri nú ekki sanngjarnt að þau bæjarfélög sem lagt hafa til róna í miðbæjarmynd Reykjavíkur fengju slíkar bætur fyrir sína menn frá borginni? Eða hvað gerir höfuðborg að höfuðborg ef það er ekki róninn? Þá færi líka borgin að finna það á pyngjunni að þetta fólk er til. Það bítur oft. Bítur jafnvel fastar en bragginn.
Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius Skoðun
Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius Skoðun