Er uggur í Alþingishúsinu? Guðmundur Magnússon skrifar 26. janúar 2005 00:01 Sagt er að einkennilegt andrúmsloft hafi verið í Alþingishúsinu við Austurvöll mánudaginn 11. mars árið 1991. Þingmenn, sem jafnan voru skrafhreifnir og léttir í lund, hafi verið óvenju þögulir þennan dag og þungt hugsi. Hafi engu skipt hvaða stjórnmálaflokki þeir tilheyrðu. Þeir hafi talað saman í lágum hljóðum eins og þeim hefðu borist váleg tíðindi eða dapurleg eða væru staddir í jarðaför. Úti fyrir dyrum þinghússins gekk lífið hins vegar sinn vana gang og þjóðin hafði síst á tilfinningunni að eitthvað væri í aðsigi sem hún þyrfti að hafa áhyggjur af.Hvað var það sem olli lægðinni í þinghúsinu? Fyrir glögga og minnuga ætti að vera auðvelt að giska á svarið. Daginn áður hafði Davíð Oddsson borgarstjóri í Reykjavík verið kjörinn formaður Sjálfstæðisflokksins eftir harða kosningabaráttu við Þorstein Pálsson sem verið hafði formaður flokksins í átta ár. Davíð sat ekki á þingi eins og Þorsteinn en þingmönnum í öllum flokkum var samt oftar til hans hugsað en nokkurs annars stjórnmálamanns. Nafn hans var ítrekað nefnt í ræðustól þingsins. Úti í þjóðfélaginu naut hann mikilla vinsælda og hafði sem borgarstjóri unnið stærri stjórnmálasigra en nokkur fyrirrennara hans. En hann var óvenjulegur og óhefðbundinn í framgöngu og fasi, djarfur í skoðunum og talsmáta, og ekki datt nokkrum manni í hug að segja að hann væri í vasa einhvers eða einhverra, hvorki embættismanna eða kaupsýslumanna né ættarveldis eða hagsmunasamtaka. Það var sjálfstæði og sjálfsöryggi Davíðs Oddssonar í orðum og verkum samfara óvenjulegum vinsældum, jafnvel þvert á flokkslínur, sem réð því að alþingismönnum stóð stuggur af honum. Þeir vissu að hann stóð fyrir breytingar en nákvæmlega hverjar og hvernig áttu þeir erfitt með að henda reiður á. En örygginu í "Klúbbnum" þeirra var ögrað og ógnað. Á því lék ekki vafi. Ekki er örgrannt um að hugsun og viðhorf alþingismanna til Davíðs Oddssonar árið 1991 megi að breyttu breytanda heimfæra upp á stöðu Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur um þessar mundir. Gagnvart þinginu er hún utangarðsmaður eins og Davíð var. Hún er ekki "Klúbbnum" ef nota má það hugtak yfir samkennd, skilning og hagsmuni þingmanna þvert á flokksbönd. Auðvitað á hún vini og samherja í þinghúsinu en hinir eru langtum fleiri, líka í hennar eigin flokki, sem hafa efasemdir um hana, stendur stuggur af henni, eru andsnúnir henni og þykir óþægileg tilhugsunin um hana í formannsstól Samfylkingarinnar. Þeir óttast að hún trufli ýmis áform og skaði sambönd. Ingibjörgu Sólrúnu og Davíð Oddssyni hefur oft verið líkt saman - báðum til mikillar hrellingar! En þótt þau standi fyrir ólíka hluti og stefnu og stíl finnst mörgum sem horfa á stjórnmálin utan frá og án gleraugna stjórnmálaflokkanna að þau eigi margt sameiginlegt; sumt gott, annað miður gott. Í fyrri flokkinn flokkinn fellur sjálfstæði, röggsemi, hugrekki til að fara eigin leiðir og skilningur á sögulegu og hugmyndalegu samhengi stjórnmálanna. Í hinn síðari fellur ýmislegt í stíl þeirra, framgöngu og talsmáta. Þau eru stundum úr hófi kappsöm í umræðum, oft ögrandi í málflutningi og framsetningu skoðana. Og mörgum þykir jafnvel stjórnunarstíllinn sviplíkur. Um ádeilur á valdshyggju Davíðs Oddssonar þarf ekki að fara mörgum orðum. Og þótt Ingibjörg Sólrún hafi um skeið verið boðberi svokallaðra "umræðustjórnmála" eða samráðsstefnu í stjórnmálum - sem um margt er skynsamleg og tímabær - finnst mörgum að tæpur áratugur hennar í stól borgarstjóra í Reykjavík hafi fremur einkennst af valdsmannsstefnu en lýðræðislegu samráði "umræðustjórnmála". Hefur gagnrýni af þessu tagi ekki bara heyrst frá stjórnarandstæðingum í borgarstjórn heldur einnig innan úr Reykjavíkurlistanum. Það greiddi götu Davíðs Oddssonar árið 1991 að sem borgarstjóri í Reykjavík var hann í áberandi valdastöðu í þjóðfélaginu. Kosningar fóru fram nokkrum vikum eftir að hann var kjörinn formaður og í kjölfarið myndaði hann ríkisstjórn. Aftur á móti er Ingibjörg Sólrún embættislaus og þingkosningar verða að óbreyttu ekki fyrr en eftir tvö ár. Jafnvel eftir að Davíð varð formaður Sjálfstæðisflokksins og forsætisráðherra átti hann í erfiðleikum með að ná tökum á þingflokki sínum; gerðu gamlir smákóngar í flokknum honum iðulega lífið leitt. Það er með öðrum orðum ekki fullur sigur unnin með formannskjöri einu. Eftirleikurinn getur verið erfiður, ekki síst ef ytri aðstæður í stjórnmálum eru óhagstæður. Um það leyti sem Davíð bauð sig fram gegn Þorsteini Pálssyni lýsti sá síðarnefndi því yfir að hann sæi hann, þ.e. Davíð, fyrir sér sem framtíðarleiðtoga Sjálfstæðisflokksins. Bara ekki núna! Og í viðtali við F2, fylgiblað Fréttablaðsins, í dag minnir Ingibjörg Sólrún á að Össur Skarphéðinsson hafi sagt að hann telji hana, þ.e. Ingibjörgu Sólrúnu, framtíðarleiðtoga Samfylkingar. En bara ekki núna! Þetta eru skemmtilegar sögulegar hliðstæður. En er tími Ingibjargar Sólrúnar runninn upp með svipuðum hætti og Davíðs árið 1991? Segja má að Davíð hafi verið réttur maður á réttum stað og tíma. Þær miklu breytingar sem urðu á tíunda áratugnum voru ekki verk hans sem slíks heldur lágu þær í tímanum og voru öðrum þræði alþjóðlegar. Ekki er auðvelt að sjá fyrir sér að áratugurinn sem framundan er búi yfir sömu tækifærum til að láta að sér kveða. Og þó að Davíð Oddsson hafi komist upp með að hafa ekki mjög skýra stefnu í kosningunum 1991 er ekki víst að Ingibjörg Sólrún komist upp með það árið 2005. Sigur í formannskjöri í Samfylkingunni er ekki ávísun á kosningasigur.Hvaða möguleika á Ingibjörg Sólrún til að verða formaður Samfylkingarinnar? Um það fer tvennum sögum, en flestir telja þó að þeir séu allmiklir því um er að ræða póstkosningu meðal almennra félagsmanna. Fylgi hennar sé hjá "grasrótinni" í flokknum en fylgi núverandi formanns meira hjá forystusveit á þingi og í sveitarstjórnum. Fylgismenn Össurar Skarphéðinssonar benda á að hann hafi náð slíkum árangri í kosningum - og viðhaldið í könnunum - að réttmætt sé að hann sé áfram leiðtogi. Þeir benda á að hann eigi auðveldara en Ingibjörg Sórún með að umgangast aðra stjórnmálaforingja og mynda trúnaðarsamband við þá. Ingibjörg Sólrún sé nánast persona non grata í augum sumra forystumanna í öðrum flokkum; þeir muni aldrei sitja í ríkisstjórn undir hennar forsæti og geti vart hugsað sér stjórnarsamstarf við Samfylkinguna undir hennar forystu. Eitthvað svipað lá í loftinu þegar Davíð Oddsson varð formaður Sjálfstæðisflokksins fyrir hálfum öðrum áratug. Flokksleiðtogar eins og Steingrímur Hermannsson þáverandi forsætisráðherra, Framsóknarflokki, Júlíus Sólnes umhverfisráðherra, Borgaraflokki, og Ólafur Ragnar Grímsson fjármálaráðherra, Alþýðubandalagi, gátu ekki hugsað sér að vinna með honum. En örlög þeirra í stjórnmálum eru efni í annan þátt... Hvað gerist næst? Reynir "Klúbburinn" kannski að koma í veg fyrir að utangarðsmaður hasli sér völl innanbúðar? Alþingismenn utan Samfylkingar hafa auðvitað ekki atkvæðisrétt í formannskjörinu en uppákomur í stjórnmálum geta haft áhrif á úrslit kosninganna. Ef til dæmis Össur Skarphéðinsson yrði ráðherra áður en kosningin hæfist er ekki ólíklegt að ýmsir flokksmenn hans hugsuðu sig um tvisvar áður en þeir felldu hann úr stólnum. Eru líkur á því? Tæpast. Það blasir að vísu við að á stjórnarheimilinu þrá hjónin tilbreytingu, eru orðin þreytt á sambandinu sem fyrir löngu er orðið ástlaust og innihaldslítið. Tilefni til skilnaður hrannast upp; nú síðast Öryggisráðsmálið. En það er ansi djarft að láta sér til hugar koma að framundan sé hröð atburðarás til þess eins að koma í veg fyrir að Ingibjörg Sólrún trufli stemmninguna í "Klúbbnum". Samt. "Vika er langur tími í stjórnmálum..." Það getur enn ýmislegt gerst...Guðmundur Magnússon -gm@frettabladid.is. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Magnússon Í brennidepli Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Hoppað yfir girðingarnar Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Verður greinilega að vera Ísrael Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Sjá meira
Sagt er að einkennilegt andrúmsloft hafi verið í Alþingishúsinu við Austurvöll mánudaginn 11. mars árið 1991. Þingmenn, sem jafnan voru skrafhreifnir og léttir í lund, hafi verið óvenju þögulir þennan dag og þungt hugsi. Hafi engu skipt hvaða stjórnmálaflokki þeir tilheyrðu. Þeir hafi talað saman í lágum hljóðum eins og þeim hefðu borist váleg tíðindi eða dapurleg eða væru staddir í jarðaför. Úti fyrir dyrum þinghússins gekk lífið hins vegar sinn vana gang og þjóðin hafði síst á tilfinningunni að eitthvað væri í aðsigi sem hún þyrfti að hafa áhyggjur af.Hvað var það sem olli lægðinni í þinghúsinu? Fyrir glögga og minnuga ætti að vera auðvelt að giska á svarið. Daginn áður hafði Davíð Oddsson borgarstjóri í Reykjavík verið kjörinn formaður Sjálfstæðisflokksins eftir harða kosningabaráttu við Þorstein Pálsson sem verið hafði formaður flokksins í átta ár. Davíð sat ekki á þingi eins og Þorsteinn en þingmönnum í öllum flokkum var samt oftar til hans hugsað en nokkurs annars stjórnmálamanns. Nafn hans var ítrekað nefnt í ræðustól þingsins. Úti í þjóðfélaginu naut hann mikilla vinsælda og hafði sem borgarstjóri unnið stærri stjórnmálasigra en nokkur fyrirrennara hans. En hann var óvenjulegur og óhefðbundinn í framgöngu og fasi, djarfur í skoðunum og talsmáta, og ekki datt nokkrum manni í hug að segja að hann væri í vasa einhvers eða einhverra, hvorki embættismanna eða kaupsýslumanna né ættarveldis eða hagsmunasamtaka. Það var sjálfstæði og sjálfsöryggi Davíðs Oddssonar í orðum og verkum samfara óvenjulegum vinsældum, jafnvel þvert á flokkslínur, sem réð því að alþingismönnum stóð stuggur af honum. Þeir vissu að hann stóð fyrir breytingar en nákvæmlega hverjar og hvernig áttu þeir erfitt með að henda reiður á. En örygginu í "Klúbbnum" þeirra var ögrað og ógnað. Á því lék ekki vafi. Ekki er örgrannt um að hugsun og viðhorf alþingismanna til Davíðs Oddssonar árið 1991 megi að breyttu breytanda heimfæra upp á stöðu Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur um þessar mundir. Gagnvart þinginu er hún utangarðsmaður eins og Davíð var. Hún er ekki "Klúbbnum" ef nota má það hugtak yfir samkennd, skilning og hagsmuni þingmanna þvert á flokksbönd. Auðvitað á hún vini og samherja í þinghúsinu en hinir eru langtum fleiri, líka í hennar eigin flokki, sem hafa efasemdir um hana, stendur stuggur af henni, eru andsnúnir henni og þykir óþægileg tilhugsunin um hana í formannsstól Samfylkingarinnar. Þeir óttast að hún trufli ýmis áform og skaði sambönd. Ingibjörgu Sólrúnu og Davíð Oddssyni hefur oft verið líkt saman - báðum til mikillar hrellingar! En þótt þau standi fyrir ólíka hluti og stefnu og stíl finnst mörgum sem horfa á stjórnmálin utan frá og án gleraugna stjórnmálaflokkanna að þau eigi margt sameiginlegt; sumt gott, annað miður gott. Í fyrri flokkinn flokkinn fellur sjálfstæði, röggsemi, hugrekki til að fara eigin leiðir og skilningur á sögulegu og hugmyndalegu samhengi stjórnmálanna. Í hinn síðari fellur ýmislegt í stíl þeirra, framgöngu og talsmáta. Þau eru stundum úr hófi kappsöm í umræðum, oft ögrandi í málflutningi og framsetningu skoðana. Og mörgum þykir jafnvel stjórnunarstíllinn sviplíkur. Um ádeilur á valdshyggju Davíðs Oddssonar þarf ekki að fara mörgum orðum. Og þótt Ingibjörg Sólrún hafi um skeið verið boðberi svokallaðra "umræðustjórnmála" eða samráðsstefnu í stjórnmálum - sem um margt er skynsamleg og tímabær - finnst mörgum að tæpur áratugur hennar í stól borgarstjóra í Reykjavík hafi fremur einkennst af valdsmannsstefnu en lýðræðislegu samráði "umræðustjórnmála". Hefur gagnrýni af þessu tagi ekki bara heyrst frá stjórnarandstæðingum í borgarstjórn heldur einnig innan úr Reykjavíkurlistanum. Það greiddi götu Davíðs Oddssonar árið 1991 að sem borgarstjóri í Reykjavík var hann í áberandi valdastöðu í þjóðfélaginu. Kosningar fóru fram nokkrum vikum eftir að hann var kjörinn formaður og í kjölfarið myndaði hann ríkisstjórn. Aftur á móti er Ingibjörg Sólrún embættislaus og þingkosningar verða að óbreyttu ekki fyrr en eftir tvö ár. Jafnvel eftir að Davíð varð formaður Sjálfstæðisflokksins og forsætisráðherra átti hann í erfiðleikum með að ná tökum á þingflokki sínum; gerðu gamlir smákóngar í flokknum honum iðulega lífið leitt. Það er með öðrum orðum ekki fullur sigur unnin með formannskjöri einu. Eftirleikurinn getur verið erfiður, ekki síst ef ytri aðstæður í stjórnmálum eru óhagstæður. Um það leyti sem Davíð bauð sig fram gegn Þorsteini Pálssyni lýsti sá síðarnefndi því yfir að hann sæi hann, þ.e. Davíð, fyrir sér sem framtíðarleiðtoga Sjálfstæðisflokksins. Bara ekki núna! Og í viðtali við F2, fylgiblað Fréttablaðsins, í dag minnir Ingibjörg Sólrún á að Össur Skarphéðinsson hafi sagt að hann telji hana, þ.e. Ingibjörgu Sólrúnu, framtíðarleiðtoga Samfylkingar. En bara ekki núna! Þetta eru skemmtilegar sögulegar hliðstæður. En er tími Ingibjargar Sólrúnar runninn upp með svipuðum hætti og Davíðs árið 1991? Segja má að Davíð hafi verið réttur maður á réttum stað og tíma. Þær miklu breytingar sem urðu á tíunda áratugnum voru ekki verk hans sem slíks heldur lágu þær í tímanum og voru öðrum þræði alþjóðlegar. Ekki er auðvelt að sjá fyrir sér að áratugurinn sem framundan er búi yfir sömu tækifærum til að láta að sér kveða. Og þó að Davíð Oddsson hafi komist upp með að hafa ekki mjög skýra stefnu í kosningunum 1991 er ekki víst að Ingibjörg Sólrún komist upp með það árið 2005. Sigur í formannskjöri í Samfylkingunni er ekki ávísun á kosningasigur.Hvaða möguleika á Ingibjörg Sólrún til að verða formaður Samfylkingarinnar? Um það fer tvennum sögum, en flestir telja þó að þeir séu allmiklir því um er að ræða póstkosningu meðal almennra félagsmanna. Fylgi hennar sé hjá "grasrótinni" í flokknum en fylgi núverandi formanns meira hjá forystusveit á þingi og í sveitarstjórnum. Fylgismenn Össurar Skarphéðinssonar benda á að hann hafi náð slíkum árangri í kosningum - og viðhaldið í könnunum - að réttmætt sé að hann sé áfram leiðtogi. Þeir benda á að hann eigi auðveldara en Ingibjörg Sórún með að umgangast aðra stjórnmálaforingja og mynda trúnaðarsamband við þá. Ingibjörg Sólrún sé nánast persona non grata í augum sumra forystumanna í öðrum flokkum; þeir muni aldrei sitja í ríkisstjórn undir hennar forsæti og geti vart hugsað sér stjórnarsamstarf við Samfylkinguna undir hennar forystu. Eitthvað svipað lá í loftinu þegar Davíð Oddsson varð formaður Sjálfstæðisflokksins fyrir hálfum öðrum áratug. Flokksleiðtogar eins og Steingrímur Hermannsson þáverandi forsætisráðherra, Framsóknarflokki, Júlíus Sólnes umhverfisráðherra, Borgaraflokki, og Ólafur Ragnar Grímsson fjármálaráðherra, Alþýðubandalagi, gátu ekki hugsað sér að vinna með honum. En örlög þeirra í stjórnmálum eru efni í annan þátt... Hvað gerist næst? Reynir "Klúbburinn" kannski að koma í veg fyrir að utangarðsmaður hasli sér völl innanbúðar? Alþingismenn utan Samfylkingar hafa auðvitað ekki atkvæðisrétt í formannskjörinu en uppákomur í stjórnmálum geta haft áhrif á úrslit kosninganna. Ef til dæmis Össur Skarphéðinsson yrði ráðherra áður en kosningin hæfist er ekki ólíklegt að ýmsir flokksmenn hans hugsuðu sig um tvisvar áður en þeir felldu hann úr stólnum. Eru líkur á því? Tæpast. Það blasir að vísu við að á stjórnarheimilinu þrá hjónin tilbreytingu, eru orðin þreytt á sambandinu sem fyrir löngu er orðið ástlaust og innihaldslítið. Tilefni til skilnaður hrannast upp; nú síðast Öryggisráðsmálið. En það er ansi djarft að láta sér til hugar koma að framundan sé hröð atburðarás til þess eins að koma í veg fyrir að Ingibjörg Sólrún trufli stemmninguna í "Klúbbnum". Samt. "Vika er langur tími í stjórnmálum..." Það getur enn ýmislegt gerst...Guðmundur Magnússon -gm@frettabladid.is.
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun