Er öllum orðið sama? 3. apríl 2005 00:01 Íslenska landsliðið í knattspyrnu steinlá enn eina ferðina og að þessu sinni 4-0 fyrir Króatíu í Zagreb. Líklegt er að landsliðið verði í kjölfarið ekki lengur talið eitt af þeim 100 bestu í heiminum sem er að sjálfsögðu ekkert minna en skandall. Þótt við séum fámenn þjóð hljótum við gera þá kröfu að við séum á meðal 100 efstu á FIFA-listanum. Engu að síður er þessi niðurstaða í fullu samræmi við gengi landsliðsins sem hefur ekki gert neitt af viti í rúmt ár og er svo sannarlega í frjálsu falli. Það sem kannski særir mest er að ekkert er gert til þess að stöðva þetta frjálsa fall. Almenningur pirraðist út í landsliðið fyrir nokkrum mánuðum síðan þegar það var að ljúka einu lélegasta landsliðsári í manna minnum. Menn hristu af sér gagnrýnina, sögðust hafa verið óheppnir og það væri engin ástæða til þess að breyta um leikkerfi (sem reyndar var gert) eða menn í brúnni. Þau átök virðast hafa dregið allan kraft úr fólki sem flest svekkir sig ekki einu sinni á 4-0 tapinu. Það sem er kannski verst af öllu er að fólk virðist vera búið að missa trúna á liðið og nennir ekki einu sinni að gagnrýna það lengur. Með öðrum orðum þá er fullt af fólki orðið alveg sama um liðið. Það teljast vart jákvæðar fréttir fyrir formann KSÍ sem vill stækka Laugardalsvöll sem fyrst en tókst samt ekki að fylla völlinn í leik gegn Búlgörum þegar stemningin fyrir liðinu var miklu meiri en hún er í dag. Það væri gaman að vita hversu margir væru til í að borga þúsundir króna til að sjá Ísland mæta Búlgaríu í næstu viku. Eggert má þakka fyrir að það er langt í næsta heimaleik. Stemningin í liðinu, og fyrir liðinu, er orðin mjög lítil. Hún minnir mig um margt á lokadaga Atla Eðvaldssonar með liðið en í síðustu leikjum Atla þá skynjaði maður að leikmenn hefðu enga trú á honum né því sem hann hafði fram að færa. Leikmenn höfðu einfaldlega ekki trú á verkefninu og úrslitin voru í samræmi við það. Þjóðin trylltist, öskraði eftir blóði og Atli blæddi fyrir það. Ásgeir og Logi komu með ferska vinda inn í liðið í kjölfarið. Allt annað var að sjá stemninguna, leikmenn höfðu greinilega gaman að því sem þeir voru að gera á ný og ferskleiki einkenndi liðið. Stærsta breytingin fólst samt í því að liðið hafði trú á því sem það var að gera og það er ekki nema eitt og hálft ár síðan að íslenska liðið fór til Þýskalands og eygði von á umspilssæti um að komast á EM. Það sem meira er þá hafði landinn og leikmenn landsliðsins fulla trú á því að þeir gætu sigrað í Þýskalandi. Vonirnar og væntingarnar voru miklar, 2.000 þúsund manns fóru út og vonbrigðin voru mikil í kjölfarið. Nú nokkrum mánuðum síðar eru sömu leikmenn og þjálfarar og léku þennan eftirminnilega leik í Þýskalandi að tapa 4-0 í Króatíu og öllum finnst það mjög eðlilegt. Það er sami andi yfir liðinu og þegar Atli var að ljúka keppni og ekki var hægt að sjá á þeim sem léku í Zagreb að þar léku menn sem höfðu trú á árangri. Mín tilfinning var sú að menn ætluðu sér að sleppa eins vel frá dæminu og þeir gætu. Þetta eru nánast sömu menn og ætluðu að sigra þrefalda heimsmeistara Þýskalands á útivelli. Uppskeran var fjögurra marka tap og eitt íslenskt skot að marki í hvorum hálfleik. Þrátt fyrir að liðið sé á vonarvöl neita þjálfararnir að axla ábyrgð og formaðurinn, sem hefur sannað að hann er mjög kröfuharður, situr gjörsamlega meðvitundarlaus á kantinum og ypptir öxlum yfir genginu. Hann segir að málin verði skoðuð upp á nýtt þegar samningur þeirra félaga rennur út. Það er ekki ábyrg stjórnun á meðan liðið hrynur fyrir framan augun á honum. Kannski er mönnum í Laugardalnum alveg sama á meðan KSÍ heldur áfram að græða á tá og fingri? Svo getur vel verið að það sé algjör vitleysa að gagnrýna þetta landslið. Við getum víst hvort eð er ekki neitt segja menn og kröfurnar á liðið eru óraunhæfar. Samt ætluðum við að sigra í Þýskalandi fyrir einu og hálfu ári síðan. Svo eru margir að missa áhugann gagnvart liðinu. Ef sú þróun heldur áfram þá þurfa Ásgeir, Logi og Eggert ekki lengur að svara til saka fyrir gengi liðsins og þeir verða lausir við óþolandi, óraunhæfar kröfur íþróttafréttamanna og þjóðarinnar sem hafa það eitt unnið til sakar að hafa trú á liðinu. Hafði á reyndar betur við í dag. Eggert Magnússon ætti samt að hafa í huga að ef fólki hættir að standa á sama, og hættir að gera væntingar til liðsins, er hætt við að það fækki á landsleikjum. Þá deyr líka draumur hans um glæsilegan þjóðarleikvang endanlega og í kjölfarið verður allt eins hægt að leika landsleikina á Kópavogsvelli. En er ekki öllum sama? Getum við nokkuð hvort eð er? Henry Birgir Gunnarsson -henry@frettabladid.is Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gestapennar Í brennidepli Mest lesið Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun Skoðun Skoðun Virði barna og ungmenna Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson skrifar Skoðun Lægri gjöld, fleiri tækifæri Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar Skoðun Öflugar varnir krefjast stöndugra fréttamiðla Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson skrifar Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Lífeyrissjóðirnir og Íslandsbanki, hluthafafundur á mánudag Bolli Héðinsson skrifar Skoðun „Þegar arkitektinn fer á flug“ - opinber umræða á villigötum Eyrún Arnarsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið þarf stjórnvöld með bein í nefinu Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Börn eru hvorki veiðigjöld né öryggis- og varnarmál Grímur Atlason skrifar Skoðun Í vörn gegn sjálfum sér? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Mig langar að byggja heim með frið og umlykja með ást Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þjóðin stendur með sjúkraliðum Sandra B. Franks skrifar Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar Skoðun Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Veiðigjöld, gaslýsingar og valdníðsla Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson skrifar Skoðun Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson skrifar Skoðun Árið 2023 kemur aldrei aftur Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Trumpistar eru víða Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Fasteignagjöld eru lág í Reykjavík Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Gerræðisleg áform í anda Ráðstjórnarríkjanna Guðmundur Fertram Sigurjónsson skrifar Skoðun Opið svar til formanns Samleik- Útsvarsgreiðendur borga leikskólann í Kópavogi! Rakel Ýr Isaksen skrifar Skoðun Nýbakaðir foreldrar og óbökuð loforð Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Þegar bráðamóttakan drepur þig hraðar Hólmfríður Ásta Hjaltadóttir skrifar Sjá meira
Íslenska landsliðið í knattspyrnu steinlá enn eina ferðina og að þessu sinni 4-0 fyrir Króatíu í Zagreb. Líklegt er að landsliðið verði í kjölfarið ekki lengur talið eitt af þeim 100 bestu í heiminum sem er að sjálfsögðu ekkert minna en skandall. Þótt við séum fámenn þjóð hljótum við gera þá kröfu að við séum á meðal 100 efstu á FIFA-listanum. Engu að síður er þessi niðurstaða í fullu samræmi við gengi landsliðsins sem hefur ekki gert neitt af viti í rúmt ár og er svo sannarlega í frjálsu falli. Það sem kannski særir mest er að ekkert er gert til þess að stöðva þetta frjálsa fall. Almenningur pirraðist út í landsliðið fyrir nokkrum mánuðum síðan þegar það var að ljúka einu lélegasta landsliðsári í manna minnum. Menn hristu af sér gagnrýnina, sögðust hafa verið óheppnir og það væri engin ástæða til þess að breyta um leikkerfi (sem reyndar var gert) eða menn í brúnni. Þau átök virðast hafa dregið allan kraft úr fólki sem flest svekkir sig ekki einu sinni á 4-0 tapinu. Það sem er kannski verst af öllu er að fólk virðist vera búið að missa trúna á liðið og nennir ekki einu sinni að gagnrýna það lengur. Með öðrum orðum þá er fullt af fólki orðið alveg sama um liðið. Það teljast vart jákvæðar fréttir fyrir formann KSÍ sem vill stækka Laugardalsvöll sem fyrst en tókst samt ekki að fylla völlinn í leik gegn Búlgörum þegar stemningin fyrir liðinu var miklu meiri en hún er í dag. Það væri gaman að vita hversu margir væru til í að borga þúsundir króna til að sjá Ísland mæta Búlgaríu í næstu viku. Eggert má þakka fyrir að það er langt í næsta heimaleik. Stemningin í liðinu, og fyrir liðinu, er orðin mjög lítil. Hún minnir mig um margt á lokadaga Atla Eðvaldssonar með liðið en í síðustu leikjum Atla þá skynjaði maður að leikmenn hefðu enga trú á honum né því sem hann hafði fram að færa. Leikmenn höfðu einfaldlega ekki trú á verkefninu og úrslitin voru í samræmi við það. Þjóðin trylltist, öskraði eftir blóði og Atli blæddi fyrir það. Ásgeir og Logi komu með ferska vinda inn í liðið í kjölfarið. Allt annað var að sjá stemninguna, leikmenn höfðu greinilega gaman að því sem þeir voru að gera á ný og ferskleiki einkenndi liðið. Stærsta breytingin fólst samt í því að liðið hafði trú á því sem það var að gera og það er ekki nema eitt og hálft ár síðan að íslenska liðið fór til Þýskalands og eygði von á umspilssæti um að komast á EM. Það sem meira er þá hafði landinn og leikmenn landsliðsins fulla trú á því að þeir gætu sigrað í Þýskalandi. Vonirnar og væntingarnar voru miklar, 2.000 þúsund manns fóru út og vonbrigðin voru mikil í kjölfarið. Nú nokkrum mánuðum síðar eru sömu leikmenn og þjálfarar og léku þennan eftirminnilega leik í Þýskalandi að tapa 4-0 í Króatíu og öllum finnst það mjög eðlilegt. Það er sami andi yfir liðinu og þegar Atli var að ljúka keppni og ekki var hægt að sjá á þeim sem léku í Zagreb að þar léku menn sem höfðu trú á árangri. Mín tilfinning var sú að menn ætluðu sér að sleppa eins vel frá dæminu og þeir gætu. Þetta eru nánast sömu menn og ætluðu að sigra þrefalda heimsmeistara Þýskalands á útivelli. Uppskeran var fjögurra marka tap og eitt íslenskt skot að marki í hvorum hálfleik. Þrátt fyrir að liðið sé á vonarvöl neita þjálfararnir að axla ábyrgð og formaðurinn, sem hefur sannað að hann er mjög kröfuharður, situr gjörsamlega meðvitundarlaus á kantinum og ypptir öxlum yfir genginu. Hann segir að málin verði skoðuð upp á nýtt þegar samningur þeirra félaga rennur út. Það er ekki ábyrg stjórnun á meðan liðið hrynur fyrir framan augun á honum. Kannski er mönnum í Laugardalnum alveg sama á meðan KSÍ heldur áfram að græða á tá og fingri? Svo getur vel verið að það sé algjör vitleysa að gagnrýna þetta landslið. Við getum víst hvort eð er ekki neitt segja menn og kröfurnar á liðið eru óraunhæfar. Samt ætluðum við að sigra í Þýskalandi fyrir einu og hálfu ári síðan. Svo eru margir að missa áhugann gagnvart liðinu. Ef sú þróun heldur áfram þá þurfa Ásgeir, Logi og Eggert ekki lengur að svara til saka fyrir gengi liðsins og þeir verða lausir við óþolandi, óraunhæfar kröfur íþróttafréttamanna og þjóðarinnar sem hafa það eitt unnið til sakar að hafa trú á liðinu. Hafði á reyndar betur við í dag. Eggert Magnússon ætti samt að hafa í huga að ef fólki hættir að standa á sama, og hættir að gera væntingar til liðsins, er hætt við að það fækki á landsleikjum. Þá deyr líka draumur hans um glæsilegan þjóðarleikvang endanlega og í kjölfarið verður allt eins hægt að leika landsleikina á Kópavogsvelli. En er ekki öllum sama? Getum við nokkuð hvort eð er? Henry Birgir Gunnarsson -henry@frettabladid.is
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun
Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar
Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar
Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar
Skoðun Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Opið svar til formanns Samleik- Útsvarsgreiðendur borga leikskólann í Kópavogi! Rakel Ýr Isaksen skrifar
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun