Ástæðulaus ótti 23. nóvember 2006 00:01 Allt bendir til þess að ríkisstjórninni sé að takast það ætlunarverk sitt að koma í gegn afleitu lagafrumvarpi um breytt rekstrarform Ríkisútvarpsins. Ef sú verður raunin hafa ríkisstjórnarflokkarnir látið sér ganga úr greipum mikilvægt tækifæri til þess að skapa sæmilega sátt um Ríkisútvarpið. Þvert á móti mun frumvarpið um að breyta Ríkisútvarpinu í opinbert hlutafélag, aðeins auka á úlfúð í garð stofnunarinnar og þar af leiðandi veikja hana til lengri tíma litið, en ekki styrkja eins og er þó yfirlýstur tilgangur frumvarpsins. Þetta er vond staða því meirihluti þjóðarinnar telur Ríkisútvarpið gegna þýðingarmiklu hlutverki í samfélagi okkar og á stofnunin því skilið að stjórnmálamennirnir leggi sig sérstaklega fram um að skapa henni umgjörð sem um ríkir sátt, en er ekki beinlínis til höfuðs öðrum fjölmiðlum landsins eins og er tilfellið með frumvarpi menntamálaráðherra. Þverpólitísk sátt hefur skapast á Alþingi um fjölmiðlalögin svokölluðu, eins meingallað og það frumvarp þó er, en annað gildir hins vegar um breytt rekstrarform á Ríkisútvarpinu. Engu máli skiptir þótt sótt sé að því frumvarpi með gildum rökum úr báðum áttum; af þeim sem tilheyra vinstri vængnum og hinum sem eru hægra megin við miðju. Í þessu máli virðist ekki annað koma til greina af hálfu ríkisstjórnarinnar en að setja undir sig höfuðið og keyra það í gegn með öllum tiltækum ráðum. Það hefur verið skrítið að fylgjast með framgangi ríkisstjórnarinnar í málum sem snúa að fjölmiðlum undanfarin ár og í raun erfitt að átta sig á hvað það er sem rekur hana áfram í þeim efnum. Líklegast vegur þar þó þyngst óttinn við að missa tökin á fjölmiðlunum, eins og gerst hefur. Bönd stjórnmálamanna á fjölmiðlum hafa raknað hratt upp allt frá því að einkaréttur ríkisins á sjónvarps- og útvarpsútsendingum var afnuminn fyrir réttum tuttugu árum og flokksblöðin gáfu hvert á fætur öðru upp öndina. Í þessu ljósi má skoða hvort tveggja frumvarp menntamálráðherra um eignarhald fjölmiðla og um breytt rekstrarform Ríkisútvarpsins. Í báðum tilvikum eru stjórnmálamenn að herða tök sín á fjölmiðlum landsins og auka möguleika sína á að hafa áhrif á við hvaða aðstæður þeir starfa. Þetta er í hrópandi mótsögn við aðra þróun í athafnalífi landsins undanfarin ár þar sem afskipti ríkisvaldsins hafa farið minnkandi. Þetta er óþarfur ótti. Fjölmiðlar þurfa ekki aukna handleiðslu stjórnmálamanna frekar en önnur fyrirtæki. Þegar upp er staðið kemur mikilvægasta aðhald okkar sem störfum við fjölmiðla frá þjóðinni sjálfri, sem hreinlega hættir að lesa, horfa eða hlusta ef henni mislíkar það efni sem er í boði. Það er engin ástæða til að vantreysta þeim frjálsa vilja. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Kaldal Skoðanir Mest lesið Halldór 4. 10. 2025 Halldór Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun
Allt bendir til þess að ríkisstjórninni sé að takast það ætlunarverk sitt að koma í gegn afleitu lagafrumvarpi um breytt rekstrarform Ríkisútvarpsins. Ef sú verður raunin hafa ríkisstjórnarflokkarnir látið sér ganga úr greipum mikilvægt tækifæri til þess að skapa sæmilega sátt um Ríkisútvarpið. Þvert á móti mun frumvarpið um að breyta Ríkisútvarpinu í opinbert hlutafélag, aðeins auka á úlfúð í garð stofnunarinnar og þar af leiðandi veikja hana til lengri tíma litið, en ekki styrkja eins og er þó yfirlýstur tilgangur frumvarpsins. Þetta er vond staða því meirihluti þjóðarinnar telur Ríkisútvarpið gegna þýðingarmiklu hlutverki í samfélagi okkar og á stofnunin því skilið að stjórnmálamennirnir leggi sig sérstaklega fram um að skapa henni umgjörð sem um ríkir sátt, en er ekki beinlínis til höfuðs öðrum fjölmiðlum landsins eins og er tilfellið með frumvarpi menntamálaráðherra. Þverpólitísk sátt hefur skapast á Alþingi um fjölmiðlalögin svokölluðu, eins meingallað og það frumvarp þó er, en annað gildir hins vegar um breytt rekstrarform á Ríkisútvarpinu. Engu máli skiptir þótt sótt sé að því frumvarpi með gildum rökum úr báðum áttum; af þeim sem tilheyra vinstri vængnum og hinum sem eru hægra megin við miðju. Í þessu máli virðist ekki annað koma til greina af hálfu ríkisstjórnarinnar en að setja undir sig höfuðið og keyra það í gegn með öllum tiltækum ráðum. Það hefur verið skrítið að fylgjast með framgangi ríkisstjórnarinnar í málum sem snúa að fjölmiðlum undanfarin ár og í raun erfitt að átta sig á hvað það er sem rekur hana áfram í þeim efnum. Líklegast vegur þar þó þyngst óttinn við að missa tökin á fjölmiðlunum, eins og gerst hefur. Bönd stjórnmálamanna á fjölmiðlum hafa raknað hratt upp allt frá því að einkaréttur ríkisins á sjónvarps- og útvarpsútsendingum var afnuminn fyrir réttum tuttugu árum og flokksblöðin gáfu hvert á fætur öðru upp öndina. Í þessu ljósi má skoða hvort tveggja frumvarp menntamálráðherra um eignarhald fjölmiðla og um breytt rekstrarform Ríkisútvarpsins. Í báðum tilvikum eru stjórnmálamenn að herða tök sín á fjölmiðlum landsins og auka möguleika sína á að hafa áhrif á við hvaða aðstæður þeir starfa. Þetta er í hrópandi mótsögn við aðra þróun í athafnalífi landsins undanfarin ár þar sem afskipti ríkisvaldsins hafa farið minnkandi. Þetta er óþarfur ótti. Fjölmiðlar þurfa ekki aukna handleiðslu stjórnmálamanna frekar en önnur fyrirtæki. Þegar upp er staðið kemur mikilvægasta aðhald okkar sem störfum við fjölmiðla frá þjóðinni sjálfri, sem hreinlega hættir að lesa, horfa eða hlusta ef henni mislíkar það efni sem er í boði. Það er engin ástæða til að vantreysta þeim frjálsa vilja.
Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun
Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman Skoðun
Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun
Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman Skoðun