Blóð Busi Davi Dóri Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 5. nóvember 2008 06:00 Sama dag og síðustu fjöldamótmæli voru haldin á Austurvelli vegna hins hörmulega efnahagsástands átti ég leið um Langholtsveginn. Á horninu við Holtaveg stóð einmitt Helgi Hóseasson, mótmælandi Íslands, með prikið sitt og spjaldið. Óhagganlegur, friðsamur og svo dásamlega ómótstæðilegur að mig langaði mest að stökkva út úr bílnum og taka mér stöðu þarna hjá honum. Líklega hefði hann alls ekki kært sig um félagsskap minn, því líka þennan dag var ég eins og svo margir full gremju og andúðar á óréttlæti heimsins. Auk þess hef ég ekki nokkra þjálfun í pólitískum mótmælum að ráði, heldur hafa þau hingað til einskorðast við kátar fjöldagöngur á kvennafrídaginn niður Skólavörðustíg. Ég hefði enst svona fimm mínútur þarna á Langholtsveginum, þrátt fyrir göfugan málstað. Eftir að hafa prófað ýmis upphlaup og læti í gegnum tíðina til að fá rétt sinn viðurkenndan minnir Helgi Hóseasson orðið mest á pönkaralega útgáfu af Gandhi. Staðfastlega mættur á mótmælastaðinn sinn í bítið með misjafnlega dularfull skilaboð á prikinu. Stundum mynd af brennandi kirkju eða áleitnar og óþægilegar spurningar um sýkla og guð. Eða náttúrulega hið fræga ljóð í knöppum stíl. Svo skreppur hann kannski heim í mat en mætir svo svikalaust aftur til að berjast fyrir réttlætinu. Þrjóska embættismanna í garð þessa gamla manns er merkileg ráðgáta. Það er ekki eins og hann sé að biðja um mikið. Bara aggalitla riftun á sáttmála sem gerður var við guð í hans nafni án minnsta samráðs. Svolítið eins og að íslenska þjóðin þarf að standa skil á skuldum sem gerðar voru í hennar nafni án þess að spurt hafi verið um leyfi. Í tilfelli Helga snýst gjörningurinn ekki einu sinni um peninga heldur ungbarnaskírn og fermingu sem hvergi er kveðið á um nema í hefðum íslensku þjóðkirkjunnar. Hvorki geistleg né veraldleg yfirvöld telja sig hins vegar hafa heimild til að græja þetta smotterí, kannski af ótta við að móðga guð. Ég hef hins vegar fulla trú á að guð myndi sýna málinu ágætan skilning. Hann hefur fyrirgefið margt annað verra. Það væri líka hvetjandi fyrir okkur öll hin að sjá mótmæli skila árangri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Óvissuferð Hafnfirðinga í boði Orkuveitu Reykjavíkur Kristín María Thoroddsen Skoðun Ertu að grínast með þinn lífsstíl? Halla Þorvaldsdóttir Skoðun Venjuleg kona úr Hveragerði Árni Grétar Finnsson,Björg Ásta Þórðardóttir Skoðun Öflugur iðnaður, sterkt samfélag – Guðrún Hafsteinsdóttir veit hvað þarf Hópur iðnaðarmanna Skoðun Guðrún Hafsteins er leiðtogi Eiður Welding Skoðun Hlíðarendi – hverfið mitt Freyr Snorrason Skoðun Hljóð og mynd fara ekki saman Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Alþjóðaflugvöllurinn á Akureyri: Hvar er Icelandair? Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Leiðtogi nýrra tíma Auður Kjartansdóttir,Bjarnveig Guðbrandsdóttir,Brynhildur Einarsdóttir,Guðrún Ingadóttir,G. Sirrý Ágústsdóttir,Hafdís Gunnarsdóttir,Jónas Kári Eiríksson,Júlíus Guðni Antonsson,Ragnhildur Eva Jónsdóttir,Róbert Smári Gunnarsson Skoðun Raddir, kyn og kassar Linda Björk Markúsardóttir Skoðun
Sama dag og síðustu fjöldamótmæli voru haldin á Austurvelli vegna hins hörmulega efnahagsástands átti ég leið um Langholtsveginn. Á horninu við Holtaveg stóð einmitt Helgi Hóseasson, mótmælandi Íslands, með prikið sitt og spjaldið. Óhagganlegur, friðsamur og svo dásamlega ómótstæðilegur að mig langaði mest að stökkva út úr bílnum og taka mér stöðu þarna hjá honum. Líklega hefði hann alls ekki kært sig um félagsskap minn, því líka þennan dag var ég eins og svo margir full gremju og andúðar á óréttlæti heimsins. Auk þess hef ég ekki nokkra þjálfun í pólitískum mótmælum að ráði, heldur hafa þau hingað til einskorðast við kátar fjöldagöngur á kvennafrídaginn niður Skólavörðustíg. Ég hefði enst svona fimm mínútur þarna á Langholtsveginum, þrátt fyrir göfugan málstað. Eftir að hafa prófað ýmis upphlaup og læti í gegnum tíðina til að fá rétt sinn viðurkenndan minnir Helgi Hóseasson orðið mest á pönkaralega útgáfu af Gandhi. Staðfastlega mættur á mótmælastaðinn sinn í bítið með misjafnlega dularfull skilaboð á prikinu. Stundum mynd af brennandi kirkju eða áleitnar og óþægilegar spurningar um sýkla og guð. Eða náttúrulega hið fræga ljóð í knöppum stíl. Svo skreppur hann kannski heim í mat en mætir svo svikalaust aftur til að berjast fyrir réttlætinu. Þrjóska embættismanna í garð þessa gamla manns er merkileg ráðgáta. Það er ekki eins og hann sé að biðja um mikið. Bara aggalitla riftun á sáttmála sem gerður var við guð í hans nafni án minnsta samráðs. Svolítið eins og að íslenska þjóðin þarf að standa skil á skuldum sem gerðar voru í hennar nafni án þess að spurt hafi verið um leyfi. Í tilfelli Helga snýst gjörningurinn ekki einu sinni um peninga heldur ungbarnaskírn og fermingu sem hvergi er kveðið á um nema í hefðum íslensku þjóðkirkjunnar. Hvorki geistleg né veraldleg yfirvöld telja sig hins vegar hafa heimild til að græja þetta smotterí, kannski af ótta við að móðga guð. Ég hef hins vegar fulla trú á að guð myndi sýna málinu ágætan skilning. Hann hefur fyrirgefið margt annað verra. Það væri líka hvetjandi fyrir okkur öll hin að sjá mótmæli skila árangri.
Öflugur iðnaður, sterkt samfélag – Guðrún Hafsteinsdóttir veit hvað þarf Hópur iðnaðarmanna Skoðun
Leiðtogi nýrra tíma Auður Kjartansdóttir,Bjarnveig Guðbrandsdóttir,Brynhildur Einarsdóttir,Guðrún Ingadóttir,G. Sirrý Ágústsdóttir,Hafdís Gunnarsdóttir,Jónas Kári Eiríksson,Júlíus Guðni Antonsson,Ragnhildur Eva Jónsdóttir,Róbert Smári Gunnarsson Skoðun
Öflugur iðnaður, sterkt samfélag – Guðrún Hafsteinsdóttir veit hvað þarf Hópur iðnaðarmanna Skoðun
Leiðtogi nýrra tíma Auður Kjartansdóttir,Bjarnveig Guðbrandsdóttir,Brynhildur Einarsdóttir,Guðrún Ingadóttir,G. Sirrý Ágústsdóttir,Hafdís Gunnarsdóttir,Jónas Kári Eiríksson,Júlíus Guðni Antonsson,Ragnhildur Eva Jónsdóttir,Róbert Smári Gunnarsson Skoðun