Hin mædda miðja Páll Baldvin Baldvinsson skrifar 26. nóvember 2009 06:00 Heldri herramönnum sem hættir eru í pólitíkinni og lifa á vænum eftirlaunum er tíðrætt þessi dægrin um brúarsmíð í pólitísku lífi landsmanna. Brúin sú er vitaskuld með annan enda í landi þeirra sem misstu völdin í lýðræðislegum kosningum fyrir fáum mánuðum. Eins og það sé sami skikinn undir Framsókn og Sjálfstæðisflokknum, en þaðan liggur brúin: hinn endinn á brúnni er umluktur óveðursskýjum, enda vandséð að hinir hugprúðu brúarsmiðir andans viti vel hver á að annast brúarsporðinn á hinum bakkanum. Brúarsmíðin byggist á gömlu hugtaki hægri og vinstri og ákallið hljómar til hinnar svokölluðu miðjuhreyfingar í íslenskum stjórnmálum. Miðjan í pólitísku lífi á Íslandi byggðist lengi vel á hentistefnusiðum íslenskra smáflokka eða flokksbrota, þeirra hreyfinga sem voru svo lausar í hugsjónarásinni að þær voru tilbúnar að láta undan í flestum efnum, gefa sig á vald hinum stærri hreyfingum og tryggja þeim meirihluta á þingi. Lengi gegndi Alþýðuflokkurinn þessu hlutverki en svo tók Framsókn við, annar flokkurinn er kompa í skúffu eldri krata, hinn flokkurinn hefur gengið í gegnum endurnýjun á mannskap eftir að fyrri áhöfn sat lengi á valdastólum í skjóli sjálfstæðismanna. Og nú gera menn sér vonir um að þessir flokkar geti aftur fengið stjórnartaumana: Nú get ég, segir hin unga kynslóð reynslulítilla flokksmanna sem röðuðu sér á listana í vor. Víst má deila um það lengi og mikið hvort núverandi ríkisstjórn sé öll að aðhafast hið rétta í hinni erfiðu stöðu íslenskra stjórnmála, hún kann að vera sundruð og ósamstíga, hún kann að vera að gera allt vitlaust, en þótt þeir sitji flötum beinum í rústunum nýir og eldri forystumenn Framsóknar og íhaldsins og fægi látlaust allt grjót sem hönd á festir í þeirri von að þar séu lausnar- eða óskasteinar sem færi þeim völdin á ný, blasir sú staðreynd við að starfandi meirihluti býr við bærilegan þingstyrk í flestum málum. Það væri pólitískt óráð þeirra flokka að gefast upp á sínu erfiða verkefni. Því ekki að feisa það? Vilji menn byggja brýr, má reyna það á málefnalegum grundvelli - til að byrja með. Fátt í málflutningi stjórnarandstöðu bendir til að þar sé nokkur vilji til málamiðlana. Þvert á móti standa menn daglangt og brjóta öll borð sem liggja í átt til samstöðu með hertum munni, æsilegum augum og handaslætti. Og meðan þannig fer fram í þingsölum er engin von til að þjóðin, kjósendur, sjái brýr byggðar milli manna og flokka. Miðjuna rak burt úr íslenskum stjórnmálum fyrir löngu og vilji menn finna einhverja sökudólga er hollast að leita fyrst í eigin ranni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Páll Baldvin Baldvinsson Mest lesið Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun
Heldri herramönnum sem hættir eru í pólitíkinni og lifa á vænum eftirlaunum er tíðrætt þessi dægrin um brúarsmíð í pólitísku lífi landsmanna. Brúin sú er vitaskuld með annan enda í landi þeirra sem misstu völdin í lýðræðislegum kosningum fyrir fáum mánuðum. Eins og það sé sami skikinn undir Framsókn og Sjálfstæðisflokknum, en þaðan liggur brúin: hinn endinn á brúnni er umluktur óveðursskýjum, enda vandséð að hinir hugprúðu brúarsmiðir andans viti vel hver á að annast brúarsporðinn á hinum bakkanum. Brúarsmíðin byggist á gömlu hugtaki hægri og vinstri og ákallið hljómar til hinnar svokölluðu miðjuhreyfingar í íslenskum stjórnmálum. Miðjan í pólitísku lífi á Íslandi byggðist lengi vel á hentistefnusiðum íslenskra smáflokka eða flokksbrota, þeirra hreyfinga sem voru svo lausar í hugsjónarásinni að þær voru tilbúnar að láta undan í flestum efnum, gefa sig á vald hinum stærri hreyfingum og tryggja þeim meirihluta á þingi. Lengi gegndi Alþýðuflokkurinn þessu hlutverki en svo tók Framsókn við, annar flokkurinn er kompa í skúffu eldri krata, hinn flokkurinn hefur gengið í gegnum endurnýjun á mannskap eftir að fyrri áhöfn sat lengi á valdastólum í skjóli sjálfstæðismanna. Og nú gera menn sér vonir um að þessir flokkar geti aftur fengið stjórnartaumana: Nú get ég, segir hin unga kynslóð reynslulítilla flokksmanna sem röðuðu sér á listana í vor. Víst má deila um það lengi og mikið hvort núverandi ríkisstjórn sé öll að aðhafast hið rétta í hinni erfiðu stöðu íslenskra stjórnmála, hún kann að vera sundruð og ósamstíga, hún kann að vera að gera allt vitlaust, en þótt þeir sitji flötum beinum í rústunum nýir og eldri forystumenn Framsóknar og íhaldsins og fægi látlaust allt grjót sem hönd á festir í þeirri von að þar séu lausnar- eða óskasteinar sem færi þeim völdin á ný, blasir sú staðreynd við að starfandi meirihluti býr við bærilegan þingstyrk í flestum málum. Það væri pólitískt óráð þeirra flokka að gefast upp á sínu erfiða verkefni. Því ekki að feisa það? Vilji menn byggja brýr, má reyna það á málefnalegum grundvelli - til að byrja með. Fátt í málflutningi stjórnarandstöðu bendir til að þar sé nokkur vilji til málamiðlana. Þvert á móti standa menn daglangt og brjóta öll borð sem liggja í átt til samstöðu með hertum munni, æsilegum augum og handaslætti. Og meðan þannig fer fram í þingsölum er engin von til að þjóðin, kjósendur, sjái brýr byggðar milli manna og flokka. Miðjuna rak burt úr íslenskum stjórnmálum fyrir löngu og vilji menn finna einhverja sökudólga er hollast að leita fyrst í eigin ranni.
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun