Réttlætið sigrar víst að lokum Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 7. júlí 2010 06:00 Það er frekar neyðarlegt að vera með sterka réttlætiskennd en telja sig sjaldnast í stakk búinn að takast á við þær afleiðingar sem framgangur réttvísinnar og réttlætis hefur í för með sér. Þessi neyðarlega staða síendurtekur sig þó á Íslandi rétt eins og þau skilaboð liggi í loftinu að þjóðin hafi ekki efni á að stjórnast af réttlætiskennd. Fyrsta dæmið sem ég sá um þessa háttsemi var reyndar afar saklaust. Ég var á Laugardalsvellinum að horfa á landsleik þegar Eiður Smári Guðjohnsen braut harkalega af sér. Dómarinn beið ekki boðanna og rauk að kappanum harðákveðinn meðan hann teygði sig í brjóstvasann eftir gula spjaldinu, en þá versnaði í því. Mundi hann allt í einu að Eiður hafði fengið gult spjald áður og yrði því að fara í sturtu ef hann liti það í annað sinn. „Það er nú ekki hægt að reka besta landsliðsmann Íslands út af," hefur hann örugglega hugsað með sér. „Þetta er á þeirra heimavelli og þeir gera í buxurnar ef þeir missa kappann út af. Þar að auki eru örugglega komnir fjölmargir áhorfendur alla leið frá Bíldudal til að horfa á hann." Hann stakk því gula spjaldinu aftur í vasann og leit til Eiðs alveg eyðilagður. Eftir hrun tók þetta á sig alvarlegri mynd enda voru stórtækir kaupsýslumenn búnir að keyra fyrirtæki sín í þrot og koma þjóðinni í stórvandræði með ofurskuldum. Réttlætiskenndin hefur eflaust sagt ráðamönnum að réttast væri að ganga að þeim eins og öllum öðrum óreiðumönnum. Þeir töldu það þó of dýrkeypt fyrir íslenskt efnahagslíf. Rauða spjaldinu var því stungið niður í brjóstvasann svo ég noti nú líkingarmálið úr Laugardalnum. Nú hefur Hæstiréttur dæmt gengislánin ólögleg. Yfirvöld segja þjóðina þó ekki hafa efni á því að taka á þeim eins og hverri annarri lögleysu. Réttvísin kostar sitt rétt eins og réttlætið. Þrátt fyrir þetta er ég samt svo róman-tískur að trúa því að réttlætið sigri að lokum. Til eru nefnilega reikningsskil sem enginn kemst hjá. Þjóðskáldið okkar Páll Ólafsson lýsir þeim af mikilli snilld í eftirfarandi stöku: Illa fenginn auðinn þinn,/ áður en lýkur nösum,/ aftur tínir andskotinn/ upp úr þínum vösum. Eflaust finna margir hugarhægð í því að réttlætið sé í alvörunni til. Það er þó sorglegra að það ber að þakka djöflinum en ekki yfirvaldinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Hugsanlega löglegt, en siðlaust og grimmt — af hundsráni í GOGG Kristinn Ka. Nína Sigríðarson Skoðun Þjóðkirkjan engu svarar – hylur sig í fræðilegri þoku Hilmar Kristinsson Skoðun Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir Skoðun Ríkisstjórnin ræðst gegn launafólki og atvinnulausum Finnbjörn A. Hermannson Skoðun Saman getum við komið í veg fyrir slag Alma D. Möller Skoðun Öryggisgæslu í Mjódd, núna, takk fyrir! Helgi Áss Grétarsson Skoðun Fátæk börn á Íslandi Kolbrún Baldursdóttir Skoðun Svar til stjórnunarlegs ábyrgðarmanns frá Keflavík Soffía Sigurðardóttir Skoðun Einkavæðing orkunnar, skattasniðganga og lífeyrissjóðir Ögmundur Jónasson Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun
Það er frekar neyðarlegt að vera með sterka réttlætiskennd en telja sig sjaldnast í stakk búinn að takast á við þær afleiðingar sem framgangur réttvísinnar og réttlætis hefur í för með sér. Þessi neyðarlega staða síendurtekur sig þó á Íslandi rétt eins og þau skilaboð liggi í loftinu að þjóðin hafi ekki efni á að stjórnast af réttlætiskennd. Fyrsta dæmið sem ég sá um þessa háttsemi var reyndar afar saklaust. Ég var á Laugardalsvellinum að horfa á landsleik þegar Eiður Smári Guðjohnsen braut harkalega af sér. Dómarinn beið ekki boðanna og rauk að kappanum harðákveðinn meðan hann teygði sig í brjóstvasann eftir gula spjaldinu, en þá versnaði í því. Mundi hann allt í einu að Eiður hafði fengið gult spjald áður og yrði því að fara í sturtu ef hann liti það í annað sinn. „Það er nú ekki hægt að reka besta landsliðsmann Íslands út af," hefur hann örugglega hugsað með sér. „Þetta er á þeirra heimavelli og þeir gera í buxurnar ef þeir missa kappann út af. Þar að auki eru örugglega komnir fjölmargir áhorfendur alla leið frá Bíldudal til að horfa á hann." Hann stakk því gula spjaldinu aftur í vasann og leit til Eiðs alveg eyðilagður. Eftir hrun tók þetta á sig alvarlegri mynd enda voru stórtækir kaupsýslumenn búnir að keyra fyrirtæki sín í þrot og koma þjóðinni í stórvandræði með ofurskuldum. Réttlætiskenndin hefur eflaust sagt ráðamönnum að réttast væri að ganga að þeim eins og öllum öðrum óreiðumönnum. Þeir töldu það þó of dýrkeypt fyrir íslenskt efnahagslíf. Rauða spjaldinu var því stungið niður í brjóstvasann svo ég noti nú líkingarmálið úr Laugardalnum. Nú hefur Hæstiréttur dæmt gengislánin ólögleg. Yfirvöld segja þjóðina þó ekki hafa efni á því að taka á þeim eins og hverri annarri lögleysu. Réttvísin kostar sitt rétt eins og réttlætið. Þrátt fyrir þetta er ég samt svo róman-tískur að trúa því að réttlætið sigri að lokum. Til eru nefnilega reikningsskil sem enginn kemst hjá. Þjóðskáldið okkar Páll Ólafsson lýsir þeim af mikilli snilld í eftirfarandi stöku: Illa fenginn auðinn þinn,/ áður en lýkur nösum,/ aftur tínir andskotinn/ upp úr þínum vösum. Eflaust finna margir hugarhægð í því að réttlætið sé í alvörunni til. Það er þó sorglegra að það ber að þakka djöflinum en ekki yfirvaldinu.
Hugsanlega löglegt, en siðlaust og grimmt — af hundsráni í GOGG Kristinn Ka. Nína Sigríðarson Skoðun
Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir Skoðun
Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun
Hugsanlega löglegt, en siðlaust og grimmt — af hundsráni í GOGG Kristinn Ka. Nína Sigríðarson Skoðun
Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir Skoðun
Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun