Látum þá ekki eyðileggja stjórnlagaþingið Hjörtur Hjartarson skrifar 24. nóvember 2010 07:45 Það var gott að fá Óla Björn Kárason í Silfur Egils um helgina, eina þingmanninn sem greiddi atkvæði á móti lögunum um stjórnlagaþing. Óli færði í orð það sem mörgum er ofarlega í huga, að hann hygðist vinna að því að eyðileggja stjórnlagaþingið. Hann vill vinna gegn markmiði og tilgangi þingsins. Svo vel vill til, fyrir Óla Björn, að í framboði eru fulltrúar sem vilja einmitt vinna að því sama, það er að engar breytingar verði gerðar á stjórnarskránni. Óli ætlar að mæta á kjörstað til þess að kjósa þá. Það er vandasamt að byggja upp og skapa, en auðvelt að rífa niður og eyðileggja. Á stjórnlagþingi þurfa skemmdarvargar ekkert annað að gera en þvælast fyrir. - Kjósendur ættu að hafa það í huga. Til þess að komast að þeirri niðurstöðu að engar breytingar þyrfti að gera á stjórnarskránni, þurfti Óli Björn bæði að líta framhjá staðreyndum og fara með fleipur. Hvort tveggja reyndist honum létt verk. Óli sagðist hneykslaður á þeirri vanvirðingu sem fólk sýndi stjórnarskránni, það ætti að vaða yfir hana á skítum skónum, og hreinlega brjóta hana með því að breyta henni á þann hátt sem fyrirhugað er. Óli vildi samt láta það liggja milli hluta! Við nánari umhugsun er það skiljanlegt. Óþarfi er að fjölyrða um aðferðina við fyrirhugaðar breytingarnar á stjórnarskránni. Þar er ekkert stjórnarskrárbrot á ferð. Alþingi mun samþykkja breytingarnar á tveimur þingum með kosningum á milli, og sérstakri þjóðaratkvæðagreiðslu. Það kemur síðan úr hörðust átt þegar varaþingmaður Sjálfstæðisflokksins hneykslast á því að stjórnarskránni sé sýnd vanvirðing. Enginn flokkur hefur rangtúlkað stjórnarskrána, vísvitandi, jafnherfilega og sá flokkur. Ekki þarf annað en vísa til 26. greinar í því sambandi. Flokkur Óla Björns hafði það einfaldlega þannig - eftir pólitískum hentugleika - að sú grein þýddi ekki það sem hún þýddi samkvæmt orðanna hljóðan, heldur eitthvað allt annað. - Þarna væri raunar komið tilefni út af fyrir sig til endurskoðunar, ef ekki væri um að ræða atburð sem fól í sér svívirðilega aðför að stjórnarskránni. Hávær krafa um endurskoðun stjórnarskrárinnar er til komin vegna þess almenningur vill geta ákveðið, skilið og virt þau grundvallarlög sem íslenskt samfélag er reist á, og varið þau gegn yfirgangi gamalgróinna valdastofnanna og valdafíkla. Yfirgangi þeirra sem engar breytingar vilja sjá á stjórnarskránni, engar breytingar vilja gera á samfélaginu þótt landinu hafi verið stefnt í pólitískt og efnahagslegt þrot. Óli Björn gerði mikið úr því að mörgum greinum hefði verið breytt eða bætt í stjórnarskrárna. Það er út af fyrir sig rétt. Hins vegar leit hann framhjá þeirri staðreynd og afneitaði, að heildarendurskoðun stjórnarskrárinnar hefur aldrei farið fram. Sú samstaða sem náðist á Alþingi um lýðveldisstjórnarskrána árið 1944 hvíldi einmitt á þeim sameiginlega skilningi að heildarendurskoðun á henni færi fram við fyrsta tækifæri. Eða, eins og segir í áliti svonefndrar milliþinganefndar frá þeim tíma: "[...] Má ætla að það starf verði öllu víðtækara og þurfi þar til að afla ýmissa gagna er nú liggja eigi fyrir, svo sem að gaumgæfa reynsu þá, er lýðræðisþjóðir heimsins óefað öðlast í þessum efnum á þeim tímum, sem nú líða yfir mannkynið. Þangað til því verki yrði lokið, ætti sú stjórnarskrá sem hér er lögð fram, að nægja, enda eru ákvæði hennar mestmegnis þau, er nú gilda í stjórnskipunarlögum hins íslenska ríkis, að breyttu hinu æðsta stjórnarformi, frá konungdæmi til lýðveldis [...]." Nokkrar atrennur hafa verið gerðar að þessari heildarendurskoðun, en þær hafa allar mistekist. Ástæðan er sú að stjórnmálaflokkarnir hafa alltaf, þegar til hefur átt að taka, tekið sérhagsmuni sína fram yfir almannahagsmuni, til stórskaða fyrir almenning og samfélagið allt. Síðast var gerð tilraun til endurskoðunar árið 2005, undir forsæti Jóns Kristjánssonar. Margar góðar hugmyndir komu út úr því starfi, ekki síst frá sérfræðingum sem komu að endurskoðuninni. Hins vegar hef ég eftir Jóni að það hafi þvælst fyrir að menn voru sífellt með hugann ýmist límdan við Ólaf Ragnar Grímsson og málskotsréttinn eða Davíð Oddsson og skipan dómara í embætti. - Ábyrgðarleysið og sérhagsmunagæslan er söm við sig. Í einu orði, vanhæfnin. Enda segir í greinargerð með frumvarpi til laga um stjórnlagaþing: "Í ljósi þess að stjórnmálaflokkunum hefur ekki tekist að ná samstöðu um nauðsynlegar breytingar á núgildandi stjórnarskrá, þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir, er lagt til að stofnað verði til sérstaks stjórnlagaþings með þjóðkjörnum fulltrúum sem verði falið þetta mikilvæga verkefni." Látum ekki skemmdarvarga eyðileggja stjórnlagaþingið. Vöndum okkur við að velja frambjóðendur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hjörtur Hjartarson Mest lesið Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun Ófullnægjandi vinnubrögð ófaglærðra „iðnaðarmanna“: Áhrif á húskaupendur Kristinn R Guðlaugsson Skoðun Snorri Másson er ekki vandinn – hann er viðvörun Helen Ólafsdóttir Skoðun Loftslagsverkfallið krefst aðgerða strax! Tinna Hallgrímsdóttir Skoðun Látum draumana rætast, á kostnað hverra? Takmarkanir menntastefnu Reykjavíkurborgar Ingólfur Dan Þórisson,Margrét Dan Þórisdóttir,Ana Victoria Cate,Helga Dögg Yngvadóttir Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Landsbyggðin án háskóla? Ketill Sigurður Jóelsson Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal Skoðun Skoðun Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Samúel Karl Ólason skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Vaxtamunarviðskipti láta aftur á sér kræla Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Græðgin í forgrunni Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Greiningar eða lausnir – hvort vegur þyngra? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Sterk staða Hafnarfjarðar Orri Björnsson skrifar Skoðun Bless bless jafnlaunavottun Sigríður Margrét Oddsdóttir skrifar Sjá meira
Það var gott að fá Óla Björn Kárason í Silfur Egils um helgina, eina þingmanninn sem greiddi atkvæði á móti lögunum um stjórnlagaþing. Óli færði í orð það sem mörgum er ofarlega í huga, að hann hygðist vinna að því að eyðileggja stjórnlagaþingið. Hann vill vinna gegn markmiði og tilgangi þingsins. Svo vel vill til, fyrir Óla Björn, að í framboði eru fulltrúar sem vilja einmitt vinna að því sama, það er að engar breytingar verði gerðar á stjórnarskránni. Óli ætlar að mæta á kjörstað til þess að kjósa þá. Það er vandasamt að byggja upp og skapa, en auðvelt að rífa niður og eyðileggja. Á stjórnlagþingi þurfa skemmdarvargar ekkert annað að gera en þvælast fyrir. - Kjósendur ættu að hafa það í huga. Til þess að komast að þeirri niðurstöðu að engar breytingar þyrfti að gera á stjórnarskránni, þurfti Óli Björn bæði að líta framhjá staðreyndum og fara með fleipur. Hvort tveggja reyndist honum létt verk. Óli sagðist hneykslaður á þeirri vanvirðingu sem fólk sýndi stjórnarskránni, það ætti að vaða yfir hana á skítum skónum, og hreinlega brjóta hana með því að breyta henni á þann hátt sem fyrirhugað er. Óli vildi samt láta það liggja milli hluta! Við nánari umhugsun er það skiljanlegt. Óþarfi er að fjölyrða um aðferðina við fyrirhugaðar breytingarnar á stjórnarskránni. Þar er ekkert stjórnarskrárbrot á ferð. Alþingi mun samþykkja breytingarnar á tveimur þingum með kosningum á milli, og sérstakri þjóðaratkvæðagreiðslu. Það kemur síðan úr hörðust átt þegar varaþingmaður Sjálfstæðisflokksins hneykslast á því að stjórnarskránni sé sýnd vanvirðing. Enginn flokkur hefur rangtúlkað stjórnarskrána, vísvitandi, jafnherfilega og sá flokkur. Ekki þarf annað en vísa til 26. greinar í því sambandi. Flokkur Óla Björns hafði það einfaldlega þannig - eftir pólitískum hentugleika - að sú grein þýddi ekki það sem hún þýddi samkvæmt orðanna hljóðan, heldur eitthvað allt annað. - Þarna væri raunar komið tilefni út af fyrir sig til endurskoðunar, ef ekki væri um að ræða atburð sem fól í sér svívirðilega aðför að stjórnarskránni. Hávær krafa um endurskoðun stjórnarskrárinnar er til komin vegna þess almenningur vill geta ákveðið, skilið og virt þau grundvallarlög sem íslenskt samfélag er reist á, og varið þau gegn yfirgangi gamalgróinna valdastofnanna og valdafíkla. Yfirgangi þeirra sem engar breytingar vilja sjá á stjórnarskránni, engar breytingar vilja gera á samfélaginu þótt landinu hafi verið stefnt í pólitískt og efnahagslegt þrot. Óli Björn gerði mikið úr því að mörgum greinum hefði verið breytt eða bætt í stjórnarskrárna. Það er út af fyrir sig rétt. Hins vegar leit hann framhjá þeirri staðreynd og afneitaði, að heildarendurskoðun stjórnarskrárinnar hefur aldrei farið fram. Sú samstaða sem náðist á Alþingi um lýðveldisstjórnarskrána árið 1944 hvíldi einmitt á þeim sameiginlega skilningi að heildarendurskoðun á henni færi fram við fyrsta tækifæri. Eða, eins og segir í áliti svonefndrar milliþinganefndar frá þeim tíma: "[...] Má ætla að það starf verði öllu víðtækara og þurfi þar til að afla ýmissa gagna er nú liggja eigi fyrir, svo sem að gaumgæfa reynsu þá, er lýðræðisþjóðir heimsins óefað öðlast í þessum efnum á þeim tímum, sem nú líða yfir mannkynið. Þangað til því verki yrði lokið, ætti sú stjórnarskrá sem hér er lögð fram, að nægja, enda eru ákvæði hennar mestmegnis þau, er nú gilda í stjórnskipunarlögum hins íslenska ríkis, að breyttu hinu æðsta stjórnarformi, frá konungdæmi til lýðveldis [...]." Nokkrar atrennur hafa verið gerðar að þessari heildarendurskoðun, en þær hafa allar mistekist. Ástæðan er sú að stjórnmálaflokkarnir hafa alltaf, þegar til hefur átt að taka, tekið sérhagsmuni sína fram yfir almannahagsmuni, til stórskaða fyrir almenning og samfélagið allt. Síðast var gerð tilraun til endurskoðunar árið 2005, undir forsæti Jóns Kristjánssonar. Margar góðar hugmyndir komu út úr því starfi, ekki síst frá sérfræðingum sem komu að endurskoðuninni. Hins vegar hef ég eftir Jóni að það hafi þvælst fyrir að menn voru sífellt með hugann ýmist límdan við Ólaf Ragnar Grímsson og málskotsréttinn eða Davíð Oddsson og skipan dómara í embætti. - Ábyrgðarleysið og sérhagsmunagæslan er söm við sig. Í einu orði, vanhæfnin. Enda segir í greinargerð með frumvarpi til laga um stjórnlagaþing: "Í ljósi þess að stjórnmálaflokkunum hefur ekki tekist að ná samstöðu um nauðsynlegar breytingar á núgildandi stjórnarskrá, þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir, er lagt til að stofnað verði til sérstaks stjórnlagaþings með þjóðkjörnum fulltrúum sem verði falið þetta mikilvæga verkefni." Látum ekki skemmdarvarga eyðileggja stjórnlagaþingið. Vöndum okkur við að velja frambjóðendur.
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Ófullnægjandi vinnubrögð ófaglærðra „iðnaðarmanna“: Áhrif á húskaupendur Kristinn R Guðlaugsson Skoðun
Látum draumana rætast, á kostnað hverra? Takmarkanir menntastefnu Reykjavíkurborgar Ingólfur Dan Þórisson,Margrét Dan Þórisdóttir,Ana Victoria Cate,Helga Dögg Yngvadóttir Skoðun
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Samúel Karl Ólason skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar
Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar
Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar
Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Ófullnægjandi vinnubrögð ófaglærðra „iðnaðarmanna“: Áhrif á húskaupendur Kristinn R Guðlaugsson Skoðun
Látum draumana rætast, á kostnað hverra? Takmarkanir menntastefnu Reykjavíkurborgar Ingólfur Dan Þórisson,Margrét Dan Þórisdóttir,Ana Victoria Cate,Helga Dögg Yngvadóttir Skoðun