Setti ljóðabækurnar upp í Excel

Lovísa Elísabet Sigrúnardóttir , Lay Low, hefur sent frá sér sína þriðju plötu, Brostinn streng, þar sem hún syngur eigin lög við ljóð íslenskra skáldkvenna. Kjartan Guðmundsson spjallaði við Lovísu um gerð plötunnar, sem hún segir kraftmeiri en þær fyrri.

Sem unglingur missti ég alveg af ljóðum. Ég las hvorki ljóð né samdi þau eins og margir jafnaldrar mínir gerðu og var líklega bara mjög seinþroska í þessum málum," segir Lovísa Elísabet Sigrúnardóttir, Lay Low, sem nýlega sendi frá sér sína þriðju sólóplötu, Brostinn streng, sem hlotið hefur prýðisgóðar viðtökur og var meðal annars sæmd fjórum stjörnum í plötudómi Fréttablaðsins. Á plötunni syngur Lovísa eigin lög við ljóð íslenskra skáldkvenna frá ýmsum tímum; Hugrúnar, Margrétar Jónsdóttur, Huldu og Undínu meðal annarra.

Hingað til hefur Lovísa mestmegnis samið texta á ensku en ákvað að breyta til í þetta sinn. "Það var kominn tími á eina plötu með íslenskum textum. Fyrir tveimur árum datt ég ofan í ljóðabók sem vinkona mín á og fann þar ljóð sem mér þótti svo afskaplega fallegt að ég varð að semja lag við það. Þá uppgötvaði ég að þetta væri í rauninni hægt, en þetta er stórt skref því hingað til hef ég samið flesta mína texta sjálf. Fyrst var þetta rosalega skrýtið, en eftir að hafa samið lögin og sungið þau líður mér næstum því eins og ég hafi samið ljóðin sjálf, því ég samsama mig svo vel með þeim," útskýrir Lovísa.

Ætla að lesa þær allar

Eftir að Lovísa hafði ákveðið að hrinda verkefninu í framkvæmd segist hún hafa gengið kerfisbundið til verks og sett sér það markmið að lesa allar ljóðabækur eftir íslenskar skáldkonur sem hún kæmist yfir. Því takmarki hefur tónlistarkonan ekki enn náð, eðlilega, en telur ekki ólíklegt að það takist í framtíðinni.

"Ég settist bara inn á skrifstofu og las og las og las," rifjar hún upp. "Ég fann stóran útgáfulista og fór vandlega yfir hann, setti upp í Excel, hakaði við hvaða bækur ég hafði lesið eða ekki lesið, hvaða ljóð ég hafði valið úr og þar fram eftir götunum, og var fljótlega komin með rúmlega hundrað ljóð sem mér þótti öll jafn flott. Kannski var óþarfi að taka þetta svona föstum tökum, en mér fannst það gaman," segir Lovísa og bætir við að ljóðin sem að lokum rötuðu á plötuna hafi ekki verið valin með ákveðin þemu eða yrkisefni í huga.

"Eftir á að hyggja finnst mér þó sem ákveðinn tónn sé á plötunni, en það hefur líklega gerst óvart. Það er mikið um sorgir og vonir í ljóðunum og tilfinningar sem gjarnan eru túlkaðar með myndlíkingum. Titillagið, Brostinn strengur, fjallar um stjörnu sem sést á himni þar til hretið kemur og felur hana. Í öðru lagi, Helgöngu, er fjallað um að verða úti í snjónum. Heitt og kalt er því dálítið áberandi, nokkurs konar haust- og vetrarfílingur. Fyrir utan lagið Kvöld í skógi sem fjallar um fallegt sumarkvöld," segir Lovísa. Önnur ljóð á plötunni telur hún einfaldlega hafa náð að hreyfa við sér á einhvern máta. Ljóðið Í veikindum eftir Evu Hjálmarsdóttur tengi hún til að mynda ekki endilega við sín eigin alvarlegu veikindi, þegar Lovísa fékk heilaæxli fyrir tíu árum, heldur heilli hana frekar heildarhugmyndin um von sem brýst í gegnum erfiðleika.

Mamma á öllum plötunum

Eini textinn sem söngkonan samdi sjálf á nýju plötunni er Gleðileg blóm, sem Lovísa samdi til Sigrúnar móður sinnar í tilefni afmæli þeirrar síðarnefndu. "Mér hefur tekist að hafa lag um mömmu á öllum plötunum mínum," segir Lovísa og hlær. "Enda er ég mikil mömmustelpa og mamma er svo stór hluti af mér. Ég komst ekki einu sinni til að færa henni eintak af nýju plötunni áður en hún hafði keypt sér aðgang að Tónlist.is til að hlusta á hana, því hún gat ekki beðið. Ég var dálítið hrædd um að hugsanlega væri of mikið af trommusólóum og slíku fyrir mömmu smekk, en henni finnst platan æðisleg."

Lovísa samsinnir því að á Brostnum streng sé að finna talsvert fjölbreyttari lagasmíðar og útsetningar en á fyrri plötum hennar tveimur, Please Don't Hate Me frá 2006 og Farewell Good Night's Sleep frá 2006.

"Hljómurinn á nýju plötunni er dálítið melankólískur en samt er í raun erfitt að merkja einhvern heildarbrag. Fyrsta lagið er til dæmis gjörólíkt lokalaginu og kennir ýmissa grasa í þeim sem á milli koma. Það er skemmtilegt og mér finnst líka gaman að finna hversu mikið mér hefur farið fram í hljóðfæraleiknum," segir Lovísa, sem sér um allan gítarleik á plötunni auk þess að grípa í hljómborð. "Síðasta plata Farewell Good Night's Sleep sem einkenndist af ljúfri kántrí-rómantík var rosalega mjúk, nánast "easy listening" en það er meiri kraftur í nýju plötunni."

Fæ afslátt hjá fyrrverandi

Meðal fríðs flokks tónlistarfólks sem kemur að gerð nýju plötunnar er Agnes Erna, kærasta Lovísu, sem syngur bakraddir og stundar nám í djasssöng við Tónlistarskóla FÍH, og fyrrverandi eiginmaður Lovísu, Magnús Öder, sem leikur á hin ýmsu hljóðfæri auk þess að gegna hlutverki upptökustjóra og útsetja lögin með höfundinum.

Lovísa segir alls enga dramatík fylgja því að vinna svo náið með unnustu sinni og fyrrverandi eiginmanni.

"Ég og Magnús erum bestu vinir og það er mjög gott að vinna með honum. Hann er rosalega duglegur. Fyrir þessa plötu réði ég hann sem upptökustjóra en hann gerði verkefnið strax að sínu eigin, vann myrkranna á milli og var alveg jafn einbeittur og ég í að skila frá sér góðri plötu. Svona lagað veltur auðvitað alltaf á því hvernig sambandsslitin hafa orðið. Við vorum unglingar þegar við kynntumst og ólumst nánast upp saman, en það var ekki eins og við ættum hús, bíl og barn þegar við skildum. Frekar bara tveir krakkar að leika okkur saman í hljómsveit Benny Crespo's Gang. Þetta fyrirkomulag hentar mér líka vel því ég fæ afslátt hjá Magnúsi," segir Lovísa og hlær, og bætir við að vegna þess hve vel samstarfið gangi sé ætlunin að hún og Magnús hefji strax vinnu við nýja plötu. Sú plata verði á ensku, en í framtíðinni gefi hún eflaust út aðra plötu með íslenskum ljóðum.

Bara stelpa með gítar

Magnús Öder vann einnig með Lovísu að fyrstu breiðskífunni hennar, Please Don't Hate me, en á þeirri plötu var að finna mörg lög sem lýsa mætti sem blús-skotnum. Platan vakti gríðarlega athygli þegar hún kom út og gerði Lay Low að þekktu andliti nánast á einni nóttu.

"Það koma mér algjörlega í opna skjöldu, því ætlunin var aldrei að gera tónlistina að lifibrauði. Ég var voðalegur klaufi, vissi ekkert hvað ég var að gera, og stundum þegar ég heyri lög af fyrstu plötunni fæ ég pínkulítinn kjánahroll. Mér þykir samt mjög vænt um þessa plötu og skammast mín hreint ekki fyrir hana. En aldrei hefði mig órað fyrir því hversu vel hún seldist. Eina stundina vissi enginn hver ég var og svo skyndilega myndaðist gríðarlegt "hæp" í kringum þessa litlu indíplötu. Ég hafði gert mér vonir um að selja í kringum tvö hundruð stykki en nú hefur hún selst í yfir tíu þúsund eintökum," segir Lovísa, sem var í þeirri óvenjulegu aðstöðu að starfa í Skífunni á þessum tíma og afgreiddi því fjöldann allan viðskiptavinum sem keyptu plötu hennar sjálfrar.

"Stundum spurðu viðskiptavinirnir mig um álit mitt á þessari plötu með Lay Low og vissu ekkert hver ég var. Oftast sagði ég að platan væri ágæt, "bara svona stelpa með kassagítar". Ég á erfiðara með þetta í dag því fólk tekur dálítið eftir mér, svona hálf-srílenskri," segir Lovísa, en faðir hennar er frá Srí Lanka og býr í London þar sem Lovísa fæddist. Hún ólst að megninu til í Laugarneshverfinu, gekk í Menntaskólann við Hamrahlíð og lærði á píanó upp undir 5. stig.

"Svo fékk ég leið á píanóinu og fór að læra á bassa í staðinn. Mér fannst það meira kúl. Á tímabili bjó ég á Selfossi og þar kynntist ég Magnúsi og hinum strákunum í Benny Crespo's Gang, sem leyfðu mér að vera með í hljómsveitinni sinni. Þannig hófst þetta tónlistarbrölt allt saman."

Reynslan skilar sér vonandi

Útgáfutónleikar Brostins strengs fóru fram í gærkvöldi í Hofi á Akureyri og Lovísa heldur samsvarandi tónleika í Reykjavík hinn 18. nóvember næstkomandi. Þá kemur hún fram í Fríkirkjunni, en þar hafa allir hennar útgáfutónleikar til þessa farið fram.

"Á fyrstu útgáfutónleikunum mínum jarmaði ég af óöryggi. Ég var veik á þeim næstu, röddin í ólagi og ég í hálfgerðu stress-blakkáti í fyrstu þremur lögunum, svo ég stefni að því að vera mjög róleg og afslöppuð á þessum tónleikum. Áhorfendurnir eiga það skilið og vonandi fer þessa fimm ára reynsla úr bransanum eitthvað að skila sér," segir Lovísa að lokum.