Sviplaust og leiðinlegt Jónas Sen skrifar 5. júní 2012 20:00 Berlioz. Tónlist. Rómeó og Júlía eftir Berlioz. Sinfóníuhljómsveit Íslands. Flutt í Eldborgarsal Hörpu 25. maí á Listahátíð í Reykjavík. Rómeó og Júlía eftir Berlioz er sinfónía, ekki ballett eins og samnefnt verk eftir Prokofiev. Þrír einsöngvarar koma fram með hljómsveitinni, líka kór. Tónlistin er falleg, í henni eru mörg hrífandi augnablik. Laglínurnar eru magnaðar, hljómarnir töfrandi. Framvindan er oft óvænt; áheyrandanum er komið á óvart hvað eftir annað. Tónlistin er vandasöm í flutningi. Hún er býsna löng, tekur rúman einn og hálfan tíma. Mikilvægt er að þráðurinn slitni ekki, að margbreytileiki tónmálsins fái að njóta sín í alls konar blæbrigðum. Þau þurfa að vera almennilega mótuð. Svo verður að vera spenna í túlkuninni. Á tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands á Listahátíð var boðið upp á þetta stórvirki. Því hefði betur verið sleppt. Fyrir það fyrsta réð hljómsveitarstjórinn, Ilan Volkov, ekkert við það. Jú, auðvitað er hann flinkur stjórnandi með nákvæmar bendingar. En það er ekki nóg. Í tónlist Berlioz er allt litróf mannlegra tilfinninga og túlkunin þarf að endurspegla það. Það gerði hún ekki hér. Volkov var eins og leikari í spagettívestra. Hann sýndi bara tvö svipbrigði. Annað hvort var allt á fullu í tónlistinni, eða það ríkti alger ládeyða. Með sinfóníunni sungu þrír kórar í mismunandi samsetningum. Þetta voru Söngsveitin Fílharmónía, Hljómeyki og Kór Áskirkju (undir stjórn Magnúsar Ragnarssonar). Segjast verður eins og er að það kom ekki vel út. Lágstemmdur söngurinn í einum kaflanum, Líkfylgd Júlíu, var undarlega drafandi og loðinn. Svipaða sögu er að segja um flest önnur kóratriði í verkinu. Eins og áður sagði koma þrír einsöngvarar við sögu. Hlutverk tveggja þeirra eru ekki mjög veigamikil. Hér voru þau í höndum Guðrúnar Jóhönnu Ólafsdóttur og Sveins Dúa Hjörleifssonar. Guðrún Jóhanna söng vissulega fallega, en rödd hennar er ekki nægilega dramatísk fyrir þetta hlutverk. Minna var varið í Svein Dúa. Hann hefur prýðilega rödd, en textaframburður og túlkun var óttalega stirðbusaleg. Það var eins og að heyra góðan nemanda syngja. Varla við hæfi á Sinfóníutónleikum, hvað þá á Listahátíð. Bestur var Nicolas Cavallier, sem var með réttu röddina fyrir þessa tónlist og söng af viðeigandi tilfinningu. Því miður fékk maður bara að njóta hans seint í verkinu. Niðurstaða: Litlaus túlkun hljómsveitarstjóra, drafandi kórsöngur og mistækir einsöngvarar. Mest lesið Ný plata frá Birgi Hákoni: „Ég er ekki lengur þessi gaur nema í tónlistinni“ Lífið „Það er alveg hægt að vinna rifrildið, en þá tapar sambandið“ Makamál Borðar það sem alltaf hefur verið til og léttist og léttist Lífið „Fimm ár af allskonar og hamingjan er enn hér“ Lífið Aldrei litið betur út þrátt fyrir alvarlegt slys Lífið Tjáir sig í fyrsta sinn um bróðurmissinn Lífið Ein lausn er að liggja hlið við hlið og fróa sér Lífið Einfalt og frísklegt útlit fyrir hlaupið Lífið Best skipulagða geymsla landsins í glæsihúsi við Laugardalinn Lífið Göngutúr með umhverfissálfræðingi: „Árás inn í umhverfið“ og vannýttasta horn borgarinnar Lífið Fleiri fréttir Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Alien Romulus: Ungmenna Alien May December: Seint koma sumir en koma þó Sjá meira
Tónlist. Rómeó og Júlía eftir Berlioz. Sinfóníuhljómsveit Íslands. Flutt í Eldborgarsal Hörpu 25. maí á Listahátíð í Reykjavík. Rómeó og Júlía eftir Berlioz er sinfónía, ekki ballett eins og samnefnt verk eftir Prokofiev. Þrír einsöngvarar koma fram með hljómsveitinni, líka kór. Tónlistin er falleg, í henni eru mörg hrífandi augnablik. Laglínurnar eru magnaðar, hljómarnir töfrandi. Framvindan er oft óvænt; áheyrandanum er komið á óvart hvað eftir annað. Tónlistin er vandasöm í flutningi. Hún er býsna löng, tekur rúman einn og hálfan tíma. Mikilvægt er að þráðurinn slitni ekki, að margbreytileiki tónmálsins fái að njóta sín í alls konar blæbrigðum. Þau þurfa að vera almennilega mótuð. Svo verður að vera spenna í túlkuninni. Á tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands á Listahátíð var boðið upp á þetta stórvirki. Því hefði betur verið sleppt. Fyrir það fyrsta réð hljómsveitarstjórinn, Ilan Volkov, ekkert við það. Jú, auðvitað er hann flinkur stjórnandi með nákvæmar bendingar. En það er ekki nóg. Í tónlist Berlioz er allt litróf mannlegra tilfinninga og túlkunin þarf að endurspegla það. Það gerði hún ekki hér. Volkov var eins og leikari í spagettívestra. Hann sýndi bara tvö svipbrigði. Annað hvort var allt á fullu í tónlistinni, eða það ríkti alger ládeyða. Með sinfóníunni sungu þrír kórar í mismunandi samsetningum. Þetta voru Söngsveitin Fílharmónía, Hljómeyki og Kór Áskirkju (undir stjórn Magnúsar Ragnarssonar). Segjast verður eins og er að það kom ekki vel út. Lágstemmdur söngurinn í einum kaflanum, Líkfylgd Júlíu, var undarlega drafandi og loðinn. Svipaða sögu er að segja um flest önnur kóratriði í verkinu. Eins og áður sagði koma þrír einsöngvarar við sögu. Hlutverk tveggja þeirra eru ekki mjög veigamikil. Hér voru þau í höndum Guðrúnar Jóhönnu Ólafsdóttur og Sveins Dúa Hjörleifssonar. Guðrún Jóhanna söng vissulega fallega, en rödd hennar er ekki nægilega dramatísk fyrir þetta hlutverk. Minna var varið í Svein Dúa. Hann hefur prýðilega rödd, en textaframburður og túlkun var óttalega stirðbusaleg. Það var eins og að heyra góðan nemanda syngja. Varla við hæfi á Sinfóníutónleikum, hvað þá á Listahátíð. Bestur var Nicolas Cavallier, sem var með réttu röddina fyrir þessa tónlist og söng af viðeigandi tilfinningu. Því miður fékk maður bara að njóta hans seint í verkinu. Niðurstaða: Litlaus túlkun hljómsveitarstjóra, drafandi kórsöngur og mistækir einsöngvarar.
Mest lesið Ný plata frá Birgi Hákoni: „Ég er ekki lengur þessi gaur nema í tónlistinni“ Lífið „Það er alveg hægt að vinna rifrildið, en þá tapar sambandið“ Makamál Borðar það sem alltaf hefur verið til og léttist og léttist Lífið „Fimm ár af allskonar og hamingjan er enn hér“ Lífið Aldrei litið betur út þrátt fyrir alvarlegt slys Lífið Tjáir sig í fyrsta sinn um bróðurmissinn Lífið Ein lausn er að liggja hlið við hlið og fróa sér Lífið Einfalt og frísklegt útlit fyrir hlaupið Lífið Best skipulagða geymsla landsins í glæsihúsi við Laugardalinn Lífið Göngutúr með umhverfissálfræðingi: „Árás inn í umhverfið“ og vannýttasta horn borgarinnar Lífið Fleiri fréttir Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Alien Romulus: Ungmenna Alien May December: Seint koma sumir en koma þó Sjá meira