
Himinn og haf kveður…
Þar sem enginn veitingastaður er í Garðabæ (ef IKEA er frátalið) hefur það verið sérstök ánægja fyrir mig að finna velviljann hjá íbúum og þörfina sem er til staðar fyrir veitingaþjónustu í bænum – og síðast en ekki síst þakklæti íbúanna.
Þessi viðbrögð hafa hvatt mig áfram til að koma útikaffihúsinu á næsta stig og gera það að heilsárs veitingastað. Fyrirmyndin er að vissu leyti uppbygging Nauthóls, sem byrjaði sem sumarbústaður við Nauthólsvík.
Bæjarráð Garðabæjar hefur hins vegar hafnað því að timburhús fái tímabundið að hýsa starfsemi veitingastaðar á lóðinni. Ástæðan mun vera sú að sumarbústaður sé of frábrugðinn metnaðarfullum hugmyndum bæjaryfirvalda um sérhannað húsnæði á þessari frábæru lóð við sjávarsíðuna, þar sem útsýni er stórbrotið og sólsetrin dásamleg.
Stjórnsýsla í þágu íbúa?
Nú eru tæp fjögur ár frá því ég sendi inn fyrsta erindið til bæjarráðs um að fá að hefja veitingarekstur í timburhúsi við Arnarnesvog. Þá hafði ekki verið gert ráð fyrir byggingum á „græna svæðinu" við voginn –hvað þá húsi undir veitingarekstur. Erindið varð til þess að deiliskipulagið var endurskoðað og gert ráð fyrir lóð undir veitingastað.
Lóðin var síðan auglýst undir metnaðarfullum formerkjum og gerð krafa um vandaða hönnun byggingar og lóðar þar sem ákveðnar áherslur þurfti að virða. Nexus arkitektar gengu til liðs við mig og hönnuðu byggingu sem mætti kröfum bæjarins. Ég fékk lóðina og hófst þá handa við að láta verkefnið verða að veruleika. Útikaffihúsið var fyrsti hluti af uppbyggingu staðarins.
Allmargir sérfræðingar hafa lagt mér lið og kynnt þetta skemmtilega verkefni mögulegum fjárfestum. Langflestum finnst verkefnið afar áhugavert og spennandi, hugmyndafræðin góð og útsýnið frábært.
Niðurstaða þessarar vinnu – og mat sérfræðinganna – er hins vegar að á þessum tímapunkti muni enginn setja fjármagn í jafn dýra byggingu og gerð er krafa um vegna aðstæðna í samfélaginu. Ástæðurnar eru líka þær að verkefnið fær ekki að byggjast upp á eigin forsendum og að veitingarekstur er áhætturekstur.
Fjárfestar vilja sjá rekstur af þessu tagi byggjast upp frá grunni, líkt og Nauthóll gerði; fyrst sem sumarbústað, og ef uppbygging gengur eftir og sýni að reksturinn standi undir jafn dýrri byggingu og óskað er eftir, sé möguleiki á að fjármagna steinsteypt hús.
Þá leið er ég tilbúin að fara. Byrja á því að koma upp fallegum og hlýlegum sumarbústað sem gæti tekið á móti Garðbæingum og höfuðborgarbúum allan ársins hring og veitt þeim notalega og góða þjónustu á þessum einstaka stað. Í þriðja sinn hef ég nú lagt fram beiðni til yfirvalda um að fá að hefja starfsemina í sumarbústað. Þeirri leið hefur bæjarráð Garðabæjar nú hafnað.
Ég verð þó að hrósa stjórnsýslunni í Garðabæ fyrir gegnsæ vinnubrögð og fyrir að láta pólitík ekki ráða för í þessu máli. En ég verð jafnframt að lýsa yfir miklum vonbrigðum með það að stjórnsýslan láti stífar reglur og metnað standa í vegi fyrir frumkvöðlum, sem vilja láta gott af sér leiða fyrir samfélagið, því að kostnaðarlausu. Er það virkilega það sem íbúar Garðabæjar vilja?
Lífsgæði og hjartað sem slær
Eftir stendur að Garðbæingar hafa enn engan veitingastað að sækja í bænum sínum. Þeir verða af lífsgæðum sem ég tel eðlileg og nauðsynleg í nútímasamfélögum. Fyrir mig, sem hef haft aðsetur í sex löndum og kynnst því hversu mikilvæg hverfamenning er fyrir samfélögin, er það ekki ásættanlegt.
Það er svo sannarlega „Himinn og haf" á milli þess sem bæjaryfirvöldum finnst mikilvægt í húsakosti undir veitingastað við Arnarnesvog og þess sem mér finnst skipta máli, þ.e. innra starfinu og hjartanu sem þar slær. Ég hef hins vegar fulla trú á því að fyrst bæjaryfirvöld þiggja ekki einkaframtakið, muni þau sjálf framkvæma. Innan tíðar tilkynni þau íbúum Garðabæjar hvernig þau ætli að stuðla að þessari framþróun. Fulltrúar bæjarbúa í bæjarstjórn hljóta að gera sér grein fyrir mikilvægi þess að stuðla að lífsgæðum íbúanna og innri gæðum samfélagsins.
Ég bíð því full eftirvæntingar eftir því að bæjaryfirvöld kynni áform sín í þessum efnum og vænti þess að geta sótt metnaðarfullan veitingastað við Arnarnesvoginn sem allra fyrst. Og satt best að segja finnst mér minnstu máli skipta hvort hann er staðsettur í hlýlegu timburhúsi eða glæsilegri steinbyggingu. Það er nefnilega ekki húsið sem skapar líf, það gerir fólkið.
Skoðun

Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt
Þórður Snær Júlíusson skrifar

Lífeyrissjóðirnir og Íslandsbanki, hluthafafundur á mánudag
Bolli Héðinsson skrifar

„Þegar arkitektinn fer á flug“ - opinber umræða á villigötum
Eyrún Arnarsdóttir skrifar

Heilbrigðiskerfið þarf stjórnvöld með bein í nefinu
Svandís Svavarsdóttir skrifar

Börn eru hvorki veiðigjöld né öryggis- og varnarmál
Grímur Atlason skrifar

Í vörn gegn sjálfum sér?
Ólafur Stephensen skrifar

Mig langar að byggja heim með frið og umlykja með ást
Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar

Þjóðin stendur með sjúkraliðum
Sandra B. Franks skrifar

Vegið að íslenska lífeyriskerfinu
Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar

Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks?
Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar

Veiðigjöld, gaslýsingar og valdníðsla
Kristinn Karl Brynjarsson skrifar

Sniðgangan á Rapyd slær öll met
Björn B. Björnsson skrifar

Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka
Birgir Finnsson skrifar

Árið 2023 kemur aldrei aftur
Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar

Trumpistar eru víða
Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar

Fasteignagjöld eru lág í Reykjavík
Sara Björg Sigurðardóttir skrifar

Gerræðisleg áform í anda Ráðstjórnarríkjanna
Guðmundur Fertram Sigurjónsson skrifar

Opið svar til formanns Samleik- Útsvarsgreiðendur borga leikskólann í Kópavogi!
Rakel Ýr Isaksen skrifar

Nýbakaðir foreldrar og óbökuð loforð
Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar

Þegar bráðamóttakan drepur þig hraðar
Hólmfríður Ásta Hjaltadóttir skrifar

Samkeppnin tryggir hag neytenda
Hanna Katrín Friðriksson skrifar

Stóðhryssur ekki moldvörpur
Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar

Við getum gert betur
Einar Bárðarson skrifar

Tími til að notast við réttar tölur
Sigurjón Þórðarson,Eydís Ásbjörnsdóttir,Eiríkur Björn Björgvinsson skrifar

Hvernig hljómar 100.000 kr. mánaðarlegur samgöngustyrkur?
Valur Elli Valsson skrifar

Ábyrg stefna í útlendingamálum
Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar

Týndu hermennirnir okkar
Bryndís Haraldsdóttir skrifar

Gerist þetta aftur á morgun?
Ísak Hilmarsson skrifar

Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu?
Helen Ólafsdóttir skrifar