Innflutningsbann Guðni Ágústsson skrifar 8. apríl 2013 09:00 Mikið lifandi skelfingar ósköp eru Íslendingar áhrifagjarnir og fljótir að gleyma. Um eitt hundrað alvarlegir sjúkdómar lifa í búfé í Evrópu. Á Íslandi eru sjúkdómarnir teljandi á fingrum annarrar handar og þeir sem við glímum við flestir hingað komnir af mannavöldum. Umræðan af hálfu Verslunar og þjónustu hér heima um að Eftirlitsstofnanir EFTA skuli ætla að skoða hvort hægt sé að hrinda banninu veldur áhyggjum allra hugsandi manna. Margrét Guðnadóttir læknaprófessor o.fl. hafa sett fram sterk varnaðarorð um hættuna af innflutningi á hráu kjöti og telur að verði fallið frá banninu gæti það valdið stórslysi í framtíðinni, hvað þá á lifandi dýrum. Í ESB og á Íslandi eru miklir peningar settir í sjúkdómavarnir og baráttu til að halda sjúkdómum niðri. Hér telst landið nánast sjúkdómalaust og bústofnarnir meðal þeirra heilbrigðustu í heimi. Man einhver lengur kúariðu í Írlandi og írskar nautalundir í kjötborðum hér fyrir um tíu árum. Þá voru hjarðir nauta og kúa í ESB skotnar og brenndar á báli til að stöðva vágestinn, samt barst hann landa á milli. Kaupmennirnir sem seldu írsku nautalundirnar hér förguðu sínum birgðum einnig. Og fullvissuðu neytendur um að allt kjöt í kjötborðum sínum væri íslenskt. Síðan hafa flestar verslanir hér auglýsingu uppi við að allt kjöt sem þær selji í kjötborði sé af íslenskum gripum og margar verslanirnar prýða auglýsinguna með íslenska fánanum. Þetta mál er nefnilega dauðans alvara, ekki bara fyrir búféð heldur mannfólkið líka.Karakúlféð og hesturinn Karakúlféð flutti svokallaða mæðiveiki til Íslands 1934 en til stóð að kynbæta íslenskar ær með hrútum af þessum stofni sem fluttir voru inn. Var það í því skyni að fá dýrmæt skinn af unglömbum. Karakúlféð var upprunnið í Asíu, það bar smitið í sér en var ekki veikt heldur ónæmt sjálft fyrir veikinni. En heilbrigður og einangraður sauðfjárstofn hér á eyjunni var fljótur að taka smitið. Og af þessum innflutningi hófst landplága eða faraldur sem fór um landið eins og sinueldur og varð að skera sauðfé í þúsundatali í flestum sýslum landsins. Og girða varnarlínur sem við þekkjum enn á sýslumörkum, sem enn fremur standa gegn sauðfjárriðu, annarri plágu. Þeir einstaklingar sem flytja inn hunda og ketti hingað vita að það er vegna dýraverndar og til sjúkdómavarnar að þessi dýr eru sett tímabundið í einangrun, sem sé varnir gegn sjúkdómum og til lífs dýrunum sem til eru í landinu. Það er engin goðgá að íslenskur hestur sem seldur er úr landi lítur aldrei fósturjörðina aftur. Þetta er gert af sömu ástæðu, til að fá ekki hrossasjúkdóma. Hingað hafa hins vegar borist pestir í hrossastofninn með skítugum fatnaði eða skóm með innlendum eða erlendum ferðamönnum, með alvarlegum afleiðingum og skaða. Á glæsilegu kúabúi hér á landi kom upp fyrir skömmu IBR-veira, hvernig hún barst er enn óljóst. Þar er búið að skera hluta af nautgripunum til að stöðva pestina. Sagan og reynslan segir okkur að vítin séu til að varast þau, leikum okkur ekki að eldinum.Spyrjum google.is Nýja-Sjáland lítur á sína búfjárstofna og landbúnaðinn sinn sem dýrmætustu auðlind landsins. Og viðurlögin við að flytja inn hrátt kjöt eða taka áhættu eru hrikaleg þar. Hér vantar fróðleik í flugvélar og við höfuðdyr landsins um þessa hættu og hættuna af veiðigræjum útlendinga sem gætu drepið og sýkt fiskistofna vatna og veiðiánna. Hér þykir einhverju fólki það sjálfsagt að brjóta þessar reglur og lög á bak aftur með því að kæra bannið til ESA. Og sjálfsagt halda einhverjir að bann á innflutningi á lifandi dýrum sé íslenskur „asnaskapur" og afturhald þrátt fyrir gamla og nýja sögu um kvöl og dauða húsdýranna okkar. Og gríðarlegan fjárhagslegan skaða fyrir ríkið og einstaklinga sem heldur búfé, fyrir þjóðina alla. Hér þarf fræðslu og umræðu meðal almennings. Við skulum öll ræða þetta mál og rifja söguna upp þegar við borðum kvöldmatinn okkar í kvöld. Hann google.is getur hjálpað okkur, hann veit margt og segir okkur frá mörgu ef við spyrjum hann. Google getur kallað fram upplýsingar um hina skæðu sjúkdóma sem við erum laus við og leika búfjárstofna um víða veröld grátt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðni Ágústsson Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Sköpum samfélag fyrir börn Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir skrifar Skoðun Viltu hafa jákvæð áhrif þegar þú ferðast? Ásdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir skrifar Skoðun Örorkubyrði og örorkuframlag lífeyrissjóða Björgvin Jón Bjarnason skrifar Skoðun Komið gott! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Sjá meira
Mikið lifandi skelfingar ósköp eru Íslendingar áhrifagjarnir og fljótir að gleyma. Um eitt hundrað alvarlegir sjúkdómar lifa í búfé í Evrópu. Á Íslandi eru sjúkdómarnir teljandi á fingrum annarrar handar og þeir sem við glímum við flestir hingað komnir af mannavöldum. Umræðan af hálfu Verslunar og þjónustu hér heima um að Eftirlitsstofnanir EFTA skuli ætla að skoða hvort hægt sé að hrinda banninu veldur áhyggjum allra hugsandi manna. Margrét Guðnadóttir læknaprófessor o.fl. hafa sett fram sterk varnaðarorð um hættuna af innflutningi á hráu kjöti og telur að verði fallið frá banninu gæti það valdið stórslysi í framtíðinni, hvað þá á lifandi dýrum. Í ESB og á Íslandi eru miklir peningar settir í sjúkdómavarnir og baráttu til að halda sjúkdómum niðri. Hér telst landið nánast sjúkdómalaust og bústofnarnir meðal þeirra heilbrigðustu í heimi. Man einhver lengur kúariðu í Írlandi og írskar nautalundir í kjötborðum hér fyrir um tíu árum. Þá voru hjarðir nauta og kúa í ESB skotnar og brenndar á báli til að stöðva vágestinn, samt barst hann landa á milli. Kaupmennirnir sem seldu írsku nautalundirnar hér förguðu sínum birgðum einnig. Og fullvissuðu neytendur um að allt kjöt í kjötborðum sínum væri íslenskt. Síðan hafa flestar verslanir hér auglýsingu uppi við að allt kjöt sem þær selji í kjötborði sé af íslenskum gripum og margar verslanirnar prýða auglýsinguna með íslenska fánanum. Þetta mál er nefnilega dauðans alvara, ekki bara fyrir búféð heldur mannfólkið líka.Karakúlféð og hesturinn Karakúlféð flutti svokallaða mæðiveiki til Íslands 1934 en til stóð að kynbæta íslenskar ær með hrútum af þessum stofni sem fluttir voru inn. Var það í því skyni að fá dýrmæt skinn af unglömbum. Karakúlféð var upprunnið í Asíu, það bar smitið í sér en var ekki veikt heldur ónæmt sjálft fyrir veikinni. En heilbrigður og einangraður sauðfjárstofn hér á eyjunni var fljótur að taka smitið. Og af þessum innflutningi hófst landplága eða faraldur sem fór um landið eins og sinueldur og varð að skera sauðfé í þúsundatali í flestum sýslum landsins. Og girða varnarlínur sem við þekkjum enn á sýslumörkum, sem enn fremur standa gegn sauðfjárriðu, annarri plágu. Þeir einstaklingar sem flytja inn hunda og ketti hingað vita að það er vegna dýraverndar og til sjúkdómavarnar að þessi dýr eru sett tímabundið í einangrun, sem sé varnir gegn sjúkdómum og til lífs dýrunum sem til eru í landinu. Það er engin goðgá að íslenskur hestur sem seldur er úr landi lítur aldrei fósturjörðina aftur. Þetta er gert af sömu ástæðu, til að fá ekki hrossasjúkdóma. Hingað hafa hins vegar borist pestir í hrossastofninn með skítugum fatnaði eða skóm með innlendum eða erlendum ferðamönnum, með alvarlegum afleiðingum og skaða. Á glæsilegu kúabúi hér á landi kom upp fyrir skömmu IBR-veira, hvernig hún barst er enn óljóst. Þar er búið að skera hluta af nautgripunum til að stöðva pestina. Sagan og reynslan segir okkur að vítin séu til að varast þau, leikum okkur ekki að eldinum.Spyrjum google.is Nýja-Sjáland lítur á sína búfjárstofna og landbúnaðinn sinn sem dýrmætustu auðlind landsins. Og viðurlögin við að flytja inn hrátt kjöt eða taka áhættu eru hrikaleg þar. Hér vantar fróðleik í flugvélar og við höfuðdyr landsins um þessa hættu og hættuna af veiðigræjum útlendinga sem gætu drepið og sýkt fiskistofna vatna og veiðiánna. Hér þykir einhverju fólki það sjálfsagt að brjóta þessar reglur og lög á bak aftur með því að kæra bannið til ESA. Og sjálfsagt halda einhverjir að bann á innflutningi á lifandi dýrum sé íslenskur „asnaskapur" og afturhald þrátt fyrir gamla og nýja sögu um kvöl og dauða húsdýranna okkar. Og gríðarlegan fjárhagslegan skaða fyrir ríkið og einstaklinga sem heldur búfé, fyrir þjóðina alla. Hér þarf fræðslu og umræðu meðal almennings. Við skulum öll ræða þetta mál og rifja söguna upp þegar við borðum kvöldmatinn okkar í kvöld. Hann google.is getur hjálpað okkur, hann veit margt og segir okkur frá mörgu ef við spyrjum hann. Google getur kallað fram upplýsingar um hina skæðu sjúkdóma sem við erum laus við og leika búfjárstofna um víða veröld grátt.
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar