Þér mun snúast hugur Sara McMahon skrifar 16. apríl 2013 12:00 Ég hnaut um nokkuð athyglisverða grein á netinu fyrir skömmu. Umrædd grein fjallaði um ört stækkandi hóp karla og kvenna sem kjósa barnlaust líf og viðmótinu sem það mætir í samfélaginu. Í greininni, sem birtist í ástralska dagblaðinu The Age, segir að allt bendi til þess að fjórðungur þeirra kvenna í Bretlandi sem nú er á barneignaraldri muni aldrei eignast börn. Sé setningin „childless women“ (sem á íslensku yfirleggst sem barnlausar konur) slegin inn í leitarvélina Google reynir forritið að botna setninguna á þennan veg: „are selfish“. Barnlausar konur þykja sjálfselskar fyrir þær sakir einar að lúta ekki reglum samfélagsins sem kveða á um að einstaklingurinn finni sér maka og fjölgi mannkyninu. Þeir sem kjósa að búa einir eða vera barnlausir mæta ekki miklum skilningi og fáir virðast trúa því að þetta sé raunverulegt val fólks. Barnlaust fólk er iðulega fullvissað af þeim sem eiga börn að það muni brátt skipta um skoðun og það getur vel verið að sá barnlausi geri það, líkt og fólki snýst hugur um margt annað, en það er þó alls ekki sjálfgefið. Nútíma samfélag virðist enn jafn upptekið af barneignum og það var fyrir tíð getnaðarvarnarpillunnar. Skoði maður síður glanstímarita er maður fljótur að verða var við þennan mikla áhuga á barneignum. Náið er fylgst með meðgöngu Kim Kardashian og á forsíðum blaða má oft lesa fyrirsagnir á borð við „Ólétt!“ og skiptir þá engu hvort nokkuð sé hæft í fullyrðingunni eða ekki. Ekki má svo gleyma þeim mikla fjölda frétta um barnleysi leikkvennanna Jennifer Aniston og Cameron Diaz. Leikkonurnar hafa þurft að svara fyrir barnleysi sitt í hverju blaðaviðtalinu á fætur öðru þrátt fyrir að eiga langan og farsælan feril að baki. Á fréttasíðu Yale-háskólans í Bandaríkjunum er einnig fjallað um þessa þróun og þann efnahagslega vanda sem gæti fylgt því að skattgreiðendur framtíðarinnar verði færri en ellilífeyrisþegarnir. Í Frakklandi hefur ríkisstjórnin brugðið á það ráð að styðja barnafjölskyldur fjárhagslega til að sporna við fólksfækkun í landinu. Stuðningurinn er meðal annars í formi hærri barnabóta og skólastyrkja. Tímarnir breytast og mennirnir með og með komu getnaðarvarna gefst fólki nú kostur á að ganga í hjónaband án þess að ávöxtur þess sé lítið barn. Kjósi fólk þann kost ber að virða það, sama hversu skrítið það kann að virðast. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara McMahon Mest lesið Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson Skoðun
Ég hnaut um nokkuð athyglisverða grein á netinu fyrir skömmu. Umrædd grein fjallaði um ört stækkandi hóp karla og kvenna sem kjósa barnlaust líf og viðmótinu sem það mætir í samfélaginu. Í greininni, sem birtist í ástralska dagblaðinu The Age, segir að allt bendi til þess að fjórðungur þeirra kvenna í Bretlandi sem nú er á barneignaraldri muni aldrei eignast börn. Sé setningin „childless women“ (sem á íslensku yfirleggst sem barnlausar konur) slegin inn í leitarvélina Google reynir forritið að botna setninguna á þennan veg: „are selfish“. Barnlausar konur þykja sjálfselskar fyrir þær sakir einar að lúta ekki reglum samfélagsins sem kveða á um að einstaklingurinn finni sér maka og fjölgi mannkyninu. Þeir sem kjósa að búa einir eða vera barnlausir mæta ekki miklum skilningi og fáir virðast trúa því að þetta sé raunverulegt val fólks. Barnlaust fólk er iðulega fullvissað af þeim sem eiga börn að það muni brátt skipta um skoðun og það getur vel verið að sá barnlausi geri það, líkt og fólki snýst hugur um margt annað, en það er þó alls ekki sjálfgefið. Nútíma samfélag virðist enn jafn upptekið af barneignum og það var fyrir tíð getnaðarvarnarpillunnar. Skoði maður síður glanstímarita er maður fljótur að verða var við þennan mikla áhuga á barneignum. Náið er fylgst með meðgöngu Kim Kardashian og á forsíðum blaða má oft lesa fyrirsagnir á borð við „Ólétt!“ og skiptir þá engu hvort nokkuð sé hæft í fullyrðingunni eða ekki. Ekki má svo gleyma þeim mikla fjölda frétta um barnleysi leikkvennanna Jennifer Aniston og Cameron Diaz. Leikkonurnar hafa þurft að svara fyrir barnleysi sitt í hverju blaðaviðtalinu á fætur öðru þrátt fyrir að eiga langan og farsælan feril að baki. Á fréttasíðu Yale-háskólans í Bandaríkjunum er einnig fjallað um þessa þróun og þann efnahagslega vanda sem gæti fylgt því að skattgreiðendur framtíðarinnar verði færri en ellilífeyrisþegarnir. Í Frakklandi hefur ríkisstjórnin brugðið á það ráð að styðja barnafjölskyldur fjárhagslega til að sporna við fólksfækkun í landinu. Stuðningurinn er meðal annars í formi hærri barnabóta og skólastyrkja. Tímarnir breytast og mennirnir með og með komu getnaðarvarna gefst fólki nú kostur á að ganga í hjónaband án þess að ávöxtur þess sé lítið barn. Kjósi fólk þann kost ber að virða það, sama hversu skrítið það kann að virðast.
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun