„Þar til fyrir fáum árum var norðursiglingaleiðin nánast ófær öllum nema öflugum ísbrjótum,“ sagði Todd Grove, talsmaður Siglingastofnunar Bandaríkjanna, þegar hann kynnti leiðbeiningarnar. Hann benti á að rússnesk stjórnvöld hvettu nú til þess að alþjóðleg skipaumferð færi norðurleiðina eftir því sem bráðnun hafíss opnaði ný viðskiptatækifæri fyrir skipafélög.
Hann sagði ennfremur að hafa yrði í huga að þetta væri óútreiknanleg og framandi siglingaleið með bæði rekstrar- og tæknilegar áskoranir. Leiðbeiningunum væri ætlað að upplýsa skipafélög og sjófarendur um hvað þyrfti til að sigla um þetta svæði á öruggan og skilvirkan hátt en um leið að lágmarka áhrif á umhverfið.
Norðausturleiðin býður upp á verulega styttingu siglingatíma milli Kyrrahafs og Atlantshafs miðað við að fara um Súez-skurðinn. Til dæmis myndi leiðin milli Japans og Rotterdam styttast úr 11.000 mílum niður í 7.600 mílur, sem þýddi að skip yrði um það bil tíu dögum skemur á leiðinni.
Siglingastofnun Bandaríkjanna segir að svo mikil stytting siglingaleiðar stytti ekki aðeins siglingatíma heldur feli í sér betri nýtingu skipa yfir árið með marktækt lægri flutningskostnaði samhliða minni útblæstri gróðurhúsalofttegunda.
Rússar komu á síðasta ári á fót sérstakri stofnun til að annast hafsögu á siglingaleiðinni og halda utan um öryggismál. Þá hefur upplýsingamiðstöð um siglingaleiðina verið stofnsett í samstarfi Norðmanna, Rússa og alþjóðlegra skipafélaga með aðsetur í Kirkenes og Murmansk.
Þótt forsendur hafi nú skapast fyrir siglingar alþjóðlegra skipafélaga um Norður-Íshaf hafa stjórnvöld í Rússlandi, áður Sovétríkjunum, staðið fyrir reglubundnum siglingum um þessar slóðir með hjálp ísbrjóta til strandhéraða Norður-Rússlands allt frá árinu 1929. Frá árinu 1959 hafa þeir notað kjarnorkuknúna ísbrjóta og ræður Rosatomflot yfir öflugasta ísbrjótaflota heims.
